tr_select adlı üyeden alıntı
Merhaba, sizlere durumumdan bahsetmek ve önerilerinizi almak istiyorum...
25 yaşındayım. 2.senesi dolan bir ilişkim (24yaşında) var. Herşey güzel, hoş...
Bundan yaklaşık 5-6 ay kadar önce kız arkadaşımın TC kimlik numarası ile ailesini, geçmişini kaynaklarımdan sorgulattığımda aslında o zamana kadar bildiğim her şeyin yalan olduğunu anladım. Adını, ailesini, kardeşlerini vs vs... (kimliğine bakmadım. Bakma gereği duymamıştım hiç.) Bazı soru işaretleri vardı kafamda. Gece uyurken kimliğinden TC, DOĞUM YERİ vs vs gerekli bilgileri not ettim.
Velhasıl kelam Nüfus müdürlüğünden çıkartmış olduğum bir döküman vardı. Annemin görüp, okuduğu döküman! (Ailesinin bilgilerinin bulunduğu...)
Ailesi ayrıymış. Kızı küçük yaşta terk etmişler... Ermeni bir aile evlat edinip bu yaşlara getirmiş.
Benim hiç bir şeyden haberim yok. Kıza sorduğumda sen benim geçmişimi nasıl kurcalarsın şeklinde bir tepki aldım. Çok büyük kavgalar ettik... Kadıköy sokaklarında ite kaka elimde kalıcaktı. (Fevri sinir)
Neyse dostlar. Ben ailesini sorguladığımda kendisinin bile unutmak istediği şeylermiş bu aile mevzusu. (Öz ailesi berbat tipler) Bahsetmek istememiş bu yüzden. Sorun değil inanın. Geçmiş, aile vs umrumda değil... Benimle olan süreçteki şeyler önemli. Bu hariç bir sorun yoktu.
Annem kızı arayıp bir güzel tartışıyorlar. Üvey babası yanında bu sırada. Duyuyor tabi her şeyi... Kısacası aileler kesinlikle karşılar. Benim ailem seni reddederiz dedi. Onun aileside aynı şekilde... Kız bana hiç bir şey umrumda değil sen ol yeter. Ben kuru ekmekle doymayada rağzıyım seninle diyor.
Ee aileler karşı arkadaş! Ne onun ailesini, nede kendi ailemin hayatımdan çıkmasını istemiyorum. Ana, baba herşeydir çünkü...
yaklaşık 5 aydır beraber olduğumuzu kimse bilmiyor. Sessiz sessiz usulca yürütmeye çalışıyoruz binbir taklalar atarak.
Şuan ailem evlatlık konusunu bilmiyor. Kız hep şuanki ailesinden bahsetmişti anneme. Öz aile ortaya çıkınca yalancı olarak kaldı ailem için kız.
Ruhen yorulduğum içinde bu aile olayının aslını astarını anlatmak istemedim aileme. Bilmiyorum bir etkisi olurmuydu.
Hani yaşda ilerlerdi dostlar. Geldik gidiyoruz. Evlilik, aile vs vs... Ya bitmeli ya da sonuna kadar gidilmeli...
Seviyormuyum? Seviyorum... Anlaşıyormuyuz? Ruh ikizim diyebilirim sizlere. Para mevzusu olmaz aramızda asla. Kendisi veterinerlik son sınıf öğrencisi bu sene... Hani kendini bana yamama vs öyle bir durumda yok. Çok güzel paralar kazanıcak okulunu bitirince...
Bütün ilklerini benimle yaşadı. Çok bağlıdır bana... Ne sözümden çıkar, nede izin almadan haber vermeden hiç bir şey yapmaz...
Bir yandan böyle bir kız bulmuşum, her şey çok güzel... Bir yanda aile faktörleri...
Yaparım arkadaşlar. Ailemi karşıma alırım. Evlenirimde bir güzel... Ama şöyle bir şeyde var. Yarın bir gün bana bir şey olsa. Ee o kızı ailesi istemeyecek. Ortada kalmasını istemiyorum... Ona bir şey olsa, aynı şekilde yine....
Severken ayrılmak ? Ne kadar acı bir şey değilmi ? EE devam edin abi, evlenin? Peki ailelerden vazgeçmek ? İçim yanıyor, savaş içerisindeyim kalbimle... Aklımla...
Ulan ayrıl diyor bir tarafım. Ailesiz olmaz. Ortada kalırsın. Herşey sevgi aşk değil! Ailede kalbin diğer yarısıdır diyor aklım....
Diğer yandan, kız bana çok güveniyor. Onca şey yaşamışız, bu günlere getirmişiz ilişkiyi iyi ya da kötü... 2 senelik bir emek var ortada. Göz yaşlarıyla, emek ile kurulmuş bir ilişki... Bas git unut her şeyi sil bitsin gitsin diyorum...
Öz ailesi vurmuş bir kere... Ana, baba, kardeş, koca olarak görüyor beni... Taparcasına seviyor. Bir tekmede benmi atiyim? Yarın bir gün bir başkası benim gibi sarılsa, dokunsa... Olucaktır elbet, hayatın kuralı budur. Ama düşününce her gecem kahrolmalkla geçiyor. Bir kararda veremiyorum... Aileler zaten ....basmışlar bize... İçim içime sığmıyor...
ayrıldım diyelim, en kolayı bu. Gitmek, vazgeçmek... Unut demek kolayda birde bana sor be. Tam yüreğimin üstünde bir şey var, söküp atamıyorum. Kahroluyorum... Dalıp dalıp gidiyor gözlerim, kimi görsem ona benzetiyorum. Dinlediğim şarkı, dalgalar... Şimdi ne yapıyor, O sıcak elleri,,,
Unut demek kolay be....
Kadermi, ecelmi nesin sen... Unutamıyorum
Mesaj attı gece yarısı, arkadaşım nişanlanıyormuş diye... Biz nişanlanamayacağız dedim gülerek. Olsun evleniriz bizde, masrafa ne gerek var dedi. Aile olmadıkdan sonra ne nişanı...
Soğutmaya çalışıyorum kendimi yok olmuyor.. İyicene işlemiş içime
Öyle işte kardeşlerim, okuyanlara teşekkürler. 1 aydır yoğun bir şekilde düşünüyorum. Çıkmaza girdim iyice. Yanlış bir karar vermek istemiyorum.