Cumartesi günü evden çıkıp 2-300m ilerlemiştim ki caddede önümdeki aracın önünde yürüyen bir manav el arabası. Aracı geçtim sağından, önünde duruyorum. El arabasının biraz daha ilerlemesini bekleyip ilerleyim derken arkamdaki araç beni sıkıştırıp geçti. Bacağım motorla otomobil arasında kaldı ve otomobil ayağımın üzerinden geçti. 1-2 saniyelik bir olay. Hiçbir şekilde engel olamadığım, katkımın olmadığı bir kaza.
Adamın açıklamasıysa görmedim. Nasıl bir o el arabasına kilitlendiyse tek cevap görmedim. Bir de yıllarca kendisinin de motosiklet kullandığını söyledi. İşte o an motosikletlerin trafikte görünmez olduğu cümlesi anlam kazandı. Evet süper güçlerim var, motosiklete binince görünmez oluyorum. Neyse ki kaçmadı, hastaneye götürme nezaketinde bulundu.
Bugün işe o ayakla metrobüs-metrolarda gelmek istemedim, yine motorumla gelmek istedim, çünkü korkumdan ötürü soğumak istemedim. Ama artık bütün araçların beni görmeyeceği korkusuyla her araca korna çalarak geçiyorum. Bu da hoş değil ama sanırım bir süre böyle devam edecek.
