Yazdıklarını okuyunca çok duygulandım
Tıp Fakültesi 5. sınıfta iken aynı duyguları ben de yaşadım.
Fakat benimki biraz daha farklıydı ;
Memleketimden motosikletimi İstanbul'a getirmek için babamı bir türlü ikna edemedim, allem ettim kullem ettim gene olmadı
İçimdeki motosiklet arzusu her geçen gün artıyordu.
Düşündüm taşındım ; ailemden habersiz sağlık sigortasında işe girdim geceleri nöbet tutarak para kazanmaya başladım.
İlk maaşımla bir shoei kask, bir eldiven ve bir de held mont aldım.
Tabi bunlardan ailemin hala haberi yok o zamanlar.
İkinci maaşımı alır almaz soluğu bankada alıp hemen kredi çektim ve başladım motosiklet aramaya...
İzmitte bir Derbi gpr 125 buldum ve büyük bir heyecanla atladım izmite gittim. Konuştuk anlaştık, aldım geldim istanbula...
Yaklaşık 15000 kmlik bir beraberliğimiz oldu
Satalı bir yıldan fazla oldu ama onu hala unutamadım
Ha bu arada okulu bitirdim doktor oldum ama şuan bir motorum yok