Babanın bu motor korkusunun geçiceğini sanmıyorum ama kendimden de biliyorum anne ve baba ayrıysa ikiside genelde evlatlarını kaybetmemek için üstlerine daha çok düşerler ve evladının isteklerini kırmamaya çalışırlar diğer tarafa kaymasın diye (anneye yada babaya). Bu yüzden sen elektrikli bisiklet gibi gene git motorunu al, zaten annenle yaşıyorsun gene bir süre kullan zamanı gelincede babana söylersin. Gene kızar ama fazla bir şeyde yapamaz merak etme
Başka alternatif yok gibiAWESQME adlı üyeden alıntı
Babanın bu motor korkusunun geçiceğini sanmıyorum ama kendimden de biliyorum anne ve baba ayrıysa ikiside genelde evlatlarını kaybetmemek için üstlerine daha çok düşerler ve evladının isteklerini kırmamaya çalışırlar diğer tarafa kaymasın diye (anneye yada babaya). Bu yüzden sen elektrikli bisiklet gibi gene git motorunu al, zaten annenle yaşıyorsun gene bir süre kullan zamanı gelincede babana söylersin. Gene kızar ama fazla bir şeyde yapamaz merak etme
Dostum ben de aşağı yukarı seninle aynı durumdaydım.
Babam da nefret eder motosikletlerden. Mesleği de polislik olduğu için kazalarla iç içe ve bu da korkusunu arttırmış.
Uzun süreceğini bilsem de kendime bir plan yaptım. Motosiklet dergileri aldım. Babamlayken hep motorlara baktım. Kasksız ve korumasız gezenlerin,hızlı sürenlerin ne kadar aptalca bir şey yaptığını söyledim üstüne basa basa. Muhabbeti açıldığında korumaların, bilincin ve eğitimin ne kadar önemli olduğunu vurguladım.
Eğitim videoları izledim ve babama bunu bir şekilde gösterdim.
Çok dil döktüm. Yeri geldi arkadaşlarımın motorlarını alıp eve geldim. Babamın bunu görmesini sağladım.
Ama unutma, arkadaşların da önemli. Eğer baban onları bilgisiz serseriler olarak hafızasına kazırsa senin de böyle olacağını düşünür ve bu hiç de iyi değil.
Arkadaşlar da demiş, ekipman ve ehliyetle çıkarsan baban kafana taktığını ve işin ciddileştiğini anlayacaktır.
Unutma ki zor olacaktır, ama imkansız değil.
bu da benim babamın motosiklet sevmemesinin sebebi;
1953 senesinde bir arkadaşlarından motosikletini ödünç alırlar. babam o zaman deniz kuvvetlerinde astsubay. motosikleti ödünç aldıkları arkadaşlarıda dumlupınar denizaltısında görevli. motoru alıp gezerler, tabi ehliyet v.s. hakgetire. bebek'te polis bunları çevirir ve kimsede ehliyet olmadığı için motora el koyup karakolun önüne çekerler. karakol amirine yalvar yakar etseler de, askeriz biz deseler de motor geri verilmez. daha sonra malum dumlupınar faciası yaşanır ve motorun sahibi o kazada şehit olur. artık motoru geri alabilecek kimse de kalmadığından bunlar tekrar karakola geri giderler. durumu izah edip motorun sahibinin denizaltıda şehit olduğunu söyleyince komiser gözyaşları içinde motoru teslim eder. babamlarda motoru şehit arkadaşlarının ailesine teslim ederler.
babam hayatında ilk ve son kez olmak üzere o zaman motora binmiş. ben ilk motorumu aldığımda aylarca haberi olmadı durumdan. zira bu hikayeyi biliyordum. neyseki sonradan alıştı mevzuya.
BAŞIMIZ sağolsun.
---------- Mesajlar birleştirildi - 18:04 ---------- bir önceki mesaj zamanı 15:26 ----------
Daha demin yine konuyu açtım.Sürekli aynı şeyleri söylüyor "motor tehlikeli.Ben senden değil onların yaptıklarını söylüyorum.Vurur ezer geçerler.Daha insanı adam yerine koymuyorlar ezip geçiyorlar çarparlar geçerler görmezler bile,Motoru unut." diyor
Haklı mı ? Haklı fakat işte...
Tatlıya bağlanmasına sevindim.
Ben de bugün anca söyleyebildim. Pazartesi motorum geliyor. Zaten koruma ekipmanlarım tam. Ama daha önce bisiklet haricinde iki teker kullanmadım. Önce anneme söyledim, annem ehliyetini almadan binmene kesinlikle izin vermiyorum dedi, anne bilinçli yani
Asıl sıkıntı ise babadaydı. Senin baban benimkinin yanında biraz melek gibi kalmış. Babam kadar motosikletlerden nefret eden nadir insan vardır. O da aldığımı duyunca sakat kalırsan veya kaza yaparsan ben karışmam dedi, mecbur kabul etti.
Bu arada yaş 27 savcılıkta çalışıyorum.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
.Allah şehitlerimizin mekanını cennet eylesin.
