Benim gibi sosyal fobik olanlar var mı?

**lise1dekaldm** · 19 Kasım 2017, 14:59

Tanımını yapmaya kalksam işin içinden çıkamam bu illetin.Kısaca dışarı çıktığınızda sanki normal insan değil kesimhaneye giden boz eşek gibi hissediyorsunuz.Eşeğin ne işi var değil mi kesimhanede.İşte buda öyle,mantıksız olduğunu biliyorsunuz fakat yinede toplum içinde kendinizi rahatsız hissediyorsunuz.Sanki herkes size bakıyormuş gibi,her an bir rezillik yapacakmışsınız gibi hissedip bu düşünceleri kafanızdan atamıyorsunuz.

Çok şükür ben büyük bir kısmını aştım.Artık otobüse biniyorum,insanlarla konuşmak zor değil.Ha robot gibi kendimi kasıyorum fakat yinede arkadaşlarımla dışarıya çıktığımda yemek yiyebiliyorum.Lise hayatım kabir azabıydı fakat şu an kalabalık dışında pek büyük sıkıntım yok.Ya ben otobüsün kapısının önünde kızlar bekliyor diye inmemiştim onlar inene kadar bekleyip aktarma yapmıştım.Öyle bir manyağım yani.

**Consigliere** · 19 Kasım 2017, 15:04

31’i bırak,kendine inancını ve özgüvenini sorgula keza tazele akabinde yaş geçtikçe bu ergen kasıntılarını bırakacaksın ya da kendiliğinden zamanla gidecektir..

**hachiko** · 19 Kasım 2017, 15:10

Önce klavyeyle bilgisayarı bırak..Yarın okul çıkışı ara arkadaşlarını (sosyal insanlar olsun) aralarına karışır bir süre sonra zaten fırlama birisi olursun..

**DKN** · 19 Kasım 2017, 15:21

sonunu düşünen kahraman olamaz

**zheroen** · 19 Kasım 2017, 17:34

yaşadığın duyguları çokta basite indirgeyip senin kendinle alakalı daha da kötü hissetmeni istemem ama herkesin yaşadığı duygulardır,yabancıların "comfort zone" olarak nitelendirdiği alandan çıkman lazım.
pskologla görüşün iyi gelecek

**BatuhanK** · 19 Kasım 2017, 18:07

Böyle tavsiye dinleyerek, akıl alarak çok zor.
İlkokul dönemimde çok çekingendim, büfeden su almak yerine eve kadar beklemeyi tercih ettiğim olmuştu...
Kendin uğraşırsan çok uğraşırsın, çok yorar.
Sonuç; Doğruca psikiyatriye gidiyorsun, gerçek problemin ne olduğu ortaya çıkarılıp ona göre tedavi uygulanıyor.
Gitmemezlik yapma, lütfen.

**fatih.met** · 19 Kasım 2017, 19:24

lise1dekaldm adlı üyeden alıntı

Tanımını yapmaya kalksam işin içinden çıkamam bu illetin.Kısaca dışarı çıktığınızda sanki normal insan değil kesimhaneye giden boz eşek gibi hissediyorsunuz.Eşeğin ne işi var değil mi kesimhanede.İşte buda öyle,mantıksız olduğunu biliyorsunuz fakat yinede toplum içinde kendinizi rahatsız hissediyorsunuz.Sanki herkes size bakıyormuş gibi,her an bir rezillik yapacakmışsınız gibi hissedip bu düşünceleri kafanızdan atamıyorsunuz.

Çok şükür ben büyük bir kısmını aştım.Artık otobüse biniyorum,insanlarla konuşmak zor değil.Ha robot gibi kendimi kasıyorum fakat yinede arkadaşlarımla dışarıya çıktığımda yemek yiyebiliyorum.Lise hayatım kabir azabıydı fakat şu an kalabalık dışında pek büyük sıkıntım yok.Ya ben otobüsün kapısının önünde kızlar bekliyor diye inmemiştim onlar inene kadar bekleyip aktarma yapmıştım.Öyle bir manyağım yani.

ergenliğe giren çocuklarda oluyor genelde öyle değil mi? bu durumdan kurtulmaya çalışmak yerine kabullenmen daha iyi olur bence. yani eğer insanların karşısına çıkmak istemiyor isen kalabalıktan uzak dur bu kadar basit.

yani eğer sıkıldığın bir durum varsa otur ve biraz rahatla. otobüstesin ve inmen gereken yere geldin fakat şoför beye seslenmek istemiyorsun ve bu durumda bırak bir kaç tur daha at otobüste

zaten belli bir dakikadan sonra utangaçlığın yerini sinir alacak ve en sonunda çok rahat bir şekilde şofor beye arabayı durdur diye bağıracaksın.

