Bugüne kadar yaşadığım her yerde mahallemizin öbür ucundaki dayı ile bile çay içip tavla oynardım. İstanbul öyle bozuyorki insanı, 11 yıllık alt komşumun adını evine paket getirenlerden öğrenmiştim.
Yıllardır selam verdiğim kişiler sanki role girmişim gibi bakıyor. Bahşiş bırakmadığın yerlerde malzemeden çalınıyor...
Öğrencilik kolay değil, banada okulumda yardımcı olan arkadaşlarımı hiç unutmadım, sonrasında da elimden gelen yardımı aynı şekilde aktarmıştım okulumdaki ihtiyaç sahibi arkadaşlara.
Okuldan koptuğum günden beridir böyle bir davranışla karşılaşmadım. Bazı hisler az da olsa unutturulmuş bana, insanı bencilliğe sürükleyen, hatta zorlayan genel düzen tarafından ki, çok normal bir davranış olmasına rağmen tuhaf geldi
Bu aşık olduğum şehri terk edersem sebebi bu olacak, başka hiçbirşey değil
Bu güzel davranışların ölmediğini bize tekrar hatırlatan Arda arkadaşımıza bende teşekkür ederim. Seninde böyle bir davranışı aklından silmemeni ümit ediyorm. Güle güle kullan