çalışmadan yaşayabileceğin kafana göre takılabileceğin ot bok gırgır şamata başkası çalışsın bir lokmada bana versin bir lokmaya razıyım şeklinde bir yer bulursan bize de haber ver. it gibi üç beş kuruş için çalışıp bizde buralar da sürünmeyelim. ( it gibi kelimesi için alın teri ile çalışıp kazanan arkadaşlardan özür dilerim. hoş görülerine sığınıyorum. )
kardeş 42 yaşındayım bende senin yaşlarında iken aynı düşünceleri paylaşıyordum , tahsil yapmışsın, yabancı ülkelerde yaşama fırsatın olmuş istediğin zaman ailenenin yanına gelip gidebilmişssin,kendi kararlarını verip uygulamışsın,onu bunu...... yapmışsın. ben senin bu yaptıklarının hiçbirini yapamadım daha doğrusu yapmadım imkan yoktu fırsat yoktu.... bence senin eksiğin her şeyi denemiş olman ve ne istediğine karar verememen. bana sorarsan ülkende ve ailenle yaşa düzgün bir insan bul hayat arkadaşın olsun.işin çok zor Allah kolaylık versin.
Güzel tecrübeler yaşamışsın, hayat böyle bişey.
Sana tek "tavsiye ederim" cürretinde bulunabileceğim nokta şu kısım:
"Sadece çalışma kısmında bile zorlandım. İngilizcem c1 seviyesinde fakat lehçem yetersiz olduğu için mecburen türklerle çalışmak zorunda kaldım."
Milliyetçi arkadaşlar üşüşebilir olsun, yurtdışına yeni bir hayata gidiyorsun. Türkler'den uzak dur. Dilini geliştir, zorlan, rezil ol, dayak ye (mecazen, iş anlamında) ama oradaki sosyal hayata "oralı" gibi alıştır kendini. Bunu yapamadığın zamanki sonuç: "Alamancı". Bu sosyal açıdan büyük problem.
İskandinavya'da yaşamışlığım yok ama yaşama planım ve çokça gezme/iş zaman geçirmişliğim var. Sosyal konularlala ilgili destek olabileceğim bir konu varsa lütfen ne zaman istersen özel mesaj gönder, ve İzlanda konusunda yukarıda verdiğim naçizane tavsiyeye daha da sıkı sarıl. İskandinav ülkeleri sosyal çevre oluşturma açısından biraz daha dar, zorlu bir yer, ileride yanlış attığın adımlar sana hayatı zehir edebilir. Yaklaşık 1-1,5 seneye ihityacın olacak "işe yarar" bir sosyal çevre oluşturmak için, ondan sonra Almanya Fransa bile sana zaten berbat kalabalık zorlu yerler olarak gelecek.
Arada Amsterdam'a gidersen benim için Easy-Times'a uğra, veya belki karşılaşırız.
Trollsen de bu kadar içten yazdırdın bana, teameka =)
Vay ve duygulandım.
Başardım bu arada. Başka bir ülkedeyim, sıfırdan geldim, çevre edindim, güzel bir işim var, çantamı taktım sırtıma iş baktım. ilk işte arabayla kaza yaptık, benim suçum, kovulduk. Yine taktım çantayı, cepte para vardı dönmedim. Başka bir iş buldum. Mutfak asistanı olarak işe başladım 2 ayda aşçı yardımcılığına kadar yükseldim. Geldiğimde yapayalnızdım 5 ayda her şehirden insanlarla sahte olmayan arkadaşlıklar edindim, beraber kaza yaptığımız patronum bana iş buldu, yok dedim ben kendim bulacağım. Kafam rahat şuan. Hayatımı yaşıyorum. Hobilerimi yapmama hiçbir şey mani olamıyor, mutluyum. O kadar çabaladık, acı çektik, değmiş be. Gerçekten duygulandım.
Ahmetderin adlı üyeden alıntı
Bulgar vatandaşlığımı 2014 te aldım. yurt dışına 2012 de çıktım. 2 yıl çalışıp okuyordum(baba parası da yiyordum azıcık tabi yalan olmasın).Türk pasaportuyla çıkış yaptım, bulgar pasaportumu alabilmem için önce annemin alması lazımdı. Yani, Yine sıfırdan çantayı takıp gitmiştim, vize almak zorlamıştı tabi biraz. Yünanistan turist vizesi alıp ordan almanyaya geçmiştim, almanyada arkadaşlar edinip onlar vasıtasıyla polonyaya gitmiştim, orda 1-2 ay çalışıp part-time iş bulmuştum ki sabit olarak vize elde edebileyim, sonra da üniversiteye kayıt olmuştum. Kolay değildi.
Bulgar vatandaşlığını almasaydım da bir yolunu bulur yine hayatta kalırdım diye düşünüyordum, çünkü başaranlar var, onlardan eksiğim ya da fazlam yok.
Ayrıca işin sadece bulgar vatandaşlığı kısmına takılmanız üzdü açıkçası. Konuyu artistlik olsun diye açmadım, zaten içimi dökmüştüm, çok acı çekiyordum o dönemler. Hiçkimse destek olmadı ki destekte beklemedim, cebimde 100 euro vardı izlanda'ya ayak bastığımda, burada bir paket sigara 13 euro, 100 euro hiçbir şey asgari ücretin 3000 euro olduğu bir ülkede.
Yaptığım şeyle ve başardığım işle övünmüyorum, sadece kendi adıma seviniyorum. İşin kolayı vardı, ailemin durumu iyi, kendi evim var, araba var, tek telefon açsam 2500tl ile başlayacağım iş seçeneklerim var(izmir) ona rağmen sefil,zor,engebeli bir hayatı seçtim ki ilerde kafam rahat olsun diye. Bu açıdan bakarsak işin bulgar vatandaşlığı kısmı pek fayda etmiyor.
Sırtına çantayı takıp istanbula gittiğini, cebinde 100tl olduğunu, kalacak yer + iş + çevre edinmen gerektiğini düşün. Hiç kimseyi tanımıyorsun oralarda.
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı
Yazinin tamamini okumadim ama anlayamadigim bir nokta var. Hayattan beklentin tam olarak ne ve bunun icin gereken en kolay yontemi sec. Bana sorarsan benim hayattan beklentim basit seyler. Her zaman tek basima calisip kendime bakabilecegimin farkindayim o yuzden almanya fransa belcika hollanda kazakistan oyle hic baska memleketlere gitmeyi dusunmedim.
Saglam mesleklere atilip kendini 6 ayda gelistirip aylik 5 bin liraya kadar para kazanmak var iken sen ne cok hirpaladin kendini ve elde var sifir.
Kaynakci olabilirsin, kaynakci ustalara ihtiyac oluyor mesela.
Ne bileyim mesleklere atilmayi dusunebilirsin iste.
Amacin cok para kazanmak mi? Peki neden?
Cok paranin limiti yok bunun yerine kazandigin para ile idare etmek var.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
