Hakkı Baba'nın dediğini aktarıyorum arkadaşlar aman dikkat:
Motosikletli çocuklardan biri
Otomobillerin, kamyonların arasında, büyükbaş hayvanlara musallat sinekler gibi gezinen, adeta uçuşan motosikletli çocukları gördükçe yüreğim ağzıma gelir. Trafik sıkışıp da vasıtalar olduğu yerde kaldığı zaman bile onlar yola devam edebiliyor ya, bu imkânın tadını çıkarmakta fazla ileri gidiyorlar. Hele hele kuryeler ile bagajında pizzaydı, kebaptı, hamburgerdi diye yiyecek taşıyan çocuklar; onların üstelik acelesi var.
Ezildi ezilecek... Öyle ani, beklenmedik hareketlerle kullanırlar ki motorlarını, bunlar ezilmeden, kendilerini o dev kamyonlara çiğnetmeden nasıl yollarına devam edebiliyorlar, diye şaşarım.
Salı akşamüzeri Hürriyet'ten Milliyet'e doğru gidiyoruz. Bu saatte bu ne kalabalığı diye ben homurdanıyorum. Fuat, bir kaza olmalı, diyor. Haklı çıktı. Çok uzun bir TIR kamyonu, hani tank gibi lastikleri olanlardan, durmuş... Kalabalık. Yanından yavaş yavaş –seyir var ya!– geçen arabalar... Sağ emniyet şeridinde diz çökmüş, başını barikatlara vurarak ağlayan genç bir çocuk...
Fuat'ın «Bir ölen oldu galiba...» diye raporunu vermesiyle, benim, sırtında dev TIR'ın kocca lastiğiyle, yamyassı olmuş, kanlar içinde, yüzükoyun yatan çocuğu görmem bir oldu. Çoktan beri kaza mı görmedim, çok mu yaşlandım artık bilmem, neye uğradığımı şaşırdım. Beynin hınzırlığı, o birkaç saniyede o resmi, o kadar net çekmese olmaz sanki...
Ağlayan çocuk ya telefonla, ya kapı çalarak bir aileyi, bir anneyi başlarına gelen felaketten haberdar edecek, diye başladım hikâyenin ondan ötesini yazmaya...
Gece rüyama girdi.
Dünkü gazetelerde haberini görmedim. Yoksa gene beynimin marifeti miydi? Bir kere daha görmemi mi engelledi.
Adını öğrenemedim çocuğun.
http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=197360
