babanızın kıymetini bilin lütfen!!!

**Samet Ağır** · 01 Mart 2011, 20:39

aşağıdaki yazıyı okuduğum anda,tamda dün gece rüyamda rahmetli babamı görmüşken....ne kadar kötü olduğumu anlatmak,kelimelerle mümkün görünmüyor..

ama siz siz olun eğer babanız hayattaysa lütfen hemen şimdi gidip boynuna sarılın ve onu sevdiğinizi söyleyerek öpün...aynı şeyi anneniz içinde yapın..

iş anılara kaldığında elinizden hiçbir şey gelmeyeceğini unutmayın..

Baba çınar ağacıdır...

Ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz,
işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz.

Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde.

Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.

Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz,
sizin de gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor
ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.

Babanız öldüğünde büyüyorsunuz.

Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız,
takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz,
korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz.

Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...

Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen,
sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık...

Büyüyorsunuz o zaman işte.

Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.

Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur...

alıntıdır..ama benim hayatımdan almışlar sanki..

**overrider** · 01 Mart 2011, 20:55

Harika bir paylaşım abi, sağolasın

**yürekçe** · 01 Mart 2011, 21:09

beni çok erken büyüttüler samet...
birbirimizi anlıyoruz...

**The Dude** · 01 Mart 2011, 21:35

başın sağolsun samet.

Can babanın güzel bir şiiri vardır "hayatta ben en çok babamı sevdim" diye.
o da güzel anlatır.

benim bildiğim ise "it arabanın gölgesinde yatar kerameti kendinde sanarmış"
o gölge üstümüzden eksik olmasın.

**Levsy** · 01 Mart 2011, 21:46

Babamı 3 sene önce kaybettiğimde içimi en çok sızlatan şey, son dönemlerinde rahatsızlıkları nedeniyle yaşadığı gerçekten ızdıraplı anlarında yanında olamamak, elini tutup "korkma baba, bunlar da geçecek, iyileşeceksin" diyememekti. Bir yabancının ziyaret etmesi gibi arada bir görebiliyordum. Şartlar böyleydi işte, lanet okumak istiyorum ama yapamıyorum.

Şimdi de aynı şekilde gene annemden uzaklardayım :( Tüm imkanlarımı bundan sonraki yıllarımı İzmir'de geçirmek için zorluyorum şu dönemlerde. Hiç olmazsa annemin yakınında olmak için.

Paylaşım için teşekkürler. Planlarımı tekrar harekete geçirme konusunda teşvik etti beni bu başlık.

**Star_Dust** · 01 Mart 2011, 22:24

çok güzel demişsin gerçekten yüreğine sağlık.

**Samet Ağır** · 01 Mart 2011, 22:50

yürekçe adlı üyeden alıntı

beni çok erken büyüttüler samet...
birbirimizi anlıyoruz...

benim de büyümem 11 sene oldu...ama gün geçtikçe zorlaşıyor...

---------- Mesaj ekleme zamanı: 21:50 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 21:48 ----------

The Dude adlı üyeden alıntı

başın sağolsun samet.

Can babanın güzel bir şiiri vardır "hayatta ben en çok babamı sevdim" diye.
o da güzel anlatır.

benim bildiğim ise "it arabanın gölgesinde yatar kerameti kendinde sanarmış"
o gölge üstümüzden eksik olmasın.

sağolasın dostum..dediğim gibi 11 senedir büyümeye çalışıyorum..yaş neredeyse 37 olmuş ama sanki her geçen yıl 3er 5er yaşlanıyorum..babamı andıkça...

**osmanba** · 01 Mart 2011, 22:56

Evet arkadaşlar... Ateş düştüğü yeri yakarmış. Çok doğru.
51 yaşındayım ve hayatımda çok inişli çıkışlı günlerim oldu.
Çölde yaşadım. Savaşın ortasında ölümle burun buruna gelerek ekmeksiz kaldım. Ceza evine de atıldım...
Bütün bu yaşadıklarımın hiçbiri Günün birinde canım anneciğimi kaybettiğimde iş hayatım nedeni ile ondan ayrı yaşadığım günler kadar büyük acı vermedi:(
Benim gibi canından bir parçasını yıtırmış olan arkadaşların yakınlarına Allah'tan rahmet diliyorum.
sametağır arkadaşımızın yazdığı gibi aklınıza gelen her an o eşsiz varlıklar anne ve babalarınıza saygınızı eksik etmeden onların kokularını ciğerlerinize sindirin.
Yokluklarında yapabileceğiniz tek şey arkasından ağlamak.

**mezit** · 01 Mart 2011, 23:06

Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.
bu cümle herşeyi en iyi şekide özetliyor çok şükür babam hala hayatta ama onu kaybetme düşüncesi bile çok ağırr ALLAH göstermesin...

sametcim paylaşım içiçok tşk nokta atışı gibi.olmuş.....

