Herşey mesleğim (kaptanlık) yüzünden arkadaşlarımı, kız arkadaşımı vs çevrem ile aramın yavaş yavaş açılması, kendimi yalnız hissetmem ile başladı. ee tabi yaşın ilerlemesinin de etkeni var bu yazacak olduğum düşüncelerimde.. Allaha şükür sağlığım halim vaktim yerinde denizde gemi tepelerinde o liman senin bu liman benim sürtüp duruyorum izindeyken nerde sabah orda akşam bu yaşımda (26) hayatın tadını aldım. Yemediğim bok tatmadığım duygu, yaşamadığım kafa kalmadı. Bizimkiler de hadi evlendirek seni diyip sürekli kız buluyorlar reddetmesi zor, güzellik ve ahlaka sahip insanlar, bir yanım evlen, avare avare sürteceğine hayatını düzene sok diyor, bir yanım da güllük gülistanlık hayatını sınırlamaya yük altına girmeye değer mi diyor. Kafa dengi, iyiki diyip gurur duyabileceğim birini bulsam tamam diyicem ama denizin ortasında ailemin bulduğu kızlardan başka kendi başıma birini bulma şansım yok onun da sabahtan akşama kadar pubg oynayan tic toc videosu çeken bi aptal olmayacağı garantisi yok. Ne yapmalıyım bilmiyorum aşık olmak istiyorum. Yada herşeyi boşverin şuan izindeyim izmire yolu düşen beni rahatsız etsin her daim rakım mezem mevcut..