Bez afişle gösteri yaparsak devlet karar çıkarmaz (çünkü ne yapacağını anlamaz bile) ancak karar çıkarmaya çalışanlara destek olabiliriz. Dilekçeyle ise ise isteklerimizin kanunlaşmasına yol açabiliriz, çünkü ne istediğimizi açıkça yazmış olacağız. Afiş çıkarıyorsun ve birilerinin bu afişi görüp de kanunu çıkarmasını bekliyorsun. Yahu kim ilgilenecek ki? Aslında ilk adımı atacak olan sensin, biziz! Hep bu tip işleri bakalarının üstlenmesini bekleriz, halbuki o başka kişi aslında belki de kendimizizdir.
Şimdi düşünün, diyelim ki ikinci bariyer kanununu istiyoruz.
1) Sadece bez afiş assak sonuç ne olur? Ben söyleyeyim:
Kimden ne ve niye istediğimiz tam belli olmadığı için şansımıza bir tane işgüzar adam olsun o da herkes gibi motosikletten anlayamayan bir belediye başkan yardımcısı olsun diyelim. Aslında kimse üzerine alınmaz ama bu adam biraz değişik bir adam ve bizim afişi ("Bizi farkedin") görüyor ve üzerine vazife görüyor diyelim.
Ne yapmasını bekliyorsunuz? Adam okuyor afişi:"Bizi farkedin". Eeee, ne yapacağız şimdi diyor. Vergiyi mi düşürelim istiyorlar diye soracak. Adamın motosikletin "M"sinden haberi yok. Ne yapmasını bekliyorsun ki? Adam iyi niyetli ve bir şeyler yapmak istiyor lakin ne yapması lazım onu kestiremiyor.
Sonuç: Fiyasko.
2) Dilekçe Yöntemi: Ne istediğini bilen bir kişi olarak dilekçe yazıyorsun ve bizden 2000-3000 kişi bu dilekçeyi hem
TÜM partilere, belediyelere, ilgili bakanlıklara,
ve trafik müdürlüklerine gönderir. NEDEN ve NASIL istediğini açık açık anlatıcı bir biçimde yazarsa herkes anlar. Resmi kurumdaki adam hayatında motosikleti sadece sokakta görmüş olabilir. Adamın anlaması ve muhattap olması lazım.
Sonuç: Belki.
Kendimiz için konuşalım:
Çevreyi kirletmeyin diye bas bas bağırıyorlar; hem dernekler hem kişiler! Sen/ben bir kez olsun (genel olarak konuşuyorum) ağzındaki sigarayı suda söndürüp çöp kutusuna attın mı? Sloganla mloganla olacak iş değil. İnsanlar belki 3-4 kuşak sonra eğitililebilirler slogan yöntemiyle. Sonuç istiyorsak devlete ve onunla ilgili birimlere başvurmak zorundayız.