çok tehlikeli olduğunu bilsemde,toplumdan sürekli olumsuz telkinler alsamda,ben motorcuyum bu benim yaşam biçimim, artık motosiklet benim bir parçam.
çokmu cesaretliyim,yoksa aptalmıyım bilmiyorum..ama bildiğim bişey varsa ihtiyarlayıp elden ayaktan düşene kadar motor sürmeye devam edicem. çünkü bu geçici bir heves değil biliyorum .
sevgi aşk tutku nefret hepsi bir arada karmaşık bir şey motosiklet sevdası nasıl dim anlatılmaz yaşanır tekerin her döndüğünde rüzgara karşı durduğunda azda olsa mutlu olabiliyosan diyecek başka bişey yok benim için sözün bittiği yer
Elbet güneş birgün bizim için de doğar...
Nasılsa su akar yatağını bulur...
mrb, kimsenin cevap yazmamasına şaşırmaman gerekir. inan ki pek çok insan öyle derinden hisseder ki bazı şeyleri ama anlatamaz. anlatabilenler yazar, daha iyi anlatabnlar yazar olur. anlatamıyanlar anlatabilenleri okur veya dinler ve "işte ben" der.
ben de buna benzer bir şey yazmıştım bir zamanlar. oku istersen, arkadaşlar değer bulup dergimize taşımışlardı;
http://www.motoaktuel.com/blog/index...ilk-surusmeler
bu da site linki;
http://www.motosiklet.net/forum/moto...urusmeler.html
bu da gezisi
http://www.motosiklet.net/forum/etki...iksiz-yol.html
yani diyeceğim şu ki, YALNIZ DEĞİL"İZ"
KALMAK KADAR ESKİ, GİTMEK KADAR YENİ OLMAYANDIR ÖZLEMEK!
BEDDUALARI DENEDİM, HİÇ BİR İŞE YARAMIYOR!!!
KEŞKE, KÜFÜRLERE DE DUADAKİ GİBİ, "AMİN" BENZERİ BİR ŞEY DİYEBİLSEK....
yürekce emeğine sağlık sonuna kadar okudum
demekki her motosıklet sürücüsü rüzgarı hıssettiği kadar bu duygularıda hissedıyor şimdi başlık yerini buldu sanırım piskolojimiz sağlam sevgımız sağlam kırıklık ee bıraz oda var bılakis bende teşekkür ederım
Sevgilimden ayrıldığım da kendimi motoruma attım,biraz dar sokaklarda olur olmaz yerlerde hız yaptım o an hiç bişeeyi düşünmedim terapi gibi geldi bana bence motosiklet sevdası bu
Kasım 2007 de küçük bir kaza atlattığım halde bir hafta içinde tekrar sürüş yapmaya başladım. Yolda herhangi bir tehlike yaşasam bile birkaç dk. içinde tekrar yola çıkıyorum bu tutkudan da öte birşey sanki.
Çevremdekiler sürekli bana "arabaya geç motoru bırak" diye telkinde bulunuyorlar ama umurumda değil psikolojimde sağlam sevgimde tam ve hiç bitmeyeceğe benziyor.
bende sağ kolum alcıda motosıklete bınmiştım alçılı doktora gitmiştim sökmeleri için söktuler kolum desteksız cansız bir haldeydi dedim doktora sen alçıyı tekrar tak yoksa ben gıdemem dedım çünkü motosıklet ile geldım dedım tekrar alcıyı kestıkleri yerden taktılar iple bağladılar evıme öyle gelebıldım
nasılsa bigün öleceğiz
bari ölümümz motr yuzunden olsun
3 yildir motosiklet kullaniyorum . Neredeyse hergun kazalar duyoyrum dinliyorum. Motora her binisimde bir onceki gun binmemek icin soz vermis oluyorum . Ilgin birsey
Bu içimizdeki adrenalin ve heycanla karışmış içine aşırı derecede sevda aşılanmış birazda kırık parçalarımız içine eklenmiş ve böyle bir duygu oluşmuş.
Nikotin,kafein v.b bunlar fiziksel bağımlılık yapan şeyler ama motor duygusal bağımlılık yapıyor.( ayrıca biz şeytana deil şeytan bize uymuş xD).
Bi düşünün fiziksel ve duygusal bağımlılık arasındaki farkı. Siz sigarayı bıraka bilirsiniz bi takım tedaviler ile alkolu hatta uyuşturucuyuda bırakabilirsiniz.
Peki ya o çok güçlü bağlarla bağlanmış sevgilinizi,eşinizi ailenizden bi insanı sevmekten vazgeçebilirmisiniz?
Cevap vereyim tabiki HAYIR ve bunun tedaviside yoktur. İşte aradaki fark bu motora öyle bir duygusal bağla bağlanmışız,bizde okadar çok bağımlılık yapmışki uğrunda bazen olmeyi bile göze alabiliyoruz.
Rica ederim askon abi işte bak boyle konulara yaramaz topik dienler var ama insan en bilinçli düşüncelerini bu şekilde aktarıyor foruma...
Tekrar sevgilerimle BURAK....
bır arkadaşımız var kararsız belki bu konuda yazılanları okursa fıkri olur düşüncesi ile güncel olsun istedım
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)