Yalnız atladığınız bir nokta var arkadaşlar.
Bu adet çok önceleri, cenaze evinde yas olduğu için komşular, yemek yapıp gonderirmis.
Baş sağlığına uzaktan gelenler için , bu acı hallerinde birde yemek ile ugrasmasinlar diye.
Tabi günümüze gelinceye kadar evrim geçiren bu adet , bambaşka bir boyut kazanmıştır maalesef.
Ay lav yu filmindeki sahne misali
https://youtu.be/FM-R8JJ1if8
Ulan adam ölmüş, sabıt ette aç karnınıda evde doyur bir zahmet ölürmüsün.
Yahu gözümle görmesem inanmam.
Bir camide kalan cezamı çekiyorum. Denetimli serbestlik.
Gün içinde ölen oluyor vs.Sırf pide yemek için cenazeye, sırf beleş pilav var diye üşenmeden anasının nikahındaki mevlute koşan insanlar biliyorum.
Hiç kusura bakmayın bazılarımız süzme aç köpek.
Bedava yemek diye insan kalkıp mezarlığa gidermi arkadaş peh.
Aslında pek çok sadece ritüel veya alışkanlık olan uygulamanın bazı faydacı sebepleri var. Cenaze ve onun kapsamındaki dini ritüller de aslında ölü için değil sağlar için. Uzak yoldan gelen aç mı geliyor tok mu geliyor, dışarıda yemeye parası var mı yok mu belli olmaz. Cenaze yarım saatte biten bir iş değil. Sabahın köründen itibaren bol beklemeli bir çok işlem yapılıyor, oradan oraya koşturuyorsun. Evraktı, selaydı, cenaze aracıydı, namazdı, eve gelme gitme, defin derken bir hayli zaman bu işlerle uğraşanlar yemek filan görmeden aç kalıyorlar. Mezarlıkta defin için kürek sallayan insanların küreği elden ele dolaştırması bile işin yorucu olmasıyla, işi bölüşmekle ilgili. Hemen defin işleminin ardından mezarlıktan ayrılmadan yiyecek bir şeyler verilmesi de o işlemler için koşturan insanların artık acıkması ile alakalı. Orada bulunan herkese verilmesi de biri yerken diğerinin bakmasının uygun olmamasıyla açıklanabilir. Uzak yoldan gelen insanlar hemen mezarlıktan gönderilmez. Eve gelirler. Hem konu komşu yemek getirerek acılı insanları düşünmüş olurlar. Komşulardan yemek gelmese bile hızlı ve pratik bir şekilde hazır yemek sipariş edilerek eve gelen misafir aç gönderilmemiş olur. Aslında yalnız olsalar çok daha kötü hissedecek acılı insanların da kursaklarından bir kaç lokma geçmesi, tanıdıkları insanların yanında "normal" hayattan çok uzaklaşmamaları sağlanmaya çalışılmış olur.
Sadece yemek yemek için oraya gelmiş insanlarla bu yemeğin paylaşılmasında da hiç bir sıkıntı yok. Bir insan yemek yemek için normalde bulunmak istemeyeceği bir yerde bulunuyorsa aslında empati kurabileceğimiz bir sebebi mutlaka vardır. Kedilerin leş gibi kokan çöp tenekelerine zevk için girdiğini düşünmüyoruz, değil mi? Veya kendilerine tekme atıp yaralayan insanların yakınında bulunup miyavlamalarını anlamsız bulmuyoruz. Yemek zorunda olmasa bu insanın yüzüne bakmaz. Bir laf var, açlık belası olmasa hiç bir kuş kafese düşmez diye. O hesap, yemek için gelen de buyursun yesin, afiyet olsun. Acıyı yalnız çekmek zordur. Yemek de organize dinlerden çok çok öncesinden beri insanları bir arada tutan bir ritüeldir. Ayıplanacak hiç bir yanı yoktur. Mal gibi motosiklet sürenlere cevaben hızlıca helva tarifinin verildiği bu yerde; ölüm, düğün vb. insanların bir araya geldiği her toplantıda yiyeceğin bu kadar iç içe olmasını yadırganması şaşırtıcı.
@birhevesBirheves adlı üyeden alıntı
kendimi geliştirme konusunda bir sıkıntım yok. bilgiye açım, öğrenme isteğim hiç bitmiyor.
herhangi bir merasim, şölen, kutlama, toplantı vs. yerlere gittiğim zaman önüme yiyecek bir şeyler beklemem. kendimi geliştirecek faaliyetler içinde olmayı ya da toplantının mahiyetine göre hareket etmeyi umarım.
fakat bizim insanımız bu tür yerlerde ilk olarak "ümük" (türkçe: boğaz, gırtlak) düşündüğü için hâliyle bu durum bana garip gelmekte. toplantı bir süre sonra amacından sapiyor ve kendinizi deli gibi yemek yerken buluyorsunuz. yedik, içtik, çay, kahve, sigara "ee biz kalkalim o zaman" koşa koşa eve zçmaya gidiyorsun. mide doldu ya, üstten baskı yapıyor, alttan tahliye gerekiyor ki sindirim sistemi rahatlasın..
eski bir abla bana "çok yemek yiyenin kafası çalışmaz" derdi. ne kadar haklıymış.
tek derdimiz yemek yemek yemek yemek yemek yemek yemek. başka bir şey düşünmüyoruz. kafamız çalışmıyor.
Söylediklerimin son cumlesine takılmışsin o da seni biraz eleştirdiğim için.Kalan diğer kısmını da düşünmen dileğiyle.Başka birsey yazmayacağım bu konuyla ve seninle alâkalı.
Uzun uzun yazmayi sevmiyorum ve anlaşıldığım surece imlayi pek sallamiyorum.
Bizi aydınlattığın için sağol bundan gayrı değil başkasının kendi cenazeme bile gitmem gayrı. Ne o öyle iğrenç insanlar toplanmış ıy iğrendim bile. Şakası bir yana (bu konuda şaka olmaz ) arkadaşım fikrini savunacaksın diye çok ağır konuşuyorsun. Bu olaya farklı pencereden bakan insanları rençide ediyorsun. İnsanların geliş amacını sadece beleş ayran pide kapmak moduna düşürüyorsun. Lütfen farklı düşüne bilirsin ama senden de farklı düşünenlerin olacağını kabul ederek belirli bir çizginin altına düşmemenizi rica ederim.
Günümüzde bize anlamsız gelen bazı gelenekleri bugünün şartlarında değerlendirmek gibi bir hataya düşüyoruz.
Tabii ki bazılarınında yeni şartlara göre değişmesi kaçınılmaz bir gerçeklik.
Eskiden( köy ağırlıklı yada göçer) yerleşim şartlarında yemek temin etmenin en zor şeylerden biri olduğunu unutmayalım.
Cenazeye taziyeye gelenlerin o şartlarda uzak yerlerden geldiklerini ve aç olduklarını düşünürsek yemek yiyecek yer tabiiki tanıdıkları olduğu için ölü evidir.
Diğer bir gerekcede meftanın hayrına olması için, ona dua okunması için, ve hayırlı anılması için malının bir miktarını o iş için ayrılmasıdır.
Tüm Dünya'da değişik şekilde olmakla birlikte uygulanır. İnançla çok alakası yok insancıldır birçok yerde
Tersine dönmüş bu adet.
Ölünün arkasindan helva yapip dagitmak..
O değilde, adamı gömerken alkışlayanlar, tabuta toprak atılırken orkestra ile mini konser verenler varken..
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
