Biraz kezbanvari bir başlık olacak ama artık battı balık yan gider.
Kaybettim.. 6 yıllık sevgilimi, itibarımı, çevremi, arkadaşlarımı, sosyal medyadaki kimliğimi... Hayatta hiçbir hedefi olmayan, düz bir adama dönüştüm. İmkanım olmasına rağmen durdurmadım da kendimi. Her şeyin elimden kayıp gitmesine göz yumdum. Belki de bıktım, usandım artık. Belki de böyle olması gerekiyor.
Bu da böyle bir başlık olsun. Siz de hayattaki kayıplarınızı, yok oluşlarınızı yazıp bir nevi içinizi dökmüş olun.
6 yıllık sevgilimi, itibarımı, çevremi, arkadaşlarımı, sosyal medyadaki kimliğimi
bunları nasıl kaybettiniz hepsini birden?
o zaman dans!!!
motogünlüğüm: youtube.com/c/Bereñârı
ölünce de kaybedecektin zaten hepsini. biraz erken olmuş o kadar
Bu kadar kolay düşüyorsan,düşmen lazım zaten.İnsanların nüfusu o kadar hızlı artıyor ki,hayatta kalmak zor.Bence kafana falan sık o kadar herşey bittiyse.Senin yediğin yemeğe,soluğun oksijene ihtiyacı olan gerçek sorunları olan insanlara bırak ekonomideki yerini.Boşuna yer işgal etme.Aşk acısı ayağını geç,dışarı çık bir bak.Bu ülkede bir anne,bebeğine parasızlıktan çay içirdi.O bebek soğuktan donarak öldü.
Senin sorunların gerçek değil,esas problemin de bu.Hayata karış,şükret.Ondan sonra düzelirsin.Ha yine mi düzelmedin,bu kadar basit olduğunu fark edip ilk önerime dönebilirsin.Bir insana,eşyaya,yere bu kadar anlam yükleyen insanlara tahammülüm yok.
Bu arada sosyal medya kimliği nedir Allah aşkına?Yaşın 15 falan mı?
" 6 yıllık sevgilimi, itibarımı, çevremi, arkadaşlarımı, sosyal medyadaki kimliğimi " ---> Sahip oldukların sadece bunlarsa çok dert etme hepsi telafi edilebilir şeyler .
" Hayatta hiçbir hedefi olmayan, düz bir adama dönüştüm." ---> Aramıza hoş geldin , sadece bu ülkede , içinde 50-60 minyon adam olan çok büyük bir gruba katıldın. Bizden sıkılırsan yapacağın şey basit : Hedef koy ...
"İmkanım olmasına rağmen durdurmadım da kendimi. Her şeyin elimden kayıp gitmesine göz yumdum." ---> İrade zaafiyeti , hedef koyunca ve odaklanınca geçer , bunu da çok dert etme .
" Belki de bıktım, usandım artık. Belki de böyle olması gerekiyor." ---> Evet , bıkabilirsin bu normal bir süre sonra bıkmaktan da bıkabilirsin. Fotosentez yapmaya başlayana kadar sorun yok , rengin biraz yeşile dönerse sıkıntı.
Şaka bir yana gelelim esas meseleye , önce alkol tüketim alışkanlıklarımızı gözden geçiriyoruz. Sayı ya da sıklık olarak olmasa da % olarak daha hafife yöneliyoruz. Bir kaç hafta motora binmeyelim , kafamız dağınık bu aralar. Çalışıyorsak üç gün kafa izni rica edip ilk gün mala bağlayıp yatıyoruz, ikinci gün yaptığımız hataların pişmanlığını yaşayarak ağlıyoruz. üçüncü gün de elimize kağıt kalem alıp tek tek yazıyoruz bunları ve başlıyoruz içine girmeye sebeplerine inerek bunları yok ediyoruz .
Sonra başlıyoruz yeni çevre yapmaya , airsoft , dalış , dağcılık , atıcılık , vb alet edevat kullanarak , enerji harcayarak , takım ya da ekip halinde yapılan , mental ve fiziksel hazırlıklar gerektiren sporlara bulaşıyoruz. Bunlar bizim hem aklımızın farklı şeylerle meşgul olmasına hem de tatbikinden evvel potansiyel ve mevcut kötü alışkanlıklarımıza (gece uyumama, sigara ve alkol yoğun tüketimi , sürekli iletişim kurma ihtiyacı hissetme , internet bağımlılığı vb) ket vurur. Bir bakmışız bahar gelmiş , metobolizma (bilimseldir bu, kalıtımsal olarak genlerimizde var ) kışı atlatmanın verdiği coşkuyla vutututu yapıyor. Bu arada dalış falan derken gelsin manitalar, hoop Kaş , Bodrum , Marmaris , kafa tertemiz...
Olmadı ;
O zaman dans
Ne güzel olmuş kafanı sıfırla, geçmişimiz nereden geldiğimizi gösterir, nereye gideceğimize biz karar veririz.
Çoğu kişi, olmasaydı bir başka olurdu her şey diye tabir edilen birini tanımıştır veya olsaydı da olabilir bu.
Netice de hep zaman geçer su gibi, dönüp bakınca ardımıza.
