Moraliniz herhangi birşeyden 0'a indi,
gözünüzde kaybetme korkusu herşey bitti,
normalde insan ölümden korkarken, bütün korkularınızın değerlerinizin bittiği anlarda motoru alıpta,belkide sonsuzluğa gitmek istedinizmi hiç?
motorculara soruyorum.(dalga geçilecekse lütfen hiç cvplamayınız.)
bence motoru ayrı tut, ölümü ayrı tut, ölümden sonraki yaşamı görürsen motoru falan hatırlamazsın zaten, çünkü motor da bir dünya malı unutma bu heves geçici bir heves 80, 90 yaşına gelince anlarız herhalde bunu, bu aşk meşk içinde geçerli yalan, saçma sapağan sözler, senin için ölürüm, bilmemne, v.s v.s sahtekar insanlar... bir hastalık gelsin o zaman gör sevgilini sen veya paran kalmadımı o zaman çevrene bir bak kim görür seni..
Arkadaşım senin durumuna birçoğumuz düşmüşüzdür zaman zaman ve ben de düştüm. Önemli olan böyle günlerde en az 1-2 gün bile olsa yalnız kalabileceğin bir ev bulmaktır buna emin ol. İşte o zaman kendini daha iyi hissedeceksin. Yeterki karamsar olma, karamsar oldukca en güneşli günler bile sana zifiri karanlık gelir.hatis adlı üyeden alıntı
Elbette;
Motosiklete binip gitmek zaten bir şekilde gitmek hissi yaşatır insana, taki durana kadar.. Durduğunda tüm o yanında taşıdığın giysi birer küçük prangaya dönüşürYolu düşünmekten etrafa bakmaktan diğer şeyleri arkanda bırakabilirsin motosiklet üstündeyken burası doğru..
Ama gitmek için motosiklete ihtiyaç yok. Kaldı ki sonsuzluğa gitme ihtiyacı aslında kaybolma, hiçleşme isteğindendir diye düşünüyorum. Yada keyfin yerindeyse bir şekilde yenilenme isteğindendir. Arkanda bırakmak istediklerin, unutmak istediklerin de kafanda ve kalbinde bulunmaktaysa her an.. nereye gidersen git onları da beraberinde götürürsün. Gitmek aslında mekan değiştirmek demek değil. Geçen sene yeter ulen diyerekten denizcilik sertifikalarımı yeniledim, bir kaç yere haber bıraktım bana çalışabileceğim uzun müddet gelmeyeceğim bir gemide iş ayarlayın diye. Sonra Ankara da ve İstanbul da toplam 3 kez ev tuttum. Sırf istediğim gibi yeni bir hayata başlayayım diye, lakin her seferinde sessiz sedasız geri yuttum hepsini. Boş yere bunları aramak için döktüğüm emek zaman ve maddiyat da verilen ilk kiralar da yanıma kar kaldı. Sonra gün geldi tekrar kendimle başbaşa kalabildim. Benim gitmem susmaktan ve yürümekten ibaret. Ne giderken ben gidiyorum derim, ne birşeyleri umut ederek yürürüm. Hayatın getirdiklerini karşılayabilecek, onları bohçama katabilecek kadar gücüm; dürüst kalmamı sağlayacak kadar iyi kötü cesaretim oldu genelde.
Ölüm? Ölüm bir teslimiyettir, ölüm kaybetmedir, ölüm asıl kaçıştır. Hayatımda kaçacak kadar korkaklaştığım olmadı. Tek bir an hatırlıyorum yanımdaki insan görülmesin diye onunla eğilmiştim bir seferinde
Moral bozukluğuyla ölümü seçmek insanın fıtratına aykırı. İnsan umut ve mutluluk için yaşar. Bazen gözlerimizin parlaklığını, bazen umutlarımızı, bazen mutluluklarımızı alır geçen yıllar. Aslında geçen yıllar değilde biz birbirimizden çalarız bunları, yada diğerinin yitirmesine kasıtlı olarak neden oluruz. İşte bizi insanlıktan çıkarıp insancıklığa düşüren de bu hırsızlıklarımız olur. Çalan olmayıp insan olarak kalmayı seçiyorsak da, gerek yoktu diyerek yürümeye devam edecek kadar da gücü bulabiliriz içimizde bir yerlerde. Elbette hayatın getirdikleri her zaman hoş şeyler olmuyor, elbette iyi insanların başına güzel şeyler gelecek diye bir doğa yasası yok.
