Yillar yillar once yasadigim bir seydir.
Esim benim motorla olan iliskimi ilk olarak ne yazik ki pistte gormustu.
O an;
benim için endiselenmeye ve korkmaya basladigi andir.
Fakat bana olan sevgisi motosikletten nefret etmesi için yeterli olmustu.
O zamanlar evli degildik.
Motosiklet benim hayatimin bir parçasiydi.
Fakat garibandim da.
Dugunumu yapabilmek için birak motoru, sazimi dahi satmak zorunda kaldim.
Bu bile yetmedi ya neyse.
Artik evli ve motosikletsiz bir adamdim.
Bu durum 2 yil kadar surdu.
Bu sureç evliligin de verdigi sorumluluk duygusuyla kendimi para kazanmaya ve geçimimi saglamaya adadigim zamandir aslinda.
Aslinda evlilikten bir kaç ay sonra kendime bir motosiklet alabilecek duruma gelmistim çok sukur.
Fakat hanimin motosiklet korkusu ve benim islerimin yogunlugu hep bir erteleme nedeni oldu.
Bu donem;
geçen her motosikletin ardindan iç geçirip, simdi ustunde olsaydim hayalleri kurdugum bir donemdir.
Benim bile farkinda olmadigim bu durumun esim farkina varmis.
Bu arada benim ve esimin çok sevdigi bir arkadasimiz, motosikletini drag yarislarina hazirliyordu.
Ben de elimden geldigi kadar arkadasimiza destek veriyordum.
Yani motosikletten çok da uzak degildim açikçasi.
Fakat kendime ait bir motosiklet alamiyordum.
Mahalli olmasina ragmen oldukça iddiali olan bu yaris arkadasimiz için çok onemliydi.
Nasil becerdiyse yarislardan 2 gun once belini sakatladi.
Hastaneye ziyaretine gittik.
Beni gorunce aglamaya basladi.
çok emek verdim dedi.
Oysa hersey bosmus.
Yaptigimiz hersey yalanmis.
Biz arkadasimizin saglik durumunun telasi içinde oldugumuzdan once ne demek istedigini tam anlayamadik.
halbuki o içinde bulundugu duruma ragmen aylardir emek verdigimiz motosikletini yaristiramayacak olmanin derdindeymis.
Konuyu 2. ziyarette kavradik.
Bana;
" bu motosiklet yarismali" dedi.
Lutfen sen yaris diye ricada bulundu.
Esime baktim.
Gozleri parliyordu.
Basiyla onayladigini belirten bir isaret yapti.
Hiç dusunmeden tamam dedim.
Maalesef deklerasyonlar tamamlanmisti ve kabul edilmedim.
Fakat o an benim için onemli bir andi.
Ilk defa esim motosiklet konusunda beni destekliyordu.
Sonra unuttuk.
Daha dogrusu ben unuttum.
Esim unutmamis.!
Bir gun, arabada içindeydik.
Caddede geçtigimiz bir magazanin onunde bir motosiklet birakilmis ve uzerinde satilik yazisi vardi.
Ben motosiklete soyle bir goz ucuyla baktim.
Derin bir iç geçirerek tekrar onume bakmaya basladim.
Arabayi esim kullaniyordu.
Birden sert bir fren yapti.
Bak bu motor guzel, alacaksan boyle bisey al dedi.
Ben saskin saskin bakiyorum.
Sor bakalim dedi kaç paraymis.
Guldum.
Devam et dedim.
Bu kez o sasirdi.
Halbuki ben mesaji almistim.
Ertesi gun gidip istedigim motosikleti aldim.
Benden daha çok sevindi.
Boynuma sarildi, gule gule kullan dedi.
dedim ki;
"endiselerini anliyorum. Fakat biseyi iyi anlamani istiyorum. Belki de ben bu motosiklet yuzunden olecegim. Lutfen sakin uzulme.Eger motosiklet uzerinde olursem bilki ben mutlu oldum. Ama sana soz, olmemek için her seyi yapacagim."
...................
Aradan yillar geçti.
Simdi ayni endiseleri ben oglum için tasiyorum.