Ben motosiklet kullanmaya basladigimda saatte 100km/h hizi geçebilen motosiklet pek azdi.
Bir motosiklet kazasi oldugunda, söyle konusmalar geçerdi.
-abi adam yüzle gidiyormus!!!
-ohaaa çüsss!!!!
Sonra seksenli yillarda, konturunde 200-220 yazan motosikletler gormeye basladik.
Bir motosiklet kazasi oldugunda konusma metninde degisen sadece rakamlar oldu.
-abi adam ikiyüzle gidiyormus!!!!
-ohaaa çüsss!!!!
Ikibinli yillara gelindiginde 300 km/h kaniksanmis bir rakam oldu.
Simdi olayin gelisimi boyleyken, insan niçin daha fazlasini ister sorusu anlamini yitiriyor.
Biz çocukken herkez gibi mopet kullanirdik.
O zamanki mopetlerle hele iki kisi rampa tirmanmak, pedal çevirmeden mumkun degildi.
Puch diye bir mopet vardi.
Iki kisi bizim tek çikamadigimiz rampayi keçi gibi tirmanirdi.
Hepimizin gozu o motordaydi tabi.
Ilk firsatta aldik bir tane.
Sonra daha iyisi çikti.
Sonra daha iyisi.
Amacimiz bir rampayi çikmakti sadece ama biz her çikani aldik.
Rampa çikilali çok olmustu ama insan kendini kaptirmaya gorsun.
Bu kapitalist duzen bizi ne hale getirdiyse, artik hiç bir sey yetmez oldu anasini satayim.....
Böyle iste...
Simdi musadenizle, yeni bir model çikmis ben onu almaya gidiyorum.