evet işte bu, sanırım ihtiyacın olan şey bir miktar şiddet

sıkıldığın bir durum var ise bunu dile getirmekten çekinme yani senin gibi olan çok insan var.

bilgisayarda uzun süre geçirmek demek kaslarının zayıflaması ve konuşma becerinin azalması demektir fakat zekanı geriletir mi orası tartışılır, sanmıyorum.

bir spora yazıl eminim iyi gelecektir, toplum stresinden bir nevi kurtulacaksın. kickbox olur teakwondo olur. maksat haftanın 3 günü sağlık ve sosyal aktivite amacıyla bir etkinlik yapmak olsun.

hazır yazılmışken yumruk ve tekmenide geliştir 3'ü bir arada olsun.

uzun lafın kısası dert etme çünkü bir kaç sene sonra geçecek belkide 5 sene sonra ama geçer.

**RoofRoof** · 19 Kasım 2017, 19:53

Bende lisede böyleydim bakkala bile gidemezdim utançtan.Sonra böyle yaşamanın bir yere varamayacağını anlayıp intihar etmeye karar verdim hadi eyvallah

**fatih.met** · 19 Kasım 2017, 20:03

dostum lütfen gün içerisinden utanıp yapmaktan vazgeçtiğin şeyleri yazar mısın

bende bir kaç tane yazayım;

1- iki abim var ve küçük olanın düğünündeyiz. bir sürü konuk geldi ve salon doldu artık. beyaz gömlek ve hafif spor görünümlü bir takım elbise giydim saçlar taranmış ve jöleli. her şey çok güzel gayet bakımlı ve yakışıklı bir haldeyim fakat konu komşu akraba herkes orada

çok gerginim, nefes almakta bile zorlanıyorum. masanın birine oturdum ve kafamı gömecek kum arıyorum desem yeridir. müzik başladı ve millet oynuyor derken bizim arkadaşlar kuzen falan bana doğru geliyorlar sırıta sırıta

iyice yaklaştılar ve dedim kesin bunlar beni ortaya alıp oynatacaklar

4 kişi falan geldiler zorla götürdüler beni yani karşı koymadım 4 kişiye ve ortaya bir geldim aman allahım herkes bana bakıyor. komşunun kızı da bana bakıyor yani o zamanlar sevdiğim kız.

daha fazla bahsetmek istemiyorum, fena rezil oldum herkes bana güldü orada. dans edemedim ve ilk defa giydiğim kundura ayakkabı ile zaten yürümekte bile zorlanıyordum ve dans etmeyi bilmeyen biri olarak orada beni görsen denizde boğulmamak için çırpınan biri sanardın herhalde

küçük dayım gülüyor, büyük dayım(gülerek) ulan dansta edemiyorsun diyor, büyük annem ellerimi tutup sallıyor sevdiğim kız utandığımı görünce kafasını çeviriyor görmemezlikten gelir gibi...

baya rezil oldum ama şimdi aklıma geldikçe gülüyorum, 2010 yılında oldu bu olay tabi.

artık bu sorunu çözdüm, hiç bir düğüne gitmiyorum

yani çok sevdiğim bir insanın düğünü olursa zevkle giderim ve takımı takarım ama onun dışında düğüne gitmem.

ben düğünleri sevmem, orada herkes o kadar şık giyinir ki buda bana farklı şeyleri çağrıştırıyor. yani ben eğlenmek için gidildiğini düşünürken sonra anlıyorum ki oraya herkes bir birine gösteriş yapmak için gidiyor.

ben evlendiğim zaman sadece tören düzenleyeceğim ve takı falan istemeyeceğim. ben düğün yapıp takı işine karşıyım. mutlu anımı paylaşmak için insanların gelmeleri bana yeterde artar bile, kimseden para istemeyeceğim ve 4 saat boyunca kimseyi orada tutmaya çalışıp sıkıcı bir durum içine sokmayacağım.

evet sende anlat bir tane utandığın olayı. ben aklıma geldikçe yada gün içerisinde olan şeyleri paylaşacağım eğer istersen.

