Kimse karşı değil ama peder bey biraz korkuyor.
Bugün yemek masasında “o motoru alman hiç içime sinmedi. hastaneden falan ararlar oğlun böyle böyle derlerse kalbim kaldırmaz” dedi.
Üzüldüm ama yapacak bir şey yok. Alt tarafı 250 cc motor.
Peder motoru heybetli görünce 1000 ilk sandı sanırım. Ki ben hızlı giden bir sürücü değilim.
Scooter yıllarca hamballaştırdı bizi.
Babam diyor ki diplomayı alıp geldiğin gün satacaz, ben de diyorum ki diplomayı alana kadar cc yükseltcem. Bunun tartışmasını yaşayıp duruyoruz.
Ailemden yana motor konusunda büyük sıkıntı içindeyim. Ama şu asosyal ve bitik üniversite hayatımda tek yaptığım aktivite demek daha doğru olur sanırım, motosiklete binmek. Bu da olmazsa "üniversite öğrencisi genç intihar etti" haberine doğru gidiyordu sonum. O haldeydim baya baya.
HONDA
#BZ3082
Şu kadar diyeyim ki İstanbul için diyorum. Çok dikkatliyim, bilmem kaç bin km tecrübem oldu falan hikaye. 01/10/2018 günü akşam 19.30 civarı Okmeydanı Eğitim Araştırma Hastanesinden bizimkileri aradım. Acildeyim birşeyim yok dedim tabi hikaye. Annesini çok sevdiğimin bir evladı geldi emniyet şeridinden üstüme kırdı. Sonuç motor pert, ben hastaneye ambulansla gidiyorum. Yetmezmiş gibi birde haberler çıktım. Motoru sevin ama kendinizi daha çok sevin. Ben full koruma ile hastaneden seke seke çıkarken, resütasyon bölümünde başka bir motor süren acılar içinde çığlıklar atıyordu. Motosiklet heleki bizim ülkemizde fakir aracı değildir. Üstüne en az 5000tl harcıyamıyorsan, binmeyeceksin. Nokta!..
Bizimkilerde cc büyütmemi istemiyor. Ama gel gör ki şuanki motorumu(ve ilk motorum) onlar benden habersiz almıştı. Üzerine almaya gittiğim gün sana motor aldık demişti.. Zamana göre değişiyor demekki ruh halleri..
---------- Mesajlar birleştirildi - 22:27 ---------- bir önceki mesaj zamanı 22:23 ----------
Maalesef sonuna kadar haklısınız..stunc adlı üyeden alıntı
Annem ve babamla motosiklet kullanmam hakkında ilk ve son konuşmam 1977 yazında gerçekleşti.
Dün gibi hatırlıyorum.
Eve geldim ve şöyle dedim
-Bugün motosiklet sürdüm.
Babam: Aaa nerde?
Annem: Dikkat et düşme!
Bu kadar.
Sonra bir daha tepesinden inmedim ve bizim evde buzdolabı ya da elektrik süpürgesi hakkında ne kadar konuşulursa motosiklet hakkında da o kadar konuşuldu.
Arada bir aşağıdaki motor senin mi?
Yine motoru mu değiştirdin?
gibi sorular olurdu o kadar.
İlk sağlam kazamı yapıp hastanelik olduğumda bile motosiklete binmem ile ilgili tek bir eleştiri getirmediler.
Eşimle motosiklet hakkındaki son konuşmamız şöyle.
Eşim: Bak ilanda tam istediğim gibi bir cupe var
Ben: Kaç paraymış?
Eşim: 10bin istiyor.
Ben olmaz çok pahalı. Bir arabaya 10bin hayatta vermem.
Eşim: Alalım demedim bak dedim!
5 dakika sonra ben elimdeki dergide RCV 213'ü göstererek,
-Şundan bir tane bulsam alacam
Eşim: Seninkine benziyor.
-Ulem neresi benziyor? Sadece markası aynı
Eşim: Aman be tamam alırsan al.Kaç paraymış?
-200bin civarı
Sonra kendime geldiğimde güzel bir hemşire iğne yapıyordu.
213 ne? diye sordu hemşire.
Komadayken sayıklayıp durmuşum.