**Samet Ağır** · 01 Mart 2011, 23:11

---------- Mesaj ekleme zamanı: 22:11 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 22:09 ----------

[/COLOR]

osmanba adlı üyeden alıntı

Evet arkadaşlar... Ateş düştüğü yeri yakarmış. Çok doğru.
51 yaşındayım ve hayatımda çok inişli çıkışlı günlerim oldu.
Çölde yaşadım. Savaşın ortasında ölümle burun buruna gelerek ekmeksiz kaldım. Ceza evine de atıldım...
Bütün bu yaşadıklarımın hiçbiri Günün birinde canım anneciğimi kaybettiğimde iş hayatım nedeni ile ondan ayrı yaşadığım günler kadar büyük acı vermedi:(
Benim gibi canından bir parçasını yıtırmış olan arkadaşların yakınlarına Allah'tan rahmet diliyorum.
sametağır arkadaşımızın yazdığı gibi aklınıza gelen her an o eşsiz varlıklar anne ve babalarınıza saygınızı eksik etmeden onların kokularını ciğerlerinize sindirin.
Yokluklarında yapabileceğiniz tek şey arkasından ağlamak.

teşekkür ederim abicim...yazdığın anlamlı ve öğüt veren satırlar yanında adımı ve soyadımı tamamen doğru yazdığın için...

umarımki tüm arkadaşlar anne babalarının kıymetini bilirler,ve hep hayır dualarını alırlar...

**GT250rAlanya** · 01 Mart 2011, 23:30

Samet abi öncelikle başın sağolsun..
Ve çok teşekkür ederim bu yazı için..
Ben daha 25 yaşındayım..6-7 yıldır bende anne babamı kısa kısa sürelerde veya sadece kışları görebiliyorum...
Babam hala hayatta... Ama ne zaman gerçekleri düşünsem, bir gün öleceklerini düşünsem kendimi tutamaz ağlarım... Engel olamam... Her ne kadar yan yana olmasakta, o günü ve o günden sonrasını düşündükçe sanki benimde hayatım bitmiş gibi oluyorum...
O yüzden onlara karşı asla bi hatam olmasın diye uğraşıyorum.. Her konuşmamızda sanki annem ve babamda benim çocuğummuş gibi küçük evladımmış gibi aşkım, delikanlı, yiğidim diyorum....
Annesi ve babası ile kavga eden anlaşamayan gençler çok var.. İnş. onlarda ellerindeki en büyük değerlerini kaybetmeden farkına varırlar Vicdan azabı çekmemek için...

**satoyama** · 01 Mart 2011, 23:31

haklısın kardeşim! bu yazıyı nezaman okusam babamın yanıan gitmek isiyorum

**m.şanveren** · 01 Mart 2011, 23:36

sametagir adlı üyeden alıntı

aşağıdaki yazıyı okuduğum anda,tamda dün gece rüyamda rahmetli babamı görmüşken....ne kadar kötü olduğumu anlatmak,kelimelerle mümkün görünmüyor..

ama siz siz olun eğer babanız hayattaysa lütfen hemen şimdi gidip boynuna sarılın ve onu sevdiğinizi söyleyerek öpün...aynı şeyi anneniz içinde yapın..

iş anılara kaldığında elinizden hiçbir şey gelmeyeceğini unutmayın..

Baba çınar ağacıdır...

Ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz,
işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz.

Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde.

Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.

Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz,
sizin de gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor
ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.

Babanız öldüğünde büyüyorsunuz.

Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız,
takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz,
korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz.

Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...

Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen,
sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık...

Büyüyorsunuz o zaman işte.

Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.

Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur...

alıntıdır..ama benim hayatımdan almışlar sanki..

Bu yazı beni gerçekten ağlattı...

Şu zamana kadar böyle sıkı ve bende etki bıraka bilecek bir yazı okumamıştım,peş-peşe 6/7 defa okudum,her okuduğumdada ağladım vallahi.

**GT250rAlanya** · 01 Mart 2011, 23:37

Şimdi direk babamı aradım.. uyumuş..
Annemle konuştum.. Hasret, gurbet kötü bişey

**m.şanveren** · 01 Mart 2011, 23:41

Lan Samet abi beni mahfettin yaaaaaaa,hala okuyorum haladahada zırıl zırıl ağlıyorum,nerden paylaştın bu yazıyı....

Çok fena oldum abi yaaa

**mezit** · 01 Mart 2011, 23:46

karanlık iki gündüz arasındadır... inadına aydınlığa inadına yaşaaya... içimden geldi..

**~~AmonRA34~~** · 02 Mart 2011, 00:34

Bu muhabbetin üzerine bu video iyi gider.Sonuna kadar izleyin :

http://video.mynet.com/dumidumi/Baba-olmak/385221/

**concorde787** · 02 Mart 2011, 00:42

benim babamın bir lafı var . bana babalıktan istifa etmiş bir kişi gösterebilirmisin der. var mı ?

**acayüp** · 02 Mart 2011, 00:55

osmanba adlı üyeden alıntı

Bütün bu yaşadıklarımın hiçbiri Günün birinde canım anneciğimi kaybettiğimde iş hayatım nedeni ile ondan ayrı yaşadığım günler kadar büyük acı vermedi:(

Çok güzel söylemişsiniz. İnşallah annesi babası hayatta olanlar okuyup feyz alırlar.Ben bunu babamda yaşadım. Allaha şükür annem hala hayatta fakat ben şimdiden korkulu rüyalarını görmeye başladım. Düşünmesi bile dayanılmaz :(

Ana banasını kaybeden herkesin başı sağolsun. Mekanları cennet olsun