merhaba arkadaşlar.formu bu aralar sık takip ediyorum ve bakıyorum bazı arkadaşlar yaşadıkları olayları paylaşmış bende paylaşayım dedim
İstanbulda benim macit'i ilk aldığım sıralar hatta yanılmıyorsam motoru alalı 2. gündü,taksime doğru çıkarken meşrutiyat caddesi ışıklarında beklemedeyim(trt otoparkı ışıklarında cuma-cumartesi akşamları sıkışıklığı istanbullu herkez bilir)sislerimde açık fark edilmek niyetiyle ve osıkışıklıkta öylece bekliyorum....araçların arasından gıdım gıdım sıyrılayım derken benim motor az gaz verdiğimden stop etti.araçların arasında öle kaldım marşa basıyorum tık deyip kalıyor derken benim akü fihins olmuş ses çıkmaz oldu.(otoparkta durmaktan aküsü biraz zayıflamış zaten sislerde fazla akım çektiginden şarj olamamış çalışır haldeyken)ben orda ıkına ıkına motoru uygun bi yere çekmeye çalışırken iki motorcu arkadaş biraz ileri park edip hemen yanıma geldiler 'kardeş bi sorun mu var yardım edelim mi '' diye o an nası sevindim bilemezsiniz-iki teker olayına geçeli bi kaç ay olmuştu ama bu dayanışma beni gerçekten çok etkilemişti.hemen kenara çektik motoru ittirdik vs çalıştırdık sagolsunlar.bende o sevinçle ''ben mt.net'tenim sizde mi sitedensiniz tanışıp buluşmak isterim'' dedim,arkadaşlar regalcilermiş ''sizi takip ediyoruz arada bizim siteyede bekleriz'' demişlerdi...bu dayanışma karşısında çok mutlu olmuştum.ekipteyken bir motorcu gördüğümde ona eskort olurdum,baktım biri sıkıştırıyor megafondan fırçayı basardım.iki kişi scooter'la yolda kalmış onlara yardım etmeye çalışmıştım ama kaskları olmadığı içinde kızmıştım...motorcu olduktan sonra araçla giderken aynalara daha bi bakar olmuştum ''yanlışlıkla bir motorcuyu sıkıştırmamak için''ne bileyim tuaf bi duygu işte haz alırdım böle şeylerden-yada çok mu duygusala bagladım bu işi