Aklima Napolyon'un bi hikayesi geldi.
Napolyon, kisa boylu, çelimsiz bi çocukmuş.
Okul çağlarında arkadaşları onunla hep dalga geçermiş.
En sonunda birgün bi arkadaşı, toplum içinde Napolyon'u rezil etmek istemiş.
''Ulen olm, bu boy ne? yarın bi gün bi savaş çıksa, sen atına binene kadar savaş biter'' gibisinden kelimeler sarf etmiş.
Fakat Napolyon'un cevabi manidardır...
''Merak etmeyin, ben atıma bindiğim zaman savaş başlayacak!''
Şovanist ruhlu biri olduğum söylenemez.
Fakat bu duruma örnek verecek daha güzel bi hikaye aklıma gelmezdi.