Merhaba arkadaşlar ,
Çok mu yanlızız?sayıca çok mu azız bilmiyorum ama ben biraz kendimden bahsetmek
İstiyorum ve özellikle evli ve çocuklu arkadaşların yorumlarını bekliyorum..
çok sevdiğim motorumu eşimin tüm karşı çıkmalarına rağmen aldım.hem çocuklarımız olduğundan ,onların motosikletli bir dünyaya alışık büyümelerini istemiyor hem de benim kaza yapmamdan dolayı çok korkuyordu(arabayı hızlı kullanmam eksi bi puan tabi)ama uzun uğraşlardan ,türlü sıkıntılardan sonra tüm aile baskısına rağmen kavuştuğum motorum öncelikle bir scooter idi.artçı için çok rahatsız bir selesi vardı,sonra cbf 150 aldım ve bu motorum ile bana motosiklet konusunda hep gider yapan eşimi artçı olarak arkama alıp bu nefret ve ön yargıyı biraz kırdım.sonra kendisine ful koruma ve kıyafet aldım, biraz daha heveslendi.hatta ben işten gelince motorla çıkacak mıyız, biraz dolaşsak mı gibi kelimelere bile şahit oldum
Gerçektende insanın en çok hoşuna giden şey bence böylesine eğlenceli , pratik ve gerçekten özel hissettiren bir deneyimi çok sevdiği birisi ile paylaşması.daha sonra işi biraz daha büyüttük ve cbf 500 e geçtim.artık bu deneyim daha rahat ve konforlu.çekmeköyde oturduğum için hafta sonları ara sıra arkadaşlarımla şile ya da riva gibi kısa yollar yapıyorum,bazen de eşim ile birlikte çıkıyoruz...
şimdi tekrar sorumuza geleliiim,tüm evli ve çocuklu motor tutkunlarına selamlar diyerek bağlayalım..
evlilik ve çocuk sahipliği ile motosiklet tutkusu bir çelişki midir sizce ?