Şiir - Deneme Yazıları Sevenler Başlığı

[Zuzuuw]

Yağız Mondial kişnedi, platin tevzi makarası şakladı,
Bir dakika marş yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir atlar,
Gözlerimin önünden geçti almayan marşlar...
Gidiyordum, rüzgarı gönlümde duya duya,
Eskişehir yolundan Çayyolu'na.
İlk aragaza benzeyen ilk egsoz patırtısı, ilk silkeleme!
Silindir gömleğinin yaktığı benzinle egsoz sıcak,
Gök siyah, asfalt siyah, benzin deposu siyah...
Arkada zincirlenen çevre yolu trafiği,
Önde mavi bir servisin sıkıştırdığı ürkek tomofil,
Sonra dönen, dönerken uğuldayan CST tekerlekler...

[The Dude]

...
İşte çocukluğumdan beri içimde bir önsezi olduğunu
Bunun bir gün birine rastlamak gibi bir şey olduğunu
Belki de bir günler bunun için Aydın'da
bulunduğumu
Zaten nedense hep bir şehirden bir şehre yolcu
olduğumu
İşte eflatun kakalı çocuklar olduğunu Kütahya'da
Ankara'da dokunak Yozgat'ta becerik olduğunu
Van'da güreşçi develer gibi süslediklerini kamyonları
İstanbul'da minarelerin lirik olduğunu köprülerinse
dialektik
Acemi bir bulut bozuyor bütün görüntüyü eski bir şarkı
gibi
Bu şarkıyı ne zaman duysam aklıma
Sinirli bir elin uysal bir bardağa
Çok yukardan döktüğü bir içki gelir
Sonsuz ve olağanüstü bir bira
Köpüklene köpüklene biçimlendirir
Soyunarak ağlayan bir kadını
Acı bilincinde sonrasızlığın
Ama bırakalım bırakalım bunları
Yoldan piyade erleri geçiyor tahta bavullarıyla ve
büyük yakalarıyla
Ve faytoncular görüyorum
Yere basışlarındaki ağırlığı azaltmak için
Tanrısal bıyıklarıyla durumlarını paraşütlendiren
...

cemal - göçebe

[yürekçe]

NİHAİ BESTE

Adını saklı bir deftere mi yazsam
ya da herkesin içinde mi haykırsam
Yaram mısın, ekmekte tuzum musun ey yar,
Çığlıkla mı yoksa susarak mı seni anlatsam?

Her yol sana mı çıkıyor yine
Senden kaçışım; faldan korkan çingene!
Kaybım mısın ömrüm gibi doğumdan beri eksilişim
Mükâfat mı yine ömrüm gibi ölümlere gidişim?

Kavgam mısın, korkaklığım mı
Tanrılara öykünen yalnızlığım mı
Bilmem ki çölümüyüm kalabalığın
ya da aşklara meftun şiir yazan mı?

Şimdi rüzgâr vakti, gitmeyi söylüyor
Şimdi bir taş plakta, bilmediğin bir beste
"Ya şimdi gel" diyor çağlar önce bir sesle
Ya da "ömrüm son bulacak" derken sevgili;
Ekmeği tuzdan sonra yarama basarken susuyorum işte:
Ve içiyorum sensizliği;
Nihai, pişman ve aheste...

Temmuz

[The Dude]

Dünyada tükenmez murad var imiş
Ne alanı gördüm ne murad gördüm
Meşakkatin adın murad koymuşlar
Dünyada ne lezzet ne bir tad gördüm

Ölüm var dünyada yok imiş murad
Günbegün artıyor türlü meşakkat
Kalmamış dünyada ehli kanaat
İnsanlar içinde çok fesat gördüm

Nuşveranı Adil nerede tahtı
Süleyman mührünü kime bıraktı
Resulü Ekrem'in kanunu haktı
Her ömrün sonunda bir feryat gördüm

Var mıdır dünyada gelip de kalan
Gülüp baştan başa muradın alan
Muradı maksudu hepisi yalan
Ölümlü dünyada hakikat gördüm

Dönüyor bir dolap çarkı belirsiz
Çağlayan bir su var arkı belirsiz
Veysel neler satar narkı belirsiz
Ne müşteri gördüm ne hesap gördüm

Aşık Veysel Şatıroğlu

not: yürekçe ateşle bir şeyler, hüzünlü olsun.

