Herkes buyumus te adam olmus ta tavir koymaya bile baslamis...
Daha cogu annesinin babasinin evinde yasiyor...
Basina bi is gelse "oglum" diye hastaneye kosturacak olan belli, maddi manevi desteklerine sirtini dayayacak olan da belli...
Daha hayatta ayaklarinin uzerinde durmaktan aciz, bir de tavir koyuyor beyefendiler... Kusura bakmayin ama dusuncesizlik, bencillik ve vurdumduymazliktan baska bir sey degil bence.
Once buyuyup adam olun, ayaklarinizin uzerinde durmayi ogrenin, hayatinizi kazanin, sonra motosiklet almasi kolay.
kendi kararlarını verip, sonuçlarına katlanabilecek yaşta olduğunu düşünüyorsan, kendi kararını uygulamanı tavsiye ederim.
yok, ben başıma bi iş gelirse ne yapacağımı bilemem edemem diyorsan hiç bulaşma derim.
Esas bu ne demek ya? Adam bi kaza yapsa, ayağını kırsa, sakat kalsa belki de ömrü boyunca basamayacak o ayağa.
Aynen öyle, bu insanlar nesini anlayamıyor şunun bende onları anlayamıyorum.
Maşallah herkes kurtlar vadisi izlemiş gelmiş, yok ben şöyle tavır koyarım yok ben şöyle yaparım...
İYİ B*K YİYORSUNUZ AFERİN AYNEN BÖYLE DEVAM EDİN! Herşeyden önce SAYGI denen bir kavram vardır ama belliki bu arkadaşlar ondan da bi haber.
Taklitler Aslını Yüceltir!
Ailenizde oluşturduğunuz intiba çok önemli. Rahmetli babam "En az iki araba alacak param her zaman oldu. Ama almadım" derdi. Kaza korkusu nedeniyle ne ehliyet ne de araba aldı. Bunda trafik kazasında ölen arkadaşlarının da payı vardı.
1991 yılında Mobilet almaya karar verdim. O zamanın parasıyla masraflar dahil 4 milyon TL idi. Bu kadar nakit param olmadığı için babama müracaat ettim. Epey nasihat etti. Vazgeçiremeyeceğini anlayınca borç senetlerime kefil olmayı kabul etti. Daha sonra ikinci, üçüncü motorlarıma da nakit destek çıktı. Şimdi motorumu sattım. Motorsuzum. Artan fiyatlar karşısında motor almamayı tercih ediyorum. Babam sağ olsaydı çoktan sıfır bir motor almıştım.
Uzun lafın kısası;
Siz yeterli güveni oluşturursanız aileniz izin de verir para da.
iyi akşamlar değerli dostum,
öncelikle yaş kaç, maddi durum nasıl, çevren, arkadaşların ne durumda v.b sana elli tane soru sorabilirim ama sormayacağım...
eskiden beri aklımda olan motosiklet hayalimi yedek subaylığım esnasında gerçekleştirdim... öncesinde bana ait olmayan 50 cc ile iş nedenli bir sürü gezdim ama "benim motorum" dediğim alete sahip olmam biraz zaman aldı... daha sonra 100 cc cub ile kendi aracıma sahip oldum... zaman geçti onu sattım 150 cc apache aldım...
buraya kadar şunu söylemeliyim ki aynı baskıları ben de gördüm... ilk ikisinde ailem görmedi bile ama 3. motorumu hep beraber almaya gittik... inanır mısın motosiklet alacağım dediğimde benimle haftalarca konuşmayan annem babam benimle motosiklet mağazası gezmeye başlamıştı... ne değişti peki, sence onları nasıl ikna ettim.... ben de bilmiyorum
aradan zaman geçti... yiğenim motosiklet almak istiyorum dediğimde ilk ben karşı çıktım... değerli arkadaşım motosiklet çok tehlikeli bir hobi... neredeyse 3 yıl oldu motosiklete binmeyeli ama istisnasız haftada 3 gün rüyamda görürüm... inanılmaz keyifli bir uğraş ama memleketimizde kelle koltukta... normal şartlar halinde bile ecel ile ölmek lüks sayılırken motosiklete binmek ölüme davetiye... sen çok dikkatli olursun karşındaki önüne kırar... sen yolunda gidersin minibüs, taksi ya da normal vatandaş sıkıştırır taciz eder... seni bisiklet sanır kaldırıma çık der... memleketimizde bu kadar saygısız, eğitimsiz, oro*bu evladı varken motora binmek gibi bir hobiye bulaşma...
şimdi ailenin gözünden bakarak söylüyorum yiğenim motor dediğde ilk ben karşı çıktım demiştim... neden çünkü serseri, nden çünkü kontrolü yok, neden çünkü o kadar kolay gaza geliyor ki elinde tüfek olsa herkesi öldürecek... bu adama motora bin denilmez...
ailen de seni böyle görüyor ise önce olgunlaştığını ve motosiklete ne amaçla bineceğini iyi anlatman lazım... bunu ispatlaman lazım... onları rahatlatman lazım... annenin ve babanın ahını almaman lazım... ikna etmeye çalış ama olgunluğunla... eğer almıyorlar ise ve sen kendinin olgun olduğunu düşünüyor isen ilk maaşınla 50 cc bir scooter al... ne kadar tehlikeli bir uğraş olduğunu anla... içine sinerse yavaş yavaş büyütürsün acele etme...
yanlış anlama ... ailen senin kendine kontrol ettiğinden emindir... olgunluğundan emindir ama yine de korkuyordur... haklılar... o korkuyu anlatmak da senin elinde... ben evden ayrılıp istanbula motosiklet ile gittikten sonra annemin akşam sesini duymadan uyuyamadığını öğrendim... beraber otururken dönüp dolaşıp eve geliyordum... evden ayrıldıktan sonra kadın her gece benden haber almadan uyumamaya başladı... neden çünkü memleketimizde pis pisine ölmek çok kolay... ecel ile ölmek lüks...
kusura bakma seni rahatsız edecek birşey söylediysem... biraz alkollüyüm... motosiklete binmeyi çok istiyorum ama şu anda o kadar sakin kullanmaya, o kadar dikkatli olmama rağmen geçirdiğim tehlikeleri düşününce korkuyorum... neden biliyor musun artık ben de bir babayım ve benim de bir ailem var... onları üzmek istemiyorum...
acele etme, ömür boyu keyifli yaşa...
herkese selamlar...
