Biri demis ki, 'Ben Mevlana degilim, kusursuz olda gel'
amaa iste, bunu soyleyebilmek icinde kusursuz olmak gerekmez mi?
Ben kendimde bir takim kusurlar bulabiliyorsam, ki (buluyorum ve kimse kusursuz degildir) ve bu kusurlarimi, dostlarimin
arkadaslarimin bagislamasini ya da beni seviyorlarsa, ama gercekten seviyorlarsa, var olan kusurlarimi
duzeltmem icin beni uyarmalarini isterim.... Devamını Gör
Simdi sevildiginden emin olan birine (kelek yapmis olsa bile) kuyuya inmesi icin ip uzatsam ve o ipi kessem, ya da
dedigin gibi alip onu uzattigim merdivenle (sevgimle) bulutlara cikarsam, sonra da yok ya bu bana kelek yapti
deyip poposuna indirdigim bi tekmeyle dogru asagiya atsam ne farkim kalir ondan?
Kibarca merdiveni bir asagidaki buluta uzatir, 'buyur, burasi sana biraz yuksek geldi' derim, ve onun orda durup dusunmesini saglarim ki,
benden sonra ona deger verenlere ayni kelekligi yapmasin.
Sevgi varsa eger, ne olursa olsun, ne yaparlarsa yapsinlar var olan sevgi bitmez sadece boyut degistirir, (bir alttaki buluta inmek gibi)
Sonrasi zaten kanatsiz melek olsa da, gonlundeki eski yerini alamaz.
Cunku artik o sevgi bir asagi boyuta gecmistir, sende merdiveni zaten cekmissindir.
Biliyorsun ben balik burcuyum, bir tarafim kendini akintiya birakirken bir tarafimda tam ters yone yuzmeye cabalar.
O nedenle tamamen kaybetmek yerine gonlumde bir baska boyutta da olsa var olmalarini isterim.
Hem bilirsin Sems asigiyim ben;) kisaca mevlana gibi, 'Gel, ne olursan ol, yine gel' felsefem degil, yasam tarzim olmus.
paylaşmak istedim dostlar