Bu modern hayatın bize şaplağı
Şimdilerde yalnızız aga. Eşlerimiz yalnız. Çocuklarımız yalnız.
Onlarla olmadım mı hem biz suçlu hissediyoruz, hem onlar isyanda.
Eskiden aileler iç içe yaşardı. Kuzen çocukları, yiğenler, halalar, teyzeler, kaynanalar eltiler..
Hanımlar çocuklar hiç boş kalmaz oyalanır. Hem güvende hissedilirdi. Ben küçükken benden fazla bizim evimizde olan, çat kap gelen komşu teyzelerimiz, ablalarımız vardı.
Sokaklarda her yer çocuk, her esnaf akraba kadar yakın..
Babalar sosyalleşirken suçluluk hissetmezlerdi. Hanım keyfinde, çocuk sıkılmıyor. Şimdi tek şansları bizleriz. Yalnızlar..
Şimdi eşler nefes alabilmek, kendilerine zaman ayırabilmek için kocalarını bekliyorlar. Eskiden öyle miydi? Anne yoksa kaynana var, kaynana asık suratlıysa teyze var hala var hiç biri yoksa anne kadar yakın komşu Ayşe teyze var vs..
Günümüzde çocuğunu neredeyse 18 yaşından erken sokağa bırakmayıp ev hapsi yaşatan aileler var.
İşte tam da bu yüzden her köşe başı anaokulu, kreş...
Hiç heveslenme kardeşim çocuk 3-4-5 yaşına gelecek anaokuluna, ilkokula gidecek rahatlayacam diye . Akşam evde buluşma telaşı yine olacak. Hayat hızlı zaman kısa birbirinize zaman ayırmak için fırsat kollayacaksınız hep..
Sen şimdi yine rahatsın. Allah uzun ömür versin bebiş daha hayatın farkında değil
ver mamayı uyusun
Hele 3-4-5 yaşlar var ya tam oyun ve ilgi bekleme yaşları, o zaman hiç fırsatın olmayacak
)
Bu arada bursalıali abime selamlar ... Uzun sağlıklı ömürler...