Yolda bir taşa, küreğe, hayvana çarpmak en beklenmedik durumlar biliyosunuz,
ufacık bir kedi dahi yerle öpüştürür adamı,
3 gün öncesiydi gece 3 falan, izmir foça yolu, karanlık, mıcırlı, bazen tatlı virajlı, dandik bir yol, ama sevilen bir rotadır.
Sağımda duran tepede general edasında bir domuz gördüm, uzakları kesiyor gibiydi, halbuki önünü zor görüyordur kesin,
yoldayken ilk kez karşılaştım, ürperti olmadı değil, hızım 75-80 falan,
herhangi bir hamlesini kaçırmamak adına gözüm ona takılmış 3-5 saniye, tamam atlattık derken benim sağımdan, bir başkası atak yapmış,
azıcık arkadan vursa bacağımı alıp götürecek, azıcık ön tekerden vursa bana takla attırıcak olan sevgili domuz,
tam da kendi canından olacağı yerden koruma demirinden bir gümbürtüyle darbesini yaptı, önce kayaya çarptım sandım, hayvanı göremedim bile,
muhtemel sürü geçişi,
motor güzel bir sendeledi, asla frene dokunmadan kontrolü sağladım şükür ki orda çok ciddi en iyi ihtimalle sakatlayıcı hasar alabilirdim.
sabah çarptığım yerden geçerken etrafıma baktığımda ölüsüne rastladım,
verilmiş sadakamız varmış.