Yargıtay, iş yerinde çıkan yemeği beğenmediği için işten çıkarılan işçiyi haklı buldu.
İş yerinde çıkan berbat yemek meselesi benim de başıma gelmişti. 1987 yılında sabah işe başlayıp, öğlen yemeğini yedikten sonra istifamı vermiştim.
Haber kaynağı aşağıda;
http://pararadar.com/yargitay-is-yer...i-hakli-buldu/
Aslında haberi okudugumda konunun yemek ile alakası olmadıgını düşündüm.
Net olarak konu sigortasının düşük yatırılıp elden para aldıgı, bayram mesai vs. paraları ödenmediği için kazanmış. yani istifa etse bile bu 2 sebep kaynaklı sosyal haklarını zaten alabiliyor.
Ancak agır sanayi kuruluslarında günlük zorunlu bir kalori cetveli var, normal yerlerden daha yüksek kaloriye sahip besinler veriliyor. Bu nedenle cogu fabrikanın yemekleri çok yağlı ve kalitesiz.
Genel olarak işçi haklı.
--
Fakat, binlerce kişinin calıstıgı bir fabrikada kısmi yöneticilik yapan birisi olarak şöyle söyleyebilirim ki haberin devamında işçinin istekleri belirtildiğinde, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, sosyal hakları yanında manevi tazminat istiyor. Cogu işveren mevcut koşullarda işçiye şerefsizlik yapsa da çogu işçinin kafasında "o kadar yıl calıstım neden tazminatı bırakayım" mantıgı var. para değerli doğru, ancak yasal olarak tazminat istifa edene değil cıkarılana verilir. ama işçiler yöneticilerine gidip "cıkış" isteyip sahtekarlık yapmaya calısıyor (burada işçi mi haksız yoksa buna mecbur eden devlet mi haksız ayrı bir konu)
Açıkçası işçi işten kovulmak ya da haklarını almak için ortalıgı karıştırıp cıkmaya calısmış da olabilir, iş veren (%90 işverendir) cidden insanlıktan cıkıp sömürmüş de olabilir
Burada "Sahtekarlık" kelimesini kullanmanız çok ama çok yanlış sayın @arndiolarndiol adlı üyeden alıntı
İşin yasal sistemi baştan aşağı zaten çok kötü buna girmeyeceğim.
İşçi çalışmak istemiyorsa rahatlıkla çıkışı verilebilmeli ve işçi haklarının tamamını alabilmeli.
Bu mümkün olmadığı için işveren ve işçi bu konuda yan yollara (kesinlikle sahtekarlık değil) başvuruyorlar. Çünkü ortada İnsani açıdan yanlış bir durum yok.
İşçi çıkmak istiyor işveren çıkarmak istiyor. Buna uygun bir düzenleme de olması gerekiyor. Ama maalesef işveren kıdem tazminatını bir güç olarak kullanıyor.
Kıdem tazminatında çok büyük meblağlar döndüğü için bunu Devlet te işveren de paylaşmak istiyor. Bir türlü işçiden yana yasa maalesef çıkartılamıyor.
Çevremden örnek vermek gerekirse Ağır Sanayii deki bazı fabrikalar çıkmak isteyen işçilerine bir daha onları işe almayacağını şart koşarak haklarını veriyor. Böylece işçi iki kere düşünüyor. İşveren de sistemini garantiye alıyor. Herkes mutlu. Gayet güzel bir uygulama.
Kusura bakmayın biraz konudan uzak bir cevap yazdım ama anlatmak istediğim anlaşılmıştır diye ümid ediyorum.
İyi Forumlar.
Bu örnekte işyerini istismar etme amaçlı bir durum olduğunu sanmıyorum.
İşçi çalıştığı işyerini istismar eder mi? Edebilir. Hatta böyle karaktersiz birini tanıyorum. Fakat ülkemizde bunlar milyonda bir çıkar. İstisnayı genelleştirmek çok yanlış olur.
