Neredeyse 10 yıldır bu foruma üyeyim. Genç, yeni evli çift gibi kendimize benzer gördüğümüz veya tanınmış kişilerin motor üzerinde ölümleri hep benzer travmalar yarattı bu forum üyeleri arasında. Ben de bir kez bu şekilde hissettim. Çok normal. Ancak insanın unutmak gibi hem iyi hem de kötü olan bir huyu var. Zamana bırak. Motoru garaja çek, aküsünü sök, üzerini ört ve aylarca kullanma. Biraz ayrı kalmak çiftlere bazen iyi gelir ....
Suda boğulmalar acemi yüzücülerin, yüzmeyi bilmeyenlerin değil, usta yüzücülerin daha çok başına gelir. Çünkü iyi yüzücüdür, açılır. Motosiklet kazalarının da öyle olduğunu düşünüyorum. Ben mesela acemi olduğum için düşük güçte motosiklet kullanıyorum, motorumun sınırlarını zorlamak yerine belirlediğim hız limitinin üzerine çıkmadan sürüyorum. Dar yerlere, büyük araç aralarına girmiyorum. Ama usta sürücü bu riskleri göze alacaktır, daha hızlı kullanacaktır. Ama öyle olaylar oluyor ki deneyim maalesef kazandırmıyor dün de gördüğümüz gibi.
Motoru bırakmak bir tercih, korkuyorsanız bırakabilirsiniz tabii ki. Ama korkulardan kaçmak bir çözüm mü bilmiyorum. Ekipmanı sağlam tutmak, eğitim almak, kendi limitlerini bilip ona göre sürmek daha akılcı bir çözüm yolu bence.
Ölüm haktır, illa ki vakti geldiğinde hepimizin kapısını çalacak. Lakin tedbir denen bir şey de söz konusu. Arkadaşımızın verdiği bu karar da riski azaltacak tedbir almak.
Ne kadar dikkat edilse de kaporta bedenimiz olduğu sürece motosiklet ile ölüm riskinin arttığı gerçeği gün biri ortada.
Dün ben de aynı şeyleri düşündüm. Tamamen bırakmak değil de bu keyifsiz günlerde motosiklet evde kalsın işe yaya gideyim hem spor olur dedim ama sabah olunca o metro yolu gözümde büyüdü sonra metroya binip ayakta dikilince spor yapmış da olmuyorum dedim ve yine motosikletle işe geldim.
Zaman zaman böyle bazı şeylerden vazgeçtiğimiz anlar oluyor. Olaya genelinden bakarsak evet motosiklet aleti insan anatomisine uygun bir ulaşım aracı değil, saatte 100km koşuyor gibisin. En ufak bir riskte ölme durumun var. Barkın'ın kazası da bunu doğruluyor. İstediğiniz kadar önlem alın kaza olduğundaki sonuçlar çok acı olabiliyor. Ama rahatlık, kolaylık, keyif, zevk ne derseniz deyin bu riskleri göze aldığımızı kabul etmek lazım.
Ride for Barkın.Öz_Musti adlı üyeden alıntı
Bu sloganla her yıl ölüm yıldönümünde onun için bir sürüş bile yapılabilir, bizim motosiklet kültürümüz yok deniyor ya işte Barkın abide gibi duruyor, bu vesile ile hem onu yaşatmış oluruz hem de Türk Motosiklet Kültürüne bir mihenk taşı konulur.
Ciddi olarak bu Ride for Barkın işi düşünülmeli AEA ekibi bu işe el atmalı kulüpler de desteklemelidir. Acı daha çok taze ama kısa zamanda bu konuda bir sabit başlıkla bu iş organize edilmelidir.
Hatta bir önerim daha var, yabancılar çokça yapar, bir motosikletçinin hayatını kaybettiği yere bir minik anıt ya da dilek ağacı gibi bir tak v.s. yapılır, geçen motorcular saygı için bir patch, arma v.s. bırakır. Evet kazanın olduğu yerde bu zor ama en azından orada viyadüğe bir saygı tabelası konulabilir bir girişimle, bu bile motosiklet kazaları için bir farkındalık yaratabilir, oradan geçen otomobil sahipleri bu neymiş diye merak edip öğrenebilir.