Geçen yıl, şunu benimsedim kendime Yaptıklarımdan değil, yapmadıklarımdan pişman olmam gerekiyor.
Ulan o kadar da yazmıştım halbuki.. silinmiyeydi iyiydi..
Arkadaşlar yanlış anladığınızı düşündüğüm bir kısım var. Müsadenizle paylaşayım.
Konu sahibi arkadaş bu olayı yaşayalı epey bi zaman olmuş. Yani olayın üzerinden geçmesi gerektiği kadar zaman geçmiş. Şuan serzenişte bulunmuyor. Bir başlık açıp kendi yaşadıklarını özet geçiyor ve anlatmak isteyenlerin de anlatmasını istiyor. Yanılıyorsam düzeltsin lütfen konu sahibi arkadaş..
Neyse dünyayı kurtardığıma göre gündelik işlerime bakmaya devam edebilirim
Aslında bir çok şey kazandım.Hatta ve hatta hayatımda hedeflediğim hemen hemen her şeyi başardım ama ..
Farkettim ki ..
Kar yağdığı zaman, yağmur yağdığı zaman heyecanlanmayı, sessiz bir sokakta bankta oturup çekirdek,cips yiyerek motive olmayı, yüksek sesle müzik dinleyip rahatlamayı, ufak bir kafede tavla oynarken deşarj olabilmeyi, cuma günü mesai bittiği zaman gelen mutluluğu , hafta sonu geç kalkacak olmanın verdiği o hazzı, akşam balkondan bakarken sarı ışıkların ne kadar da güzel geldiğini ..
Çok fazla uzatabilirim .. Kaybetmişim.
Artık her şeyi kontrol etmek istemenin getirdiği stresle midir ? Büyümüş ve sorumluluk sahibi olmanın delirmiş ruh hali midir ? bilemiyorum ..
Bir çok şey eskisi kadar zevkli değil.
Valla ben de sonradan fark ettim aynı durumu ama o kadar şimdi yazmışım boşa gitmesin diye gönderdimyunusus adlı üyeden alıntı
Ulan o kadar da yazmıştım halbuki.. silinmiyeydi iyiydi..
Arkadaşlar yanlış anladığınızı düşündüğüm bir kısım var. Müsadenizle paylaşayım.
Konu sahibi arkadaş bu olayı yaşayalı epey bi zaman olmuş. Yani olayın üzerinden geçmesi gerektiği kadar zaman geçmiş. Şuan serzenişte bulunmuyor. Bir başlık açıp kendi yaşadıklarını özet geçiyor ve anlatmak isteyenlerin de anlatmasını istiyor. Yanılıyorsam düzeltsin lütfen konu sahibi arkadaş..
Neyse dünyayı kurtardığıma göre gündelik işlerime bakmaya devam edebilirim
Kaybedenler Kulübü , benim melankolik anlarımda izlediğim , yanında da mevsimine göre açıp bir şeyler içtiğim ender güzellikte filmlerden biri. Herkes kendinden bir şeyler bulur, hikayesini aldığı radyo programı da muhteşem ama maalesef hiç dinlememiştim.
Bu ifade , gerçekten derin anlamlar barındıran , konuyu açan arkadaşın da anlattığı üzere ,yaşanmışlıkları ve tatminsizlikleri pek çok enteresanlıkları işleyen bir ifade ...
Özellikle bugün 30-35 hatta 40 yaş civarı arkadaşların , gençlik öncesi küçücük şeylerden çok mutlu olduğu yaşları doya doya geçirmiş ama geldiğimiz noktada , tatminsizlik ve kadir bilmezlik buhranına sürüklenişi , daha genç nesil zaten doğduğunda motivasyon ve tatmin problemi ile doğdu ve bu geçiş sürecini yaşamadı , bu süreç en ağır şekilde bizim nesli vurdu.
Bizi bir gofret bir hafta götürürdü , siyah beyaz atariyi bile 12-13 yaşında gördük , yılbaşında muz ve kuru yemiş yerdik (bilmiyorum belki de biz çok yoksulduk) ama her halttan mutlu olurdur. Ota b.ka sevinirdik , sonra drannk diye tüketim toplumu haline döndük her sene yeni telefon , yeni araba , yeni kıyafet peşinde koşar olduk , bana en çok acı veren o zamanlarda kadir kıymet bilen insanlarken şimdi nasıl bir anda bu hale geldik sorusudur.
Şimdiki çocuklara , göstereceğiniz havuç kaldı mı ? Uslu durursan ...... , ödevlerini yaparsan ..... , takdirname alırsan ...... ; Bu boşluklara konulacak bir şey kalmadı artık , zaten her şey herkesin elinin altında ve ulaşılabilir durumda.
Yemin ediyorum orta 1 den 3 e kadar her sene Babamın "Takdir alırsan Rıdvan bize misafirliğe gelecek seninle top oynayacak " sözüne inanıp it gibi ders çalışırdım. (Ben de biraz salaktım sanırım gerçi aldım her sene takdiri)aslı yok tabi bu sözün o da ayrı mevzu
Yazacak çok şey var da ...
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
şema olarak en büyük balonu çizersin, altına da otomatik olarak ondan çıkan birsürü dal gelir. yani sen en büyüğünü hallet gerisi gelir
