Şu an Amerika'dayım. Buradaki yolları ve trafik düzenini gördükten sonra Türkiye'ye döndüğümde motor alma planımı çok ciddi bi şekilde tekrar gözden geçiriyorum.
Ankara - İstanbul kavgasına dönmüş olay. Arkadaşın sadece viraj alamadığı için bıraktığını sanmıyorum. Bu durumu destekleyen diğer yan etkenler de muhakkak vardır. Onun için hayırlısı olsun.
Daha önce bir arkadaşın da dediği gibi eğitim almak böyle zamanlarda gerçekten faydalı olabiliyor. Özgüven ve bilinci arttırıyor. Bol bol eğitim alın arkadaşlar, tehlikeleri minumuma indirdikçe motordan aldığınız zevk artacaktır.
Geçmiş olsun.
Geçen ay halamın kızının Kütahya'daki cenazesinden dönüyordum. Kafam cenazeye gitti, bir anda daldım ve o anda viraj çizgisini kaçırdım. Sola
virajdı ve sağımda benimle beraber virajı dönen koca kamyonun tekerleklerine doğru sürüklenmeye başladım. Kazaya 10 cm kala biraz arka fren + sola tam yatma ile kurtardım. Ama çok korktum. Vira işi şakaya gelmiyor. MotoGP de bile pilotlar viraj kaçırıp bariyere veya kum havuzuna patlıyorlar. Aman dikkat. Motosikletin tek başına yaptığı kazaların tamamı viraj sebebiyledir.
Geçmiş olsun, umarım ciddi bir sorun yoktur. Gerçi bu mesajı okuyamayacaksın zira bir daha foruma girmeyecekmişsin ama, ben yine de genel bilgi olması açısından birşeyler karalamak istiyorum.
- Her insan kaza yapabilir, ama yapmayabilir de.
- Her motorcu bir gün düşecektir diye bir laf var, bunu kimin uydurduğunu da gerçekten bilmiyorum.
- Motosiklet ve İstanbul konusunda söylediklerinize katılmıyorum. 22 senedir İstanbul'da motosiklet sürüyorum,dünya kadar da insan sürüyor. Asfalt kaliteli değil evet, ama buz üzerinde paten yapan insanlar da var, ve ilk kar yağdığında kolunu bacağını kıranlarda.
- Motosiklet kullanmak belirli fizik kurallarına dayanır, bu doğru. Fakat aynı zamanda 2 saniye sonrasını gören bir sürücüye de ihtiyaç duyar,aynı zamanda ciddi de tecrübe ister, bu da eğitim ile olur, yıllanmışlık ile olur, yani pratik ile..
- Gerçekten motosiklet tutkunu bir insan, allah muhafaza sakat kalmadığı sürece bu meretten ayrılamaz. Yani sele kıçına değdikten sonra bir daha kalkmak zordur. Belki siz ulaşım için tercih etmiştiniz. Olabilir.
- Bazen olmuyorsa zorlamamak en iyisidir. Hakkınızda hayırlısı olun.
Uğurlar ola.
İlk ve tek kazamı yaptığımda (19 yıl falan oluyor), kafamda kırk dikiş, tamamen çizilmiş bir sağ surat, ezik bir kürek kemiği, içi minik minik taşlarla dolu iki avuç, ezilmiş bir sağ topuk la, ben yatakta uzanırken herkes mırıldanıyordu,'' verilmiş sadakası varmış, bir daha bimnez artık''
ve ben daha kafamdaki dikişi aldırmadan, avuç içlerim acıya acıya, 7 yada 8 gün sonra yine motorun üstüne çıktım, evin önündeki caddede ufak ufak turladım.
yani diyeceğim, ya motorcu olmamış bu arkadaş daha (sadece ulaşım aracı olarak görmüş olabilir), ya da bambaşka etkenler var motoru bırakmasında.
nelerden vazgeçtik ömrümüzde ama baki kalan sevdalarımızın üst sıralarında yer aldı hep motor.
Çok geçmiş olsun. Hayırlısı olsun.
Evet bu iş tehlikeli bir iş. Fakat,hayat tecrübesi,ekipman,eğitim, bol pratik, sacma hareketlerden kacınma, gece mumkunse binmeme, yağışta bile binmeme yerine göre, bu olayın tehlikelerini buyuk ölçüde indirgiyor.
Trafiğin içinde kalınca ilk aklınıza motorunuz gelecektir. Kalıbımı basarım. Yani bırakmak zordur.
İstanbul da motor kullanmak konusunda kesinlikle haklısınız.Öküzün bir adım üstü insan çok.Neyle ifade edeceğimi bilmiyorum bu topluluğu.Bunlar insan bile değil, bunların içinde Motosiklet gibi bir vasıtayı kullanmak çok riskli bir durum.Gel gör ki, tutkumuz daha ağır basıyor.
1600 1700 km yol yaptım, İstanbul trafiğinde 30 km mesafede yaşadığım sıkıntıların hiçbirini yaşamadım.Bu şehir de gerçekten motosiklet kullanmak çok tehlikleli.Ancak bırakırmıyız, tabi ki hayır.
Gidilecek çok yol, görülecek çok yer, yaşanacak çok güzel şeyler var..
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
bpak adlı üyeden alıntı