[The Dude]

aşağıdaki yazı sevdiğim birisi ile yaptığımız "yalnızlık türleri" konulu konuşmadan esinlenerek yazılmıştır, en kaba ve ham halidir, ileride düzelteceğimi sanıyorum.
notu ile buldum eski defterlerin arasında hangi tarihte yazdığımı tam hatırlamıyorum, tarih atmamışım. Türkçe kullanımı tam değildir.

sevdiğim birisi ile konuşurken yaşadığım epifaninin, çırılçıplak ortalıkta evraka diye koşuşturma hissini kelimelere dökme gayretimdir.
dert paylaşmaktan ziyade geliştirilebileceğini düşündüğümdendir kelimelere dökülmesinin ihtiyacı.

sevdiğim bir kişi ile konuşuyordum ve fakat karşımdaki kişinin benimle konuşma amacından başka bir amacı olduğu konusunda şüphelerim vardı. zira zaman zaman benim de yaptığım bir eylemdi, sebebi ise konuştuğumuz konunun, daha doğrusu benim anlattığımın karşı tarafta ağırlığını hissettirecek, yansıyacak bir yüzeyi olmadığını düşünmemdi.

ölçü olmadan, hele ki bu kadar öznel, sübjektif bir hayat içerisinde karşılığını nasıl anlatabilirsin ki ? olduğu kadar.

konuya dönersek, yalnızlığı motosiklet ile özdeşleştiren ilk ve son kişi ben olmayacağım, anlattıklarımın yeni bir şeyler olma ihtimali yok. bunun verdiği özgüvenle devam ediyorum. anlatmak istediklerimin ne kadarını anlatabileceğime dair birikimim olduğu da sorgu dahilindedir.

motosiklet, iki kişilik oturma yeri olan, iki tekerlekli, tek başına kullanmaya alıştığınızda arkanızda oturanın büyük ağırlık getirdiği araç.

bu kadar popüler olmasının altında kullanım rahatlığının yanı sıra anarşist yaradılışı ve bu anarşistliğin popüler kültürce de fark edilmesi, nihayetinde siz de bir gün anarşist olabilirsiniz mottosuyla tüketime sunulması.

bakıyorum da konuyu uzattıkça uzatıyorum.
uzatmayalım, basalım bağrına mührümüzü…

yalnızlık kişinin kendisine özgü olabileceği gibi, genel olarak kategorize edilebileceği düşüncesindeyim, zira çağın insanının en büyük problemi, yahut en çok gözüne batanlardan bir tanesidir, zira ortaçağdaki insanın yalnızlık çekmediğini söylemek abes olur.

motosiklet ise bu yalnızlığı alır, katılaştırır, gövde kazandırır.
süreci ise çok ilginçtir;

birileri ile tanışır aynı tarz ya da marka ve modeldeki motorlarımız ile gezeriz, farklı gruplar ile tanışır farklı motosikletler ile yine gezeriz, sonra biraz azalırız, yine gezeriz. bir gün ikiye düştüğünü fark edersin, sonra su tasına ihtiyacı olmadığını gören diyojen gibi onu da bir kenara bırakırız. fotoğraf makinesi bir kenara konulur, zira artık o an önemlidir, sonrasında belgeleme ve paylaşma illetinden geçilmiştir.

yol tek yoldaştır.

