hasmet adlı üyeden alıntı
Bak sana bu haftasonu başımdan geçeni anlatayım: Eşim ve oğlumla 20km bisiklet turuna çıktık pazar sabahı. Benim lastik patladı yarısına doğru. Yanımda da alet-edevat yok. Ne zamandır ilk kez hep kişi bisiklete çıkmıştık, dedim siz devam edin bitirin, ben yürüyerek geri döneceğim, uygun bir yerde alırsınız beni arabayla. Yürüyorken başka bir Amerikalı bisikletli çift yanımdan geçiyordu, adam "nasılsın, iyi misin, bir şey mi oldu?" diye sordu, ben de "iyiyim, bir şey yok, sadece lastik patladı, teşekkürler" dedim. Adam oracıkta hiç düşünmeden "hallederiz onu" dedi, indi, önde giden eşi de durdu. Adam benim bisikletin iç lastiğini değiştirdi oracıkta. Hava sıcak. Haliyle terledi adam. Zincirle uğraştığı için elleri yağ içinde kaldı, ki güzel deri eldivenleri vardı. Genç te değil, 55-60 yaşlarında biri. Sordum, adam mühendis çıktı, üstüne bir de yazar. Adamın Amazon'da kitapları satılıyor.
Yerinde olsam aynısını yapar mıydım? Ne yalan söyleyeyim, muhtemelen yapmazdım. Sonuçta çok da acil bir durum değil. Elim ayağım tutuyor, yürürüm, n'olacak? Maksat egzersiz zaten. Başkası için ter içinde kalıp elimi yağa bulamaya ne gerek var? Yedek lastik içi de gidecek... Ya az ileride benim lastik patlarsa? Bak ben on yüz bin sebep uyduruyorum yapmamak için. Ama kaç yaşında adam hiç duraksamadı bile, oracıkta durdu ve yardım etmeyi tercih etti, hiç tanımadığı, kendisinden daha genç, yabancı birinin başına gelen çok basit bir olumsuzluk için.
Kötü hissettim açıkçası. Ders çıkarmaya çalıştım bu durumdan. Eşimle konuştuk konuyu biraz.