Şuraya kıvrılıp bir ara okuyam..
Mutlulugunuz daim olur umarim.Hubalahubhub adlı üyeden alıntı
Anlatacagim desem yasadiklarimi sozlukte kelime bulamam, kalemimin dili lal olur da yazamam.
Ama sunu diyebilirim gozlerini omrumun sonuna dek gormek icin elimde bir firsat var artik, kaybetmeyecegim, pes etmeyecegim. Degil 7 yil ve ya 70 yil,inaniyorum ki esimle dunyanin en yasli motosikletli cifti olacagiz.
Darisi basima :D
Hocam çok okuyamadım ama bende 7 yıllık evliyim kayınbiraderinin ve kuzenim boşandı yakından biliyorum neler yaşadıklarını
Burdan forumdaki bütün evli ve başı bağlılara yazayım
Bizde bir deyiş vardır bir kez zincirini kıran .. bir daha kapıya bağlanmaz
Ne olur yanlış anlaşılmasın kimseye hakaret etmiyorum ama burda tavsiye aslında
Eşinizin bir kez bile gitmeyecek kadar sizinde bir kez gideni bir daha geri kabul etmeyecek kadar iradeli olmanız gerektiğidir.
Hocam hikayeyi okudum. toplamda 1999.7 km. yol yapmışsınız. Bi 300 metre daha gitseydiniz de düz 2.000 km. olsaydı. Ben olsam gece uyuyamam, gider bi 300 metre daha dolanir gelir kilometreyi 2.000'e tamamlar öyle yatarım. Böyle de paranoyak bir ruh hastasıyım.
Büyük ihtimalle akşama doğru sevgilimden ayrılıyorum.
Sebebi benden istediği davranışları görmek için ayrılığı işaret eden konuşmalar yapması.(bende yarattığı düşünce ise "sadakatsiz mürettebat ile denize açılmam")
Bende durumu büyütüp rest çekmesini sağladım ve restini gördüm.
Akşama doğru 2 senelik ilişkiyi bitiriyorum.
Bu arada yaşım 21 hayatımda ki en uzun ilişkim bu oluyor.Evlenmeye karar versem evleneceğim insan şuan ayrıldığım insan olurdu ama evlenmeyi hiç düşünmüyorum.
Bende hazır böyle bir durum içerisinde iken bu başlığı okumaya karar verdim.Bence kendinizi gereksiz yere üzüyorsunuz.İnsanın önce kendisine saygısı olmalı.Kendi kanunlarını koyabilmesi gerekli.Kendi hudutlarını aşmaması gerekli.
Her sorunun sadece iki cevabı vardır(evet veya hayır , 1 veya 0)Doğruyu bile bile yanlışları tercih etmeyiniz.
Hikaye elbette devam edecek hayat devam ettikçe. Ancak hikayenin başrolünde kendimden başkasını oynatmayı düşünmüyorum artık.bu hikaye bitmez Yunusum .Yaşam sürdükçe senin hikayende devam edecek
Şu fotoğraftan sonra diyebilirim ki, şayet hala bu aşkta ısrarcı olsaydın senin durum, Antepe gelip, manisadan baklava istemek gibi bişi olurdu...Son durum nedir..
Yaklaşık 7 aydır Rusyadayım. Kendimi hayvan gibi işe güce verdim. Bu süreç içerisinde nadiren mail attım kendisine toplasan 3 5 defa. Daha sonra işlerin yoğunluğundan ve bu işte sorumluluğumun çok fazla olduğundan bi süre sonra aklıma dahi gelmediğinin farkına vardım.
Demekki neymiş kendini birşeylere vermen gerekiyormuş..
Aradan zaman geçmesi gerekiyormuş..
Zaman geçti evet.. Acı da geçti..
Aklıma geldikçe bi sigara daha yakardım, ne zaman bir sigara daha yakıp uzaklara dalsam aklımda yine O olurdu. Bu acıyı içimden söküp atabilmeyi o kadar istiyordum ki yılların tiryakisi olarak sigarayı bıraktım.
Bu durumun bana yaşattığı acının eninde sonunda biteceğini biliyordum. Ama bitsin artık diye çırpındıkça daha çok acıtıyordu.. Bu aşk denen derde düşen herkes aynı hatayı yapıyor olsa gerek..
Demekki sakin kalabilmek gerekiyormuş..
Sonra zaman geçti görüşmeyi bıraktığı bir ortak arkadaşımızla buluşmuş. Hayatında hiçbirşeyin eskisi gibi yolunda gitmediğinden, kimseyle mutlu olamadığından bahsedip benimle hala gorusup gorusmedigini sormus vs vs vs..
