tüm emeğiniz için sonsuz teşekkürler.
Allah kaza bela vermeden çıkış noktanıza güzel anılarla dönersiniz inşallah.
Değerli Arkadaşlarım; bazılarımız ısrarla güzergahı haritan görmek istemektedirler...
O sebeble şimdiye kadar anlatmaya çalıştığımız gezi yazımın haritası...
1.Gün Antalya-Aksaray 470 KM
2.Gün Aksaraya-Sivas 360 KM
3.Gün Sivas-Erzurum 440 km
4.Gün Erzurum-Doğubayazıt 280 KM
5.Gün Doğubayzıt-Kars 200KM
mucize yolu çok iyi biliyorum erzurumda 4 yıl kaldım..
bende çok şaşırmıştım ama gerçek bu..
Nissan 4 x 4 pikabı yukarı doğru çekti.. Bizde şaşırdık ama yolun sonunda 8 9 metrelik bi iniş var tam ordan düşecek araba dedik ki, tık diye durdu, herkes yalandır akım vardır bilmem nedir dağdan gelen rüzgar yapıyodur dese bile, şimdiye kadar herhangi bi bilimsel açıklaması yok..
Sabah ilk işimiz İshakpaşa Otelden ayrılmak oldu.. Amaç İshakpaşa sarayında gündoğumunda Ağrı Dağı manzarası ile kahvaltı etmek..
İshakpaşa sarayı uzaktan görünür.. Yol Arnavut kaldırımlı yaklaşık merkeze 4 km mesafededir..
Sarayın tüm haşmeti birkaç yüz metrede iken farkettirir….
İshakpaşa’dan Doğubayazıt….
İhtişamlı bir saray.. Nihayet kapısına kadar geldik.. Kahvaltımızı yaptık.. Artık en doğudayım.. Türkiye Işık doğudan yükseldiği an ilk biz gördük… Ağrı Dağı ile..
Bu bölüm ziyefet salonu imiş…
Bu bölümden Ana Salona geçilir..
Onlarca misafir odalarından sadece birisi..
Muhafız odalarına giden boşluk…
Avludayız… Sağdaki ise Camii..
Yaklaşık 15 kadar zindan odası vardı.. Bazıları dar pencereli bazıları karanlık…
İshakpaşa’ya veda edip, Iğdır’a doğru yola çıkarız.. Ama düşünsenize bu saray inşaa edilirken kimler ne entrikalar yapmıştır.. Ne kalpler ne gönüller kırılmıştır.. Oysa bu koca saray artık yalnızdır.. Güvercinler ağırlanır ziyafet salonunlarında…
Saray eskidir ama saraydan ayrılırken; o günlerde bu sarayın inşası için çalışanların kırılan kalpleri, hala eminim kırıktır.. Günümüzde yapılan yok; TOWERLAND İstanbul, yok Park Life Ankara evleri, yok bilmem ne Konakları diye trilyonluk daireler bir anda gözümde ufaldı, anlamsızlaştı.. Sanırım büyükşehirlerde insanların gözünü hırs, insani değer olarak değil de parasal sınıf atlama çabası, şehirde saçma sapan ciplere binme gayreti, hayatımızı ıskalamamıza neden oluyor gibi düşünceleri düşünmekten kendimi alamadım…
Allahım Doğubayazıt gene 40 derece.. Hava feci sıcak.. Toz, toprak, çukur, çakıl derken ön tekerim bir kayar, az daha düşecekken son anda toparlarım.. Etrafımdaki iş makinalarına, ortada yolda yürüyen insanlