Kurabiye Hırsızı (Belkide hırsız biziz ;)

[xnode]

Sizlere 1996'da okuduğum Valeria Cox'un bir serbest şiir/hikayesini yazacağım.
Toplumsal hoşgörüsüzlüğün ve önyargısızlığın alabildiğine devşirildiği bu dönemde, acaba karşımızdakilerde hata aramak yerine; gerçek hatalı olanın kendimiz olabileceğini hiç düşündük mü ?
Acaba karşı tarafa acımasızca tepki gösterip, fikirlerini umarsızca savuşturmakla, kendi özgüvenimizi ve egomuzu tatmin ederken, karşımızdakilerin sessizliği ve gülümsemesi bir zayıflıkmıdır ?
Çoğu kez düşünürüm; karşımdaki beni haklı bulduğu için mi cevap vermiyor ? Yoksa haksız bulduğu ve hoşgördüğü için mi ?

Lütfen aşağıdaki yazıyı dikkatlice ve sıra ile okuyun. Belkide kurabiye hırsızı benim ? Kimbilir ...
Sevgiler.


KURABİYE HIRSIZI

Bir gece kadının biri bekliyordu havaalanında,
Daha epeyce zaman vardı uçağın kalkmasına.
Havaalanındaki dükkandan bir kitap ve
Bir paket kurabiye alıp, buldu kendisine oturacak bir yer.

Kendisini kitabına öyle kaptırmıştı ki,
Ama yine de yanında oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde
Aralarında duran paketten birer birer kurabiye
Aldığını gördü, ne kadar görmezden gelse de.

Bir taraftan kitabını okuyup, bir taraftan kurabiyesini yerken,
Gözü saatteydi, "kurabiye hırsızı" yavaş yavaş tüketirken kurabiyelerini.

Kulağı saatin tik taklarındaydı ama yine de engelleyemiyordu tik taklar
sinirlenmesini.
Düşünüyordu kendi kendine, "Kibar bir insan olmasaydım, morartırdım şu
adamın gözlerini!"

Her kurabiyeye uzandığında, adam da uzatıyordu elini.
Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca "Bakalım şimdi ne yapacak?"
dedi kendi kendine.
Adam yüzünde asabi bir gülümsemeyle
Uzandı son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye.

Yarısını kurabiyenin atarken ağzına,verdi diğer yarıyı kadına.
Kadın kapar gibi aldı kurabiyeyi adamın elinden ve
"Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam,
Üstelik bir teşekkür bile etmiyor!"

Anımsamıyordu bu kadar sinirlendiğini hayatında,
Uçağının kalkacağı anons edilince bir iç çekti rahatlamayla.
Topladı eşyalarını ve yürüdü çıkış kapısına,
Dönüp bakmadı bile "kurabiye hırsızı" na.

Uçağa bindi ve oturdu rahat koltuğuna,
Sonra uzandı, bitmek üzere olan kitabına.
Çantasına elini uzatınca, gözleri açıldı şaşkınlıkla.
Duruyordu gözlerinin önünde bir paket kurabiye!

Çaresizlik içinde inledi, "Bunlar benim kurabiyelerimse eğer;
Ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!"
Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle,
Kaba ve cüretkar olan, "kurabiye hırsızı" kendisiydi işte.

Valerie COX

[by_MaViM]

Çok Güzelll

Paylaşım İçin Teşekkürlerr

[xnode]

Çok Güzelll
Paylaşım İçin Teşekkürlerr

Rica ederim. Bunu arşivimde buldum. Bencede çok güzel.
Sevgiler

[siyahlimuzin]

çok güzel ya böyle bir şey okuduğumu hatırlıyordum
ama sonunu okuyana kadar nasıl bittiğini çıkaramamıştım.
paylaşım için teşekkürler. kurabiye hızsızı olmamak ümidi ile ii geceler

[by_MaViM]

Rica ederim. Bunu arşivimde buldum. Bencede çok güzel.
Sevgiler

Arşivden İnciler Demek Varsa Devamını Bekleriz İsteriz TŞK

[Barış Şuşut]

baya bi duygu ya vurmuş bu başlık kendini güller ve kurabiyeler ...araya hiç girmeyelim biz siz devam edin...

[musb07]

bende hatırlıyorum bu hikayeyi
anımsattığınız için teşekkürler

[by_MaViM]

baya bi duygu ya vurmuş bu başlık kendini güller ve kurabiyeler ...araya hiç girmeyelim biz siz devam edin...

Barış Abi Keşke Böyle Bir Yorum Yazmasaydın

Değişiklik Olsun Ambiyans Olsun Diye

Mesajlarıma Böyle Süslemeler Yapıyodum

Eyv Canın Sağolsun Be Abim.

[xnode]

Süslemelerin gayet güzel. Konuya katkından ötürü teşekkür ederim.