Sigaraya o kadar karşı iken sigaraya başlamış.. Maddi konuda sıkıntılar yaşamaya başlamış.. E tabi artık borcunu harcını sürekli kapatan bi ben yok hayatında.. Her istediği olsun diye, kendisi mutlu olsun diye çırpınan bi ben yok.
Bunu ukalalık gibi algılamayın sakın ama birlikteyken dahi şakayla karışık söylerdim kendisine 'biz ayrılırsak sen benim gibisini çok ararsın ooooluuum' diye..
Bu asla bir şaka değildi.. Zamanımızda maddiyat ön plandayken ben birgün olsun lafini yapmadım. Milletin beyaz eşya takımı düzdüğü fiyata ben bitane buzdolabı alabildim lanhaala durur evin bi köşesinde beyaz eşyalarım oyyy..
(Anılarım depreşti yine)
Arkadaştan durumla ilgili haber geldikten birkaç gün sonra kendisinden mail geldi.. Birkaç hal hatırdan sonra maddi sıkıntılarının olduğundan bahsederek yardım istedi
(bu durumu burda paylaşmam yanlış görüyor biliyorum ama 1.5 senelik 13 sayfalık konuda ben böyle birşeyi yazıyorsam vardır bi bildiğim okumaya devam et)
Şimdiye kadar niye söylemediğini, ayrı da olsak kendisine defalarca ne sıkıntın olursa olsun çekinme dediğimi hatirlatarak ihtiyacını karsiladim.
Sonraaaa zurnanın zaaaaaart dediği yere geldik.. 1 hafta sonra bir sosyal ağdan kızın teyzesi beni ekledi ve biraz mesajlaştık (7 yıllık bir ilişki sülalenin nerdeyse hepsini tanıyorum zaten sadece sosyal ağda yoktu)
Bana ne dedi biliyormusunuz? Ailecek arkandan şu sözü söylüyorlar (annesinin ağzından) 'Yunus itten pişman oldu, geldi köpek gibi benim kızımın kapısında yattı affetsin beni diyerek ama artık biz istemiyoruz'
Ne demiş nur içinde yatasıca Aşık Veysel ' güzelliğin on para etmez şu bendeki aşk olmasa..
Durumu duyduktan sonra benim hakkımda böyle sözler ediyormuşsunuz ayıp olmuyormu diyerek bir mail attım. Ondan sonra başladı yok sana kim söyledi yok şu yok bu.. Kendisine 'adam gibi' cevap vermemi söyledi. Bende kendisine artık dayanamayıp 'adam gibi' bir cevap verdim!!
Özür diledi ve bir daha ses soluk çıkmadı..
Şimdi ne mi yapıyorum? Hayatımı bıraktığım yerden yaşamaya devam ediyorum..
Durum hakkında kamu spotu içeriğinde bir mesaj vermeyeceğim. Yaşadığım evreler genel hatları ile konu içerisinde yer almakta zaten.
Bu son fotoğrafla sizleri selamlıyorum
http://i.hizliresim.com/483o1A.jpg
O kizi gecen sene yıl başında getirdim türkiyeye. 1 ay kadar gezdik tozduk eglendik. Klasik türk annesine sahip olduğumdan aileyle sorunlar yasadik geri gönderdim. Hala görüşürüz kendisiyle ara ara.. hayat karsiniza ne cikaracak bilemiyorsunuz
Sanıyorum böyle bir aşktan sonra ihtiyacın olan son şey yine böyle derin bir aşk. Hayatını yaşa, ciddiyet istemeyen bir ilişki türünde, ciddiyet talep etmeyen kızlarla, ciddiyeti olmayan bir ilişki, taki kalbin dinlenene kadar... Tabi senin için en iyi olanı sen bilirsin, sadece nacizane görüşüm.
Insan ömrü hayatında bir kez aşık olur. Kimi karşılıklı kimi karşılıksız. Ben payıma düşeni fazlasıyla yaşadım.
Artık yaşadıklarımı ciddiyetsiz olarak nitelendirmem pek de doğru olmaz ama sadece karşılıklı saygı çerçevesinde yurütüyorum olursa.
E yaş da kemale erdi artık. Karşılıklı saygı çerçevesinden çıkmayacak, aşığım yanıyorum ölüyorum demeyecek, hayat standartlarıma uyum sağlayabilecek bir insan çıkarsa karşıma türk toplum baskısı karşısında boyun eğip nikahı basarım herhalde. Asi asi nereye kadar
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