Sürekli satıp araba almak gerektiğinden bahsediyorlar. Satmamı gerekirse onların üstünü tamamlayıp araba almamı felan. İşin kötü yanı ciddi bir kaza yaptınız mı bilmiyorum ama eğer fiziksel olarak sağlam çıkarsanız ilk aklınıza gelen ailenize ve sevdiklerinize ne diyeceğiniz oluyor. Onların telaşlanması endişelenmesini düşünüyorsunuz. Ben motoru perte çıkardığım kaza da bir arkadaşın doblosuyla motoru sessizce garaja çekip ailemin yanına gitmiştim. Küçük bir kaza oldu dedim. Ertesi gün de kimseye haber etmeden acile gittim. O güvenlerini kırınca hep tedirgin oluyorlar ne yazık ki.
Bu güne kadar hiç bi kararımı sorgulamadılar. Yine karışmadılar sağolsunlar hep destek tam destek.
Geziye çıktığımda benim motorun sesini duymadan uyuyamıyolar ama yine de beni negatif etkilemiyolar.
Arabamda air suspansion, warex, dp, turbo timer gibi extralar var ve çok ceza yiyorum motora bari egzos takma dediler ama zaten aldığımda vardıceza yemedikçe sorun yaşamıyorum.
Ben 47 yaşındayım 45 inde başladım
Küçüklüğümden beri motor tek hayalimdi,çokta büyük olduğumu söylüyemem ama aileme ilk söylediğim zamanlarda annemin tansiyonu falan çıkıyodu.Her gün motor konuşup sinirlerini çok bozmuş olucamki ilk motorumu aldılar daha 1 aylık sürücüyüm ailemi arkama almaya başladım bile.Babamda bu yaz uzun yol yapmak istiyo
Önceleri annem motorla gördüğünde kötü olur bakamazdı,şimdilerde ise motorun başına gelip sağına soluna bakıyor,temizle şunu arasıra diyor. Bir yere gideceğim zaman otobüse minibüse bin derken şimdi ise motosikleti var altında 5 dk da gider diyor. Herşeyin başı zaman ve vereceğimiz güven.
Babamla günlük mevzularda tartıştığımızda genelde şöyle anlatır
"Ben 5 yaşından beri baba parası yemiyorum, kendim çalışıp kendim kazanıyorum.". Böyle anlatınca bazen çok dokunuyor. Öğrenci olduğum için bile olsa, 20-25 yaşına gelmişim hâlâ baba parası yiyiyor hissiyatı can sıkıcı. O yüzden, benim motosikletle tanışmam kuryelik yapmak ve para kazanmak istememle oldu. Ehliyetimi aldım ve daha 1,5 aylık ehliyetimle bir pizzacıda kurye olarak çalışmaya başladım.
Bu maksatla motosiklet kullanmaya başlayınca babam çok ses çıkarmadı. Ta ki çalışmaya başladığımın 2. haftasında kaza geçirip hastanelik olana kadar. "Başka bir iş yap, garsonluk yap" v.b söylemler oldu ama kuryelikten güzel para kazandığım için ben yanaşmadım.
Yine ulaşım ihtiyacından, 1 yıl sonra kendi motorumu aldım(Bajaj Boxer). "Büyük motora heveslenme, paran olunca araba al" diyor laf arasında ama ben de "Bu paralara hem araba yok hem de bu kadar az yakan araba yok" diye örtbas ediyorum.
Yılda en az 2 kez "İzmir-Eskişehir, Eskişehir-İzmir" yapıyorum. Tedirgin olsalar da hem ekonomik olmasından dolayı, hem zaman açısından avantajlı olması sebebiyle çok fazla karşı çıkmıyorlar. Bir de tam takım motosiklet kıyafetlerini giyince, biraz da olsa güven geliyor onlara.
+Aman oğlum motosiklet tehlikeli boşver bin arabana işine bak memur adamın ne işi var motorda
-Anne çok keyifli araba sevmiyorum ben
+Bu çocuk nerde tehlikeli iş var onu sever
BAKIŞ AÇIMIZ BU KAÇ SENE GEÇERSE GEÇSİN DEĞİŞMEYECEK
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