Özel sektörde 7 yıl çalıştım. Bu süre boyunca benzin kokan köfte, Salatada kertenkele kuyruğu, yemekte zımba teli vs. bir çok şey gördüm. Hatta bir işyerinde köpeğe versen seni ısırır tarzı yemek gördüm. Sabah işe başlayıp öğle yemeğini müteakiben istifa etmiştim.
Bu tür durumların yaşanmaya devam ettiğini sanmaktayım.
hocam konuda bir yeri acıklıga kavusturmak istiyorum, işçi cıkmak istiyor ve iş veren cıkarmak istiyor değil. İşçi tazminat için cıkmak istiyor, işveren ise işini yapmasını istiyor. benim örneğim buna göre şekillendi.
zaten belirttiğim gibi tazminata muhtaç bırakan sistemi de ele almamız gerekir.
Ancak işçi tek taraflı cıkmak isteyip işverene gidip "cıkar beni" demesi hakkı olmayan bir parayı alması anlamına geliyor.
Eğer hem işçi hem işveren cıkış istiyor ise bu konu farklı olarak tartışılıp uygun bir noktada tabi ki çözülmeli.
Konuda yanlıs anlasılma olmasın, işvereni savunmuyorum. sadece farklı acıların da oldugunu belirtmek istedim.
Cümlede "yasal olarak haklı görünmediği parayı" eklersek daha anlamlı olur. Bir özel sektör çalışanı olarak kıdem tazminatının hakkım olduğunu düşünüyorum.
İş kanunun işveren açısından çok fazla yarar sağladığı aşikar. En basitinden 23 yıldır sigortalı olan bendeniz, şu an işten ayrılsam 1 yıl boyunca yıllık izin kullanamıyorum, 5 yıl boyunca da yılda 14 gün kullanabiliyorum ama işten ayrılmak istesem en az 2 ay daha çalışmak zorunda birakiliyorum. İşi. 20 gün, ihbar süresi 60 gün.
Estağfurullah. Sizi anladığımı düşünüyorum.
Tek fikir ayrılığımız yukarıdaki cümle. İşçi çıkmak istiyorsa İşveren çıkarması gerek çünkü çalışan mutsuz olursa yapılan iş de sıkıntılı olur.
Tabi şu konuda da haklısınız. İşveren bir yatırım yapmış işi öğretmiş eğitim vermiş. Tabi ki de işveren de çıkarmak istemez.
Ama kaliteli firmalara baktığımızda zaten çalışanlar işten çıkmamak veya çıkarılmamak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Kıdem tazminatı da işçinin hakkıdır. Neden derseniz işçi işverenin işini yapmış işveren büyümüş. İşçi normal ücretini alırken İşveren 10 kazanmış.
Bunun düzelmesi için her çalışan İşverenin kazancına ortak olmalı. Bu sistem olmadığı için zaten kıdem tazminatı diye bir şey var.
Önceki mesajımda dediğim gibi bu çıkarma işini çok güzel yapan şirketler var.
Bu konuda şu söz çok güzel bir söz.
"Her ay başı aldığınız maaş; Hayallerinizi ve haklarınızı unutmanız için size verilmiş bir rüşvettir." (The Judge)
Robert Bosch’un şu sözünü de unutmayalım:
"Çok param olduğu için iyi maaş veriyor değilim; aksine iyi maaş verdiğim için çok para kazanıyorum."
Not: Hocam konuyu kesinlikle tartışmak için uzatmıyorum. Bu yapı bu sistem çok eski ve kokan bir sistem. Bunu kendi çevremizde elimizi taşın altına koyarak yavaş yavaş düzeltmeliyiz. Üst düzeyler için hayat kolay ama tabandakiler için gerçekten çok zor bir durum.
Neyse bu aslında karşılıklı oturup güzel bir demleme çay eşliğinde yapılacak bir sohbet. Umarım bir gün İzmir li forumdaşlar olarak bunu yapabiliriz.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