etrafında şehri istemezsin, düz yolu istemezsin, dolambaçlı olsun, şehirden kaçmanı anlayabileceğini sağlayacak bitki örtüsü olsun istersin. motosikletin o arzuladığın an’a ait olmadığını düşünebilir misin? zira o şehrin ve teknolojinin bir göstergesi değil mi ? sanırım eşya ile insan arasındaki bağı en güzel anlatabilecek örneklerden bir tanesidir. nedense o iklimin içerisinde kendisinin oraya ait olmadığını hissettirmez. derin hülyaların sarhoşluğu sonradan yerini kendinle kalmış olmanın verdiği hesaplaşmanın katılığına bırakmaya başlar. zaman ne kadar uzun ise hesaplaşmanın derinliği de doğru orantılı olarak artacaktır, sadece zaman değil bu zamanın içerisinde sizi bekleyenler de önemlidir. değirmende ağarmamıştı o saçlar. bazen bütün bu düşüncelerden arınabilir ve sadece yolu anlamaya çalışabilirsiniz. ayağının sadece santimetrelerce altında olan yolun nasıl bu kadar bilge olabildiğini, seni nasıl bu kadar iyi tanıyabildiğini ve neden kimsenin seni onun kadar iyi anlayamadığını. motosikletin iki tekerlekli bir araç olmadığını, yol olmadan ne kadar eksik olduğunu anladığın yer sanırım tam orası idi. hangi kilometrede idin hatırlamıyorum, hangi çağda olduğunu da hatırlamıyorum, halen yola gitme hevesin olduğu zamanlardı sanırım, cilasız asfalt devri diyelim o devire. haritaya bakma ihtiyacı hissediyordun, yola çok güvenmediğin belli idi.

çeşme görüp mola verdiğin yerde motoruna dönüp baktığında anlayabilirdin yalnızlığını, motosikletinin bir parçası olduğunu düşünmekten, kendinin motosikletin bir parçası olduğunu düşünmeye başladıktan kısa bir süre sonra senin de yolun parçası olduğun ve nihayetinde yol olduğunu anlar gibi olmuştun. yazıldığı kadar çabuk olmamıştı. varmaya çalıştığın yere az kaldığında başlamıştı esas yalnızlık, o zaman anlamıştın yalnızlığın motosikletin, yolun üzerindeyken değil ondan uzakta kaldığında kendini daha çok hissettirdiğini.

[oluroyle]

Görebildiğimiz kadar mı yalnızdık? Yoksa hissettiğimiz mi? hangisi gerçekti? Halbuki sanmıştık ki vardık birdik bizdik. Sardık sarmaladık. Lan tüm günahların içinde sevdik. Güvensizliklerin içinde güvendik. Ne kaldı başka yaşamadığımız? Daha ne gelebilir başıma dedikçe gelmeyecek mi sandık? Şöyle bir dönüp geriye bakıyorum da hatırladığım en tatlı anım, ışıklı gölünü görmek üzere erkenden çıktığım, gün ışımadan çıktığım yolda güneşin doğuşunu izlemek için bir yerler bulup seyretmem. Ellerim çok üşümüştü. Ellerime baktığımı ve uçlarının morardığını hatırlıyorum. Bu beni niyeyse mutlu hissettirmişti. O gün karar vermiştim kışlık eldiven almaya. Güneş doğdu, umutları getirdi bana. Yola devam ettiğimde bir sonraki molam karnımı doyurmak üzere bir yerde durmam. Suyumu ocağımda ısıtmam, çayımı hazırlamam. Motorun üzerinde sırtımı topcaseye dayamış halde çay içerken yanımda getirdiğim poğaçalarımdan yemem. Dünyanın en mutlu insanı olabilirdim. O esnada başka bir motosikletli geldi durdu. Sordu,ne yapıyorsun? Kahvaltı... Bana deli gibi bakmıştı. Motorun arıza yaptı sandım, dedi. Başka birşey demeden yürüdü gitti. Deli mi ne? Ya da ben miydim o bir deli.. O kız, bugün şu an bir otobüsün 6 numarasında, 700 km yolculuk yapmakta. Bir gram uyumadı. Müzik dinliyor. Yan koltuğum boş, sırtımı dayadım cama, uzattım ayakları oh! Bu oh, sırtımı topcaseye dayamış kahvaltı yapan insanı anımsattı bana. Yerini tutmayan şeylerin yerlerini doldurmak kolay nasılsa. O zaman, mış gibi yaptıklarımızın canı cehenneme.