**gaddarnahra** · 19 Kasım 2017, 20:30

Senin kadar abartı olmasada üniversitem bitene kadar bende böyleydim ama benim olayım biraz daha farklıydı ben 1.77 boy 106 kiloydum o zamanlar ve kilolu olduğumdan dolayı sosyal olamıyordum kendime 2. sınıf insan muamelesi yapıyordum. Elimde büyük çanta falan varken minibüse binemezdim 1 saat okuldan eve yürüyüp giderdim , yeni arkadaşlık zaten 0 , okulda böyle çıkıp anlatmalı ödev olunca yapmazdım gibi gibi sonra askerlik üstüne diyet falan 72 kiloya kadar düştüm baktım yine düzelmiyor önce grupla yapılan bir spora yazıldım(crossfit) sonra 1 tane kız arkadaş edindim ki büyük çoğunlukla bu çözdü olayı ve en sonda motosiklet tam oturdu çünkü bu gün full ekipman giyindiğiniz zaman hangi cafeye girerseniz girin(istanbulda oturuyorum) insanlar size böyle bir bakıyor bir süzüyor en başlarda çok zordu ama sonra insanların bakmasına iyice alıştım şimdi bana bakana bakıp gülüyorum

))

**hokahey** · 19 Kasım 2017, 21:08

ben de eskiden senin gibiydim. şimdi ise tam bir yüzsüz oldum. kimseden çekinmiyorum. hiçbir lafın altında kalmiyorum.

eskiden kafamda çevremdeki kişiler ile sürekli kavga ederdim. şimdi onu da bıraktım. kavga edilecekse hayali değil, birebir yüzyüze edilecek. sonra unutulacak. kendimi buna alıştırdım. kafam rahatladı oh be.

**KUVVETMİRA** · 19 Kasım 2017, 21:13

seneee 2008;

hala görüştüğümüz bi arkadaş burdan görüp çarşambaları yapılan rutin toplaşmaya katılmaya karar vermiş,
ankara'nın öbür ucundan toplanma yerine gelmiş, uzaktan bize bakmış bakmış,
-ulan bunlar acayip acayip adamlar deyip geri gitmiş

netekim her toplumda sosyallikle ilgili rahatsızlıklar olabilmekle beraber,
fazla .öt.öte ve fazla müdahaleci olmamız itibariyle toplumumuzda da böyle rahatsızlıklar gelişebilmekte.
uzmanından yardım almak kaydıyla telkin ve alıştırmalarla aşılabilen problemler sanıyorum.

geçmiş olsun.

**velizrsln** · 19 Kasım 2017, 22:39

sadece sosyal fobi hiç bir şey değil, yanında onlarca psikolojik sorununuz olursa benim gibi fıstık gibi hayatınızdan bile hiç zevk alamazsınız yeri gelir ağlamaktan bile zevk alırsınız

**SlimShady1** · 19 Kasım 2017, 23:36

Paul Check bu konuda şöyle bir takım tavsiyele veriyordu, kısaca; anksiyete atakları sıklaştığında su tüketimini arttırın, temiz ve sağlıklı organik beslenin, enerji döngüsü için ve hormonal düzen için spor yapın ve düzenli uyuyun. Sigara ve alkol gibi bağımlılık yapan maddeleri bırakın, bu tarz maddeler stresi artırır, kullandığınız ilaç veya kimyasal kombinasyonların etkilerini araştırın. (paul check psikolog değil yaşam koçudur, beslenme uzmanıdır ve bir bilim insanıdır, kitaplarını şiddetle tavsiye ederim.)
Benim okuduğum kitaplar, kendi edindiğim tecrübe (bende yaşadım böyle bir süreç ve yaklaşık 4 yıl sürdü) ile bir takım tavsiyeler vermek isterim; belli dönemlerde hepimiz bu tarz sorunlar yaşıyoruz, özellikle hayatımızla ilgili önemli kararlar vereceğimiz dönemlerde kaygı ve endişeyi yoğun şekilde yaşarız bunu hepimiz biliyoruz, kimi insanlar bunu çabuk atlatırken kimimiz daha uzun süreli ve daha şiddetli yaşarız, bu dönemlerde sağlıklı bir şuur seviyesinde olmadığımızdan olaylar karşısında (çoğu zaman değiliz, kimse değil) yanlış sonuçlar doğuracak kararlar verebilir, bazen ortaya çıkacak sonuçlardan korkarak karar vermek yerine kaçış yolunu seçeriz daha doğrusu karar vermek zorunda olmadığımız güvenli bölgemize kaçarız. Bir çok psikolog'un ezberden söylediğinin aksine "hatadan korkmak" kelimesi böyle durumlarda çok yetersiz kalıyor. ancak çözümde tamda bu "aksiyona geçmek"
Neye doğru aksiyon? Tutkularımızın olduğu yöne aksiyona geçmek, o yönde çalışmak, geceli gündüzlü hedeflerimize, tutkularımıza doğru harekete geçmek, motive olmak yetmez, motivasyon anlıktır geçicidir, karalı ve disiplinli olmak filmin tamamıdır. Büyük tutkun ne? önce kendine bu soruyu sor, onu bul tekrar söylüyorum aksiyona geç, çevrenin ve kendine olan saygın artacaktır. Feminin enerjiyi çekende budur.
Hızlı tavsiyelere geçeyim; En başta televizyon izlemeyi bırakalım, sosyal medyada orada burada insanları röntgenlemeyi bırakalım, uyuşturucu veya aşırı uyarıcı maddeleri kullanmayı bırakalım, mutlaka ve mutlaka spor yapalım, iyi beslenelim (kaslı ve estetik olmak için değil ilk hedefimiz günlük enerjimizi artırmak olmalı, spor yapmayan insanlar genellikle enerjisi çok düşük agresif kişiler oluyor, bu da sağlıksız.) pozitif düşünelim, sürekli negatif olan bildiğin hater olan samimiyetsiz arkadaşlıklardan kurtulalım (bi zahmet) ve şunu unutmayalım Elliot'ın dediği gibi; "hayat lineer değildir, her zaman inişler çıkışlar vardır"
Şimdilik aklıma gelenler bunlar, sana kolay gelsin çok zor değil, maddi olarak karşılayabilirsen psikolog yardımı alabilirsin.

