Abi ne güzel günlerdi onlar be.
Bayram geldimi hepimiz önce belimize mantar tabancasını takardık.Bir kaç tabakada mantar olurdr yanımızda.Tabancayla attıklarıız bizi kesmez bi de ince bir teli çember şeklinde kıvırıp uçları arasına mantarı sıkıştırırdık.
Çatışmalarımızda düşmana bunlardan fırlatırdık.Basbayağı bildiğimiz el bombası olurdu.Yere çarpmasıyla patlardı.
Cam şişelerin içine torpil koyar küçük taşlı kafif kumun içine yarısına kadar gömerdik.Bu da patladımı felaket olurdu.Bir nevi mayın yani
Füzeleri dikine değil düşmana dopru yere paralel atardık.Bu da bizim roketatarımız olurdu.
Çok zor günlerdi çook.
Bi keresinde yaşça bizden büyük bir abimiz bizim timin içine kızkaçıran atmıştı.
Hani bilirsiniz serseri bişidir nereye gideceği belli olmaz.Gelip benim sağ kulağın arkasına yapışmıştı (Yani kulak arkamızı te o zaman kaybetmişiz
).Ne ağlamıştım acıdan.Kafamdan aşağı bir bidon su dökmüşlerdi de yangınım geçmemişti.Abimiz bir hafta babamdan kaçmıştı.
Şimdi bakıyorum çocuklar evden bile çıkmıyo.