Herkes gibi (sanıyorum bu herkesin aklına gelmiştir) yeter ulen artıkın diyerekten.. yada bazen düşünürken gitsem sonra motosikleti birden yatırsam, kaza deseler geçseler.. fikri benimde aklımdan geçmiştir doğal olarak. Bunun hiç birşeyi çözmeyeceğini, sadece gerçekte size değer veren insanları üzeceğinizi, size can veren yaratıcının bu büyük hediyesini elinizin tersiyle geri ittiğiniz gerçeğini ilk fikri takibeden anda farkedersiniz. Eğer illa bir gün ölmeyi seçmem gerekirse eminim ki bu birilerini yada birşeyleri korumak için olur.
Yani aramıza yeni düşen arkadaşım, demem o ki sana
gözünz karardı aniden, kaybedecğnz hiç birşey kalmadı motoru aldınız ve çıktınız....
Evet..Herşey burda başlar....
Madem gözümüz karardı, alabildiğince ,düşünmeden yolun sonuna gitmeye başlardım... Yol bitmeyeceği için elbet bir yerde durup daha sakince düşünmem için fırsat olurdu...
bu durum benm başıma geldiği için demiyorum hiçleşme isteği için sordum.
ama hepimizin acı dolu anları olabiliyor.
---------- Mesaj ekleme zamanı: 22:07 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 21:59 ----------
bir şarkıda sarhoşluğunun aşk olmuş adı.
o herkezin korktuğu azrail varya canıımı almaktan korkuyor.
ben bikere yaptım onu 125cc motorla çıktım yola hatuna kızmıştım , sonrasındada park halindeki araca arkadan vurmamak için fren yaptım arkası kaydı ben atladım yan tarafa yere , motorun yarısı arabanın arkasına girdi kalktım motoru çıkardım devam ettim
Eğer ölmek için bir kaç kez dua etmemişsen, inan hiç aşık olmamışsındır derimbu durum benm başıma geldiği için demiyorum hiçleşme isteği için sordum.
ama hepimizin acı dolu anları olabiliyor.
---------- Mesaj ekleme zamanı: 22:07 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 21:59 ----------
bir şarkıda sarhoşluğunun aşk olmuş adı.
o herkezin korktuğu azrail varya canıımı almaktan korkuyor.
Salla gitsin.. Herkesin kendi yolu var
Kaybetmek kendinden başlar, bana göre kendini kaybetmek her zaman olasıdır ki esas olan aslında kendini bilmeğe giderken kendinde bulduklarının kesinliğine erişebilmektir.Vazgeçmek hayatdan etrafdakilerden değildir zaten kendinden vazgeçmektir sana artık vermediği yaşam tutkusunu daha da veremeyeceğine inandığındandır bu kopuşun sorgulamadan aniden oluşması.Tüm yaşam sadece ve sadece kendinden kendine bir yolculuktur ki insanın kendinde zaten tüm tanrısal sevgi mevcuttur herşeyi ayakta tutan ezelden ebede var olacak tek şey zaten özünde olanı açabilmek bu yolculukda muhim olan bence.