Ben bugün işe giderken kazanın olduğu yerde kornama basıp Barkın'a ebediyete bir selam gönderip geçeceğim.
Arkadaşa çok yüklenmişsiniz, bırakıp bırakmamak her kişinin kendi seçimidir. Bir aslan terbiyecisinin aslan tarafından yenme,parçalanma,yaralanma ihtimali ile benim aslan tarafından zarar görme ihtimalim aynı olamaz. Veya sky diving yapıp wing suit le atlayan birinin düşerek ölme ihtimali ile benim ki aynı olamaz.
Kader,ölüm zamanını bilmemek farklı, hayatı ortalamalara göre daha yüksek riskli aktivitelerle yaşamak farklı durumdur.
Şuna benziyor rakı içen öldü de su içen ölmedi... evet öldü fakat hepimizi biliyoruz aradaki büyük farkları.
Özetle,bırakalım binmek istemeyen riski almak istemeyen binmesin,motorun riskleri diğer taşıtlara göre daha yüksek,bunu olduğundan az göstermeye çalışmayalım.
Üstüne çok yazdık çizdik forumda,dedik ki istisnai durumlar hariç aynı kaza sonuçlarında araba ve motor kullanıcısı için durum bambaşka bitiyor. Arabanın on taraf pert ama çizik kırık yok,motor binicisi ortadan ikiye bölünüyor...
Kararlara saygı duyuyorum,bırakma kararı alan arkadaşlar,inandiginiz yolda devam edin. Hayat sizin...
( ayrıca şunu belirtmek isterim,ciddi kaza geçirmiş,yakınını kaybetmiş veya kaza sonucu engelli olan arkadaşlarımında bu konularda tecrübelerini paylaşmasını istiyorum,çoğunlukla hiç bir büyük kaza tecrübesi olmayan arkadaşlar iyi niyetle yorumlar yazıyor, istiyorum ki yaşamış arkadaşlarda paylaşsın faydalanalim)
Ecel denen olgunun bizi ne zaman alacağını bilmemize imkan yok, motosiklet üstünde ölmek kadar, araba kullanırken, yolda yürürken, hatta banyodayken de ölme ihtimalimiz var. Barkın kardeşimizin ölümünden önce de, hem şahsen tanıdıklarımdan, hem de ismi bu alemde bilinen kişilerden ölümlerle yüzleştim. İtiraf edeyim, senin gibi düşündüğüm anlar bile oldu. 43 yaşındayım, annem aradı dün, bilir Barkın ismini, benim motosikletle olan sevdamı. 80 darbesinden önce çevresinde bir çok öğretmen arkadaşı öldürüldüğünde, çalıştığı okulu terketmek yerine, daha da azimle gitmiş bir kadındır.
"Bırakmayı düşünüyorum" dedim.
"Dikkatli ol sadece, ama bırakma sakın, asıl şimdi bu sevdana sahip çıkman lazım. Sadece her motora bindiğinde oğlunu düşün." dedi.
Bu sevdadan vazgeçesim yok, asıl Barkın gibi bu sevdayı, tüm önyargılara rağmen, bunca kardeşimize aşılayan birisi aramızdan ayrılmışken, bizim bu sevdaya daha sıkı sahip çıkmamız lazım. Trafikte bizim değil, onların asıl tehlike olduğunu ispat edercesine, düzgün ve bilinçli olmamız lazım.
Tabii bu benim görüşüm, katılan da olabilir, katılmayan da.
Yeri gelmişken, motosiklet kullanan bir çok arkadaşla "kardeşim" diyerek hitap ettik uzun süre. İki teker kullanan, bu sevdaya sahip çıkan, bizi küçük düşürmeyen herkes kardeşimden farksızdır gözümde.
Saygılarımla kardeşim...
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