Gözleriniz, gerçekleri görsün.
Yalana tok olsun.
Birini sevdiyseniz, sevdiğinize değil sevginize sahip çıkın.
Sözleriniz tavırlarınız olsun.
Siz bildiğiniz gül olun.
Gönlünüz, özünüz bir olsun e mi?

[Gökhan_Aygün]

Burada yazılmış şiirlere DİSS atabiliyor muyuz ? Aşık atışması misali ..

[yürekçe]

Burada yazılmış şiirlere DİSS atabiliyor muyuz ? Aşık atışması misali ..

Atışan çıkarsa, neden olmasın!?

[Gökhan_Aygün]

Atışan çıkarsa, neden olmasın!?

O zaman saldırı başladı

Olur öyle, motosikletini getir sinyal takayım gömme
The Dude, bayağıdır forumdasın, baktım da mazin benden öte
Yürekçe, tatlı yolla bana mümkünse Mersin'den künefe
ve Zuzuuuw, sen de olmuş motosiklet başka bir uzuv ..

Bu sayfadaki herkese salladığıma göre, top sizde

[The Dude]

The Dude der dağbaşı kar ile boran,
viran oldu dünya insanlık yalan,

aygün, hala muradın mı var?
bağlar bahçeler içinde gonca gülün mü var?
at bakalım taşını,
tutturacak The Dude mü var?

[Gökhan_Aygün]

The Dude der dağbaşı kar ile boran,
viran oldu dünya insanlık yalan,

aygün, hala muradın mı var?
bağlar bahçeler içinde gonca gülün mü var?
at bakalım taşını,
tutturacak The Dude mü var?

Valla güzel, eline sağlık
-----------------------

The dude, Boran değil hayat beni yoran
Evim sağlam ama gel de gör, gel de gör ..

viran olmuş odalar

Hala muradım mı var ?
Yok sanırım dert beni, ben mutluluğu kovalar

Aşık taş atar ama kalbe değer
The Dude'da şairmiş meğer ..

[U.KALKAVAN]

Ne çalar ne çırparım biraz yazar sonra susarım. Dolu değilim seni anlarım bazen anladıklarıma yanarım. U.K

Kimseyi sevmeden yanıyorum. Nasıl bir sevdiysem seni, kimseyi sevmiyor ama yanıyorum. U.K

Son yudumunu aldı ve kalktı masadan kurduğu tek cümleyle hayatı anlatan kadın...Bir gün belki mutluluktan da içeriz. U.K

Kimsesizler açtı yine sokaklar sessiz, gözlerde ki hüzün ıslaktı biraz yağmur vardı. Gece kaparken acıları, örttü üstünü mağazin sayfaları. U.K

Sonra kış gelir yaz açar karın ardında bir güneş, ısıtır ilikleri yakar ve yanar insan geldiği günden son anına. U.K

Düşenlerden…

Hayattaki en gerçek duygudur düşmek,
bazen kadere düşeriz benliğimiz içinde bazen mutluluğa.
Bazen aşka düşeriz tutarsızca, bazen yalnızlığa.
Bir düşme filmidir hayat, bulutların üstünde yaşarcasına.
Eriğe ayrı düşeriz yetmez üzüm içeriz,
düştüklerimiz bize yeni bizler açarken yeniden kalkar ve düşeriz.
Kimi düşmemiş gibi kalkar bir başına,
kimi unutamaz düştüklerini ve yeniden düşmemek adına harcar hayatını, umarsızca.
Bazen insanlar belirir kuyunun ucunda ki ışıkta,
uzatıverir elini sen tutasın diye,
farklı nedenler vardır bu eller umulmadık kadar kirli.
Kimi tutup yukarı çeker seni sevdiğinden, kimi ister ki yukarı çıkıp tekrar düşesin.
Nereye bakarsan aynı tebessümdür hayat,
algılamak yaşamak kadar zor gerçekleri. U.K

Söylesene…

Okuryazarım da sen görmezsin.
Yazar söylerim ki, sen duymazsın.
Gittiğin her yere gittim, tattıklarını da tattım.
Şarabıma su kattım,
Sarhoşluğunda geçmedi, ayyaşlığım da.
Belki de Dünya’nın bizi delirtme çabaları boşa değildir.
İnsan delirmeden sevebilir mi?
Seven insana deli denebilir mi?
Denemez değil mi?