**lise1dekaldm** · 19 Kasım 2017, 23:53

Tavsiyeler için saolun tavsiye için açmadım başlığı ama olsun özellikle 31'i bırak ve kavga et mantıklı geldi.

**jimi_hendrix** · 19 Kasım 2017, 23:56

lise1dekaldm adlı üyeden alıntı

Tanımını yapmaya kalksam işin içinden çıkamam bu illetin.Kısaca dışarı çıktığınızda sanki normal insan değil kesimhaneye giden boz eşek gibi hissediyorsunuz.Eşeğin ne işi var değil mi kesimhanede.İşte buda öyle,mantıksız olduğunu biliyorsunuz fakat yinede toplum içinde kendinizi rahatsız hissediyorsunuz.Sanki herkes size bakıyormuş gibi,her an bir rezillik yapacakmışsınız gibi hissedip bu düşünceleri kafanızdan atamıyorsunuz.

Çok şükür ben büyük bir kısmını aştım.Artık otobüse biniyorum,insanlarla konuşmak zor değil.Ha robot gibi kendimi kasıyorum fakat yinede arkadaşlarımla dışarıya çıktığımda yemek yiyebiliyorum.Lise hayatım kabir azabıydı fakat şu an kalabalık dışında pek büyük sıkıntım yok.Ya ben otobüsün kapısının önünde kızlar bekliyor diye inmemiştim onlar inene kadar bekleyip aktarma yapmıştım.Öyle bir manyağım yani.

robot anahtar kelime...
Boşver insanları yazılım ve robotik öğren...

**RoofRoof** · 20 Kasım 2017, 00:26

lise1dekaldm adlı üyeden alıntı

Tavsiyeler için saolun tavsiye için açmadım başlığı ama olsun özellikle 31'i bırak ve kavga et mantıklı geldi.

O kadar yazmış herifler spora git,psikoloğa git,kafelere git sen anlaya anlaya 31'i bırakıp dayak yemeyi mi beğendin?

**hokahey** · 20 Kasım 2017, 00:42

bak kardeşim, pısırık olmayacaksın. pısırık insanı kimse sevmez.

gün içinde biriyle tartışıp sonra kafanda kavga etme. o anda tartış, hatta kavga et, dövüş ama sonraya bırakma. sonraya bırakırsan o senin içinde büyür büyür büyür, içine dert olur, seni kemirir, yer bitirir. sakın sonraya bırakma. tartışma veyahut kavga bitince de o olayı hemen unut. aklına geldikçe başka şeyler düşün, kafandan uzaklaştır.

başta dedigim gibi pısırık insanı kimse sevmez. hakkını arayacaksın. hayır demeyi bileceksin. hayır demeyi bilemezsen herkes seni ezer. doğanın kanunu böyle. hayır diyeceksin. yapamam, hatta yapmam diyeceksin. postanı koyacaksın. deli ve kararlı insandan herkes çekinir. unutma. ama öyle langır lungur bir delilik değil. kendinden emin ve kararlı bir delilik. insanlar seni ezmeye çekinir bunu unutma.

geçen toplantıda bana ekstra iş yüklemeye çalıştılar. müdür bey şifahen tebliğ etti. dedim hayır ben bunu yapamam. hatta yapmam dedim. vermeyin bu işi bana yapmam dedim. baktılar ben kararlıyım, veremediler o işi bana.

bu işler böyle yiğenim. ezik insani herkes ezer.