Yıllarca Almayada yaşayıp emekliliğinde ülkeye geri dönüş yapmış biri benim en samimi arkadaşıma almanya ve avrupayı kötülemiş durmuş. Arkadaşım da geldi bana diyor ki "abi sen arada övüyorsun avrupadaki sosyal hayatı ama bak adam yıllarca kalmış orada o kötülüyor"
Tek soru sordum : "Çocukları nerede bu zatın? çocuklarını, ailesini alıp mı gelmiş geri?" yok dedi, 2 çocuğu varmış biri orada lise seviyesinde diğeri de üniversitede eğitim alıyormuş.Eşi de orada çocuklarla kalmış.
"Ne şerefsiz adammış o herif, madem o kadar kötü bir ülke, insan hiç çoluğunu çocuğunu orada bırakır mı? niye sadece kendini kurtarmış ki? getirseymiş ya tüm ailesini, hem emekli maaşı ailecek burada yaşamalarına da yeterdi." dedim.
Arkadaşımın jeton düştü. "Ben o açıdan hiç düşünmemiştim, adam resmen palavra savurmuş, beni yemiş, bende uyumuşum" dedi.
Çok fazla iki yüzlü insan var maalesef. Memleket hasreti duymasını anlarım, insanın kanı doğduğu toprakları çeker, havası suyu buraların daha bir başka dersin eyvallah ama öyle hem kötüleyip hemde ilk fırsatta çocuklarını oraya yollamaya çalışanlara pek inanasım gelmiyor benim de.