Al gitsin. Ilerde pisman olursun
Bana da dediler, onların yerine koyunca kesinlikle hak veriyorum. Lakin sürmekten keyif aldığım ve ulaşımımı müthiş kolaylaştıran bir taşıt motorum. Körü körüne karşı olunmasına da karşıyım.
Sözün banaysa eğer işlere artık ben bakıyorum kendi paramı kendim kazanıyorum evet ailemle kalıyorum ama imkanım var istesem ayrı eve de çıkarım. Ben işlere bakmasam şu an babam bakacak durumda değil iş için uzun yola bile ben gidiyorum. Ben olmasam zorda kalacak oda biliyor.
Bence meselenin aslını bilmeden yorum yapmamalısın.
Kimsenin bana gösterdiği hayatı yaşamk zorunda değilim kimsede değil herkes kendi kararlarını kendi verir. Eğer imkanım olmasaydı bile para kazanmıyor olmasaydım bile tavrımı koyardım gerekeni yapardım. Kimseyi karıştırmam kendime.
Ben de bir ara aynı durumda hanımın alnına keleşi dayamayı epeyce düşünmüştüm. Amma motoru alıp da eve getirdikten sonra itirazın para etmeyeceğini O da anladı. Yine de her konu açildığında motoru sat , araba al diye bana emrediyo. Ben de hemen hanım diye cevap veriyorum.
Lakin cami ne kadar büyük olursa olsun , hoca efendi bildiği duayı okuyo. Hürmetlerle.
Motorculuğun tek sorunudur bu. Motorcunun sadece motorcu arkadaşı olur. Eskiden bile böyle bu. Tecrübe ile sabittir.
40 yaşından sonra insanın karışanı olmuyor. Ben öyle yaptım, 40'ımdan sonra aldım.
20'li yaşlarda motor alma şansım, tek nefeste okyanusu dipten geçmeye göre daha azdı. Anne-babalar çok kıymetlidir, sabredelim üzmeyelim.
ailen müsade etmiyor ise alma . demek ya o güveni onlara veremedin, ya bulunduğun çevre ve arkadaşlarının motorları var zıpırlık yapıyorlar, vs .
benim 3 oğluma da motorlarını alırken destek oldum hala kullanıyorlar , önce yamaha dan eğitim, sonrasında ehliyet, ekipman ve en son motor almalarına destek oldum. zaten araba ehliyetleri vardı ve yanımda şöförlük yaptırarak acemiliklerini atırdım.
Aile reisi ne derse o olur. dışına çıkma derim.
ava giderken avlanmada , yanlış yunluş yerlere güvenme, türkiyede halkın sağı solu belli değildir...
Valla önce alttan alttan habire motor deyip bilinç altına işleyeceksin. Daha sonra sormadan ehliyete yazılıp ben yazıldım diyeceksin. Hele alım kalsın ehliyeti diyeceksin laf ederlerse. Sonra bir gün motoru alacaksın aldım diyeceksin. Taruza geçecek bir şey kalmayacak artık çünkü iş işten geçmiş oluyor. Ama şunu unutma ki ekipman önemli hep öyle gezeceğim diyip hep te öyle gezeceksin...
"Çok Bilen Çok Yanılır"
Yürüdüğü yolda iz bırakmayan o yoldan geçmiş sayılmaz ...
Biraz da klavye kursu😂😂
Aynen katılıyorum, toplumumuzda ve insanlarımızda motosiklete karşı yıllardır haklı olarak beslenen önyargılar öyle bir iki ısrarla kırılmaz, illa planlanmış ve zamana yaylmış bir olaylar silsilesi yaratman lazım.
Ben nasıl yaptım ;
2012 de ehliyetimi alırken a2+b beraber alırsam çok uygunmuş diyerek bi punduna getirdim ehliyetimi aldım koydum cebime. Üniversiteden Sonra tabiki ailem bana motor almadı bende işsiz kaldığım dönemlerde girdim motor kurye olarak fast food da falan çalışmaya başladım. İşsiz gezmemdense motor kurye olmam zor da olsa ikna edilebilir bir süreç oldu. Sonra bende paramı kazandıkça ekipmanlarımı aldım birer ikişer, kaskımı aldım koydum kenara falan alıştılar, fakat hala motor almama razı olacak kıvama gelmediler. Yıl oldu 2017 tabi artık düzenli bir işim de var, kendi mesleğimi icra ediyorum, paramı kazanıyorum falan, gittim kendime ait ilk motosikletimi aldım koydum kenara ilk başlarda arkadaşın motoru emanet aldım falan dedim. Üç beş güne kendiliğinden alıştılar, bu aslında benim motorum dediğimde çok az yadırgandım. Ama bugün gidip sorsam gene sat bunu araba al derler
Şu an bu konu içerisinde 2 kullanıcı var. (0 üye ve 2 misafir)