Söylesene…

Beni deli olduğum için mi sevdin?
Sana deli olduğum için mi? U.K

Teşekkür ederim.

[BoraKara]

Hızlı geçme Namık Kemal köprüsünden
Ürkütürsün vak vak'ları
Az mı öptüm ben senin gibi
Ehliyetsiz dangalakları.

[Gökhan_Aygün]

Ne çalar ne çırparım biraz yazar sonra susarım. Dolu değilim seni anlarım bazen anladıklarıma yanarım. U.K

Kimseyi sevmeden yanıyorum. Nasıl bir sevdiysem seni, kimseyi sevmiyor ama yanıyorum. U.K

Son yudumunu aldı ve kalktı masadan kurduğu tek cümleyle hayatı anlatan kadın...Bir gün belki mutluluktan da içeriz. U.K

Kimsesizler açtı yine sokaklar sessiz, gözlerde ki hüzün ıslaktı biraz yağmur vardı. Gece kaparken acıları, örttü üstünü mağazin sayfaları. U.K

Sonra kış gelir yaz açar karın ardında bir güneş, ısıtır ilikleri yakar ve yanar insan geldiği günden son anına. U.K

Düşenlerden…

Hayattaki en gerçek duygudur düşmek,
bazen kadere düşeriz benliğimiz içinde bazen mutluluğa.
Bazen aşka düşeriz tutarsızca, bazen yalnızlığa.
Bir düşme filmidir hayat, bulutların üstünde yaşarcasına.
Eriğe ayrı düşeriz yetmez üzüm içeriz,
düştüklerimiz bize yeni bizler açarken yeniden kalkar ve düşeriz.
Kimi düşmemiş gibi kalkar bir başına,
kimi unutamaz düştüklerini ve yeniden düşmemek adına harcar hayatını, umarsızca.
Bazen insanlar belirir kuyunun ucunda ki ışıkta,
uzatıverir elini sen tutasın diye,
farklı nedenler vardır bu eller umulmadık kadar kirli.
Kimi tutup yukarı çeker seni sevdiğinden, kimi ister ki yukarı çıkıp tekrar düşesin.
Nereye bakarsan aynı tebessümdür hayat,
algılamak yaşamak kadar zor gerçekleri. U.K

Söylesene…

Okuryazarım da sen görmezsin.
Yazar söylerim ki, sen duymazsın.
Gittiğin her yere gittim, tattıklarını da tattım.
Şarabıma su kattım,
Sarhoşluğunda geçmedi, ayyaşlığım da.
Belki de Dünya’nın bizi delirtme çabaları boşa değildir.
İnsan delirmeden sevebilir mi?
Seven insana deli denebilir mi?
Denemez değil mi?

Söylesene…

Beni deli olduğum için mi sevdin?
Sana deli olduğum için mi? U.K

Teşekkür ederim.

U.Kalkavan duygulandırdın beni
Varmış demek ki sende de şair geni
"Belki delirtir" demişsin dünya bizi
Seven insana deli denebilir mi?
----------------------
" Okuryazarım da sen görmezsin " .. sanma sen de ölmezsin,
" Bir düşme filmidir hayat " .. Hayat patron ister karşısında tak kravat,
* Bazen insanlar belirir kuyunun ucunda ki ışıkta " .. konuşmamız yasak ama gerçekleri kulağıma fısılda,
" Bazen aşka düşeriz tutarsızca " .. Aşk baş döndürürken olağan olur kusma ..

[Gökhan_Aygün]

Nerede o eski şairler?