MrMud adlı üyeden alıntı
Üzülerek belirtiyorum senin hatan bu dostum...
Şu saydıklarının hepsi bu ülkede hata...
İsterse linc gelsin burada sorun yok, açık konuşucam.
Biri beni sıkıştırıyor mu ?
Korna çalmam, el kol yapmam, direkt camına yumruğu vururum, napiyosun felan mı dedi ?
Ağız dolusu, kuduz köpek gibi "Hass..tir lan kaybol p.. kurusu" derim.
%99.9'u camını kapatır "En iyisi uzak durmak" seçeneğine başvurur.
Yok o da benden çirkef mi çıktı ?
Ya vurur düşürür (hiç olmadı), yada çek lan kenara der, bu oldu...
Çektim kenara, sonrası Allah kerim, kim kimi yerse.
Yeri geldi kafama bijon anahtarıyla vuran da oldu ama kaska önem veren bir insanım cok şükür, bijon anahtarı bile çimdik yemiş kadar canımı yakmadı, ama eminim gözümün altına ayni noktaya kevlarlı iki yumruk yiyen ben olsaydım cidden canım yanardı...
Kavga etmeden sonunu düşünmek gibi huyum yok, kavga bittikten sonra ne yapmam gerektiğini düşünürüm hep.
Yersek güzel bi dayak, hayırlısı derim, el elden üstündür.
Göze alarak giriyorum bu topa...
Tek başımayım ve 1 araba dolusu adam benim hayatımı riskemi attı ?
Aptal yada He-man değilim, çıtımı çıkarmadan takip ederim umarım arabalarını bi yere park edip uzaklaşmazlar...
Biliyorum hödükçe geldiğini, sığırlık olduğunun, insanlık dışı olduğunun da farkındayım...
Ben çocuk yaşlardan bu yana motor üzerinde ömür geçirmiş, yaklaşık 10 yıldır aktif bir şekilde haftanın ortalama 5 günü, günde "En az" 1-2 saat motor süren bir insanım.
Değil yaptığım toplam Kilometreyi hatırlamak, kaç yıldır motor sürdüğümü bile hatirlamayacak kadar çocuk yaşlardan bu yana motor üzerindeyim...
Bunca zaman boyunca anladığım birşey var ki, trafikte insan olunmaz...
Olunmuyor kardeşim, çok uğraştım çok mücadele ettim olunmuyor.
Sırf trafikte insan olmaya çalıştığım için, 10 gün komada yattım, gözümü açınca da 6 ay koltuk değneklerine mahkum yaşadım.
Koltuk değneklerinden kurtulduktan sonra da yaklaşık 1 sene yer yer acısını çektim bu "İnsan olmaya çalışmanın"...
En büyük çözümü araziye kaçmakta buldum hep ama, sadece arazi ile doyamadım motora elimde değil.
Bütün ömrümü ormanda geçirmek gibi bi şansım olsaydı hiç düşünmezdim ama malesef...
Ne zaman ki aklım başıma geldi, huzurluyum.
Çiçek gibi sürüyorum motorumu, bir Allah'ın kulu korkudan değil yaklaşmak, olduğum şeritte durmuyor kolay kolay.
Birisi beni fiziksel olarak tehlikeye atacak bir hareket mi yaptı ?
Yapabileceğim en büyük çirkefliği yapıyorum.
Atalarımız tarih boyunca çok büyük sözler etmiş, ve bunlardan en sevdiklerimden biri "Dinsizin hakkından, imansız gelir."
Bana bir köpek getirin, konuşarak anlaşırım, çok ciddiyim.
Eninde sonunda dediklerimi anlamasa bile iç gücüleri sayesinde hislerimi anlarlar ve tepki verirler.
Ama trafikteki beyinsizlerle konuşarak anlaşmak mı ?
Size kolay gelsin ben almayayım...
Yaptığım büyük yanlış, olmaması gerek, bana yakışmıyor bunu kendim de biliyorum.
Evli iseniz bunu sakın yapmayın, çocuğunuz varsa "ASLA" yapmayın.
Arkanızda bakımınıza muhtaç biri varsa yapmayın.
Ne olursa olsun yapmayın elbette.
Bu yaptıklarımı tavsiye edecek yada çözüm diye sunacak değilim, çünkü bu yaptığım kumar ve kaybetme olasılığı %50...
Ben zamanında insan olmaya çalışmanın bedelini çok acı ödedim.
Aylarca hayatım zehir zindan oldu, üzerinden çook zaman geçmesine rağmen hâlâ yer yer acısını çekerim...
Bir sürekli bana fazla yaklaşmadan yol mu istiyor ?
Hemen buyur derim yol veririm.
Sinyal mi verdi, hemen yavaşlarım.
Tali yoldan çıkmayı mi bekliyor, istemese bile yol veririm.
Nasıl olsa hepsinden hızlıyım geç git derim, yeter ki beni fiziksel riske sokmasın...
Özetle, bu ülkede motor sürmek, özellikle İstanbul gibi şehirde böyle beyler.
Zor, tehlikeli.
Bunu kabul ederek sürün, burda veya herhangi bir yerde ne yaparsak yapalım bu olaylar bitmeyecek.
Çünkü bunların sebebi, motor sürmek/sürmemek, motorcuyu sevmek/sevmemek değil.
Bu olayların kaynağı cehalet.
Cehaleti konuşarak ve anlatarak yok etmek için, cahil bireyin maksimum 15 yaşında olmasi gerek, 15 yaş bile fazla bana gore ama iyimser düşünceyle 15 yaşından sonra kimse iflah olmaz.
Yani ?
Ailesi eğitebildiyse ne alâ, eğitemediyse geçmiş olsun..
Boşuna yıpratmayın kendinizi, düzelmeyecek bu cehalet.
Düzelirse de hic birimizin görme sansı yok çünkü bu ülkede cehaletin silinmesi en az 50-100 sene sürer.
Ya alışıp kabullenin, yada kendinizi boşuna yıpratmayın bırakın motor sürmeyi.
Motor sürmeden de yaşarsınız büyük dert değil.
Yok motorsuz yaşayamam diyen bir insan zaten bu olayları kabullenip dert etmez.
Saygılar.