sadece virajlar için. biraz da ivmelenme yüzünden
Ben motosiklet sürmekten, onunla bir yerlere gitmekten keyif alıyorum. Aynı zamanda otomobilde kullanıyorum fakat motosiklet başka birşey benim için, bir arkadaşım gibi. Sürekli görüşeyim, onunla takılalım bir yerlere gidelim. Mesela en son iki hafta önce akşam saat 20.00da annem kek yapıyorum dedi, üşenmedik kalktık kardeşimle beraber istanbuldan bursaya kek yemeye gittik 4 mevsim ( kar ve don durumları dışında ) motosiklet üstündeyim. Motosiklet kullanmayan birinin benim hissettiklerimi anlaması mümkün değil..
Hem ziyaret hem ticaret misali işim için kullanıyorum ama aynı zamanda zevk alıyorum.
Bursadaki kaza videosunu ve o adamcağızın görüntüsünü izledikten sonra fark ettim ki biz manyağız.Sanırım deli olduğumuz için accık tutku,accık aşk biraz şehvet ooo daha neler neler
Aşk, tutku, zevk, trafikten kurtulmak, zaman kazanmak, tasarruf yapmak, özgür olmak için kullanıyorum
Trafikten kurtulmak hem zaman hem maddi kazanç. Özgürlük
bursadaki kazadan sonra motor felan kullanmam artık..
Türkiyede çok daha saçma nedenlerle ölmek mümkünken 300 km hız yaparak ölen biri sizi korkutmamalı bence. Bana göre sokakta yürümek motosiklet kullanmaktan bile tehlikeli.
Yeni başladım . Keyif,pratiklik, istanbul trafiği .... Vs . Ama otobanda arabaların anlamsız sıkıştırmalarını henüz anlayamadım.(
Bu konuda okudugum en guzel yazi (malesef Ingilizce):
Season of the Bike
by Dave Karlotski
There is cold, and there is cold on a motorcycle. Cold on a motorcycle is like being beaten with cold hammers while being kicked with cold boots, a bone bruising cold. The wind's big hands squeeze the heat out of my body and whisk it away; caught in a cold October rain, the drops don't even feel like water. They feel like shards of bone fallen from the skies of Hell to pock my face. I expect to arrive with my cheeks and forehead streaked with blood, but that's just an illusion, just the misery of nerves not designed for highway speeds.
Despite this, it's hard to give up my motorcycle in the fall and I rush to get it on the road again in the spring; lapses of sanity like this are common among motorcyclists. When you let a motorcycle into your life you're changed forever. The letters "MC" are stamped on your driver's license right next to your sex and height as if "motorcycle" was just another of your physical characteristics, or maybe a mental condition.
But when warm weather finally does come around all those cold snaps and rainstorms are paid in full because a motorcycle summer is worth any price. A motorcycle is not just a two-wheeled car; the difference between driving a car and climbing onto a motorcycle is the difference between watching TV and actually living your life. We spend all our time sealed in boxes and cars are just the rolling boxes that shuffle us languidly from home-box to work-box to store-box and back, the whole time entombed in stale air, temperature regulated, sound insulated, and smelling of carpets.
On a motorcycle I know I'm alive. When I ride, even the familiar seems strange and glorious. The air has weight and substance as I push through it and its touch is as intimate as water to a swimmer. I feel the cool wells of air that pool under trees and the warm spokes of sunlight that fall through them. I can see everything in a sweeping 360 degrees, up, down and around, wider than PanaVision and higher than IMAX and unrestricted by ceiling or dashboard.
Sometimes I even hear music. It's like hearing phantom telephones in the shower or false doorbells when vacuuming; the pattern-loving brain, seeking signals in the noise, raises acoustic ghosts out of the wind's roar. But on a motorcycle I hear whole songs: rock 'n roll, dark orchestras, women's voices, all hidden in the air and released by speed.
At 30 miles an hour and up, smells become uncannily vivid. All the individual tree-smells and flower-smells and grass-smells flit by like chemical notes in a great plant symphony. Sometimes the smells evoke memories so strongly that it's as though the past hangs invisible in the air around me, wanting only the most casual of rumbling time machines to unlock it.
A ride on a summer afternoon can border on the rapturous. The sheer volume and variety of stimuli is like a bath for my nervous system, an electrical massage for my brain, a systems check for my soul. It tears smiles out of me: a minute ago I was dour, depressed, apathetic, numb, but now, on two wheels, big, ragged, windy smiles flap against the side of my face, billowing out of me like air from a decompressing plane. Transportation is only a secondary function. A motorcycle is a joy machine. It's a machine of wonders, a metal bird, a motorized prosthetic. It's light and dark and shiny and dirty and warm and cold lapping over each other; it's a conduit of grace, it's a catalyst for bonding the gritty and the holy.
I still think of myself as a motorcycle amateur, but by now I've had a handful of bikes over a half dozen years and slept under my share of bridges. I wouldn't trade one second of either the good times or the misery. Learning to ride was one of the best things I've done.
Cars lie to us and tell us we're safe, powerful, and in control. The air-conditioning fans murmur empty assurances and whisper, "Sleep, sleep." Motorcycles tell us a more useful truth: we are small and exposed, and probably moving too fast for our own good, but that's no reason not to enjoy every minute of the ride.
Yapabildiğim için.
Sağlığım yerinde, korkularımdan arınıyorum, dengemi sağlıyorum ve biniyorum.
Rüzgarı hissetmek çok zevkli.
Sahil yolunda güneş batarken filtreleyerek gitmenin zevki bambaşka.
Otobanda araçlar yerlerine çakılmışken senin zamanı dondurmuşcasına yanlarından vıın diye geçmen çok zevkli.
Motor grubu ile bir yerlere gitmek takılmak çok zevkli.
Cumhuriyet korteji gibi motor kortejlerinde sürüş yapmak çok zevkli.
Şile yolunda virajlarda salınmak, yeşil ısık yandığında arabalar daha ikinci vitese geçmeden diğer ışıklara ışınlanmak çok zevkli.
Çevrende ki tanıdıkların bu adam bu havada bile motora biniyor şaşkınlığı çok keyifli.
bağımlıyım
Cok zevkli oldugundan
Etrafımda bana bu kazayı söyleyip motorun tehlikeli olduğunu diretenlere benzer cevap veriyorum.Sadece görüntüyü görünce insanların aklında motorcunun sonu hep böyle olacak sanıyorlar.
Geçtiğimiz günlerde maden kazası oldu.O daha kötü havasızlıktan,tozdan yada zehirli gazdan ölmek var.Araba kazası geçirdiğinizde yarım metrelik demirin vücudunuzun içinden geçmiş olduğunu bilmek ve hala bilincinizin açık olması var.
Yolda yürürken aracın birinin sizi biçip geçmesi var
belki kuşlar gibi uçamadığımız için özgürce motora biniyoruzdur en azından trafikte özgürlüğümüzü ilan edelim diye
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)