---------- Mesaj ekleme zamanı: 23:46 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 23:44 ----------
Aşk bilindiği gibi sınırsız sabırsız gurursuz arsız ve yeryuzunde en yaşanılası duygumu yoksa aşk koşulsuz sevmenin sadece diğer adımı hep merak etmişimdirEğer ölmek için bir kaç kez dua etmemişsen, inan hiç aşık olmamışsındır derim
Salla gitsin.. Herkesin kendi yolu var
Her ikisi de aslındaAşk bilindiği gibi sınırsız sabırsız gurursuz arsız ve yeryuzunde en yaşanılası duygumu yoksa aşk koşulsuz sevmenin sadece diğer adımı hep merak etmişimdir
Bunlar tamamen aşık olan kişiye ve hisstteiklerinin gücüne bağlı. Gerçekten aşık olan insanlar gördüm elbette. Ama bu aşk için sergiledikleri davranışlar yada aldıkları tavırlar, tamamen yüreklerinin çapı ile ilintiliydi. Gerçekten ne kadar temizsen o kadar çok seviyorsun, kaşarlaştıkça aşk karşısında daha tutarlı oluyorsun orası da ayrı. Birde yapı meselesi var, kişilik yada maya önemli bir etken. Aşkından öldüğü halde kaybetme pahasına dürüst kalan insanlar da gördüm. Sırf biraz daha rahat davranabilmek için ardı arkasına yalanları sıralayanı da..
Sanırım şuan yaşadığım drama-psikolojik durumumu sormuşsun
valla ne diyeyim arkadaşım galiba seni en iyi ben anlıyorum gibime geliyor. Bu tarz durumlara bir kaç defa düştüm, düştüm diyorum çünkü akıl ve mantık o an ruhtan ayrılıyor galiba çünkü düşünceler çok zararlı boyutlara çıkabilecek şeyler teşkil ediyor. Çok kızdığım moralim çok bozulduğu zaman motoru alıp otoyola çıkıp son sürat gazı bırakmadan gidesim geliyor ve iyi ki motorum buna elverişli değil diyorum kendi kendimin gazını kapatıyorum. Ufak bir tavsiye istersen bu durumlarda motorunu sakın kullanma ne olur ne olmas açık hava da dolaş biraz temiz hava al kendini rahatlatmaya çalış ama sakın motora binip de sinirini dağıtacanı zannetme çok şey kaybedebilirsin, kal selametle....
uzun bir zamandır hissettiğim şeyler bunlar. birçoğumuzun da başına gelmiştir.
bir türlü ifade edememişsindir kendini ve kendin de zaten olan bitenden hiçbirşey anlayamamışsındır.
yollara vurur insan kendini uzaklaşmak ister.gitmek istediği bir hedef yoktur, amaç sadece yolda olmaktır.kimi içkiye sığınır başı sıkışınca kimisi dine kimisi de
2 tekerlek mucizesine.
yollarda yalan dolan yoktur. herkes tüm bencilliğiyle, kompleksleriyle iyiliğiyle kötülüğüyle apaçık ortadadır.
Rüzgar sürekli karşımdan esse de yine de sevdim yaşamayı ve sürmeyi.Günbatımını gördüğüm ufuk çizgilerinde güneşe yetişmeye çalıştım hep tam gaz.Eğlenceli, ışıklı, kalabalık ve kaotik şehirlerden geçtim .Sıkışık trafikte önümü kesenler sıkıştıranlar oldu, egoist maskelerin düşüşünü gördüm dikiz aynamda.
dik rampalı dar sokaklarda yoluma taş koyanlar oldu.sol şeritte benzinim bitti kaç kere ve herkes üstüme geldi ben durunca.çakal kırması köpekler kovaladı gece ıssız sokaklarda peşimi bırakmadı.
Sanki bir ben fazlaydım kalabalık caddelerinize bir bana tersti tüm istikametleriniz.
Riskli manevralarla sıyrıldım trafiğinizden ve sahte ışıklı şehrinizden. Sert rüzgarlarda buldum kendimi. Bir bir düştü üzerime yapıştırdığınız tüm yaftalarınız ve sonsuz nefretiniz. Bir tek isyan bayrağım dalgalanır artık bu fırtınada.
Ben öyle bir durumda ''bunu yaşadığım anlarda oldu'' evden direk çıkarım kesinlikle motorun yanına yaklaşmam,direk otobüs durağına gelen ilk otobüse biner son durağında inerim,indiğim anda önüme gelen diğer ilk otobüse binerim...
Ben bu şekilde kendimi dizginliyorum...
Şu an bu konu içerisinde 2 kullanıcı var. (0 üye ve 2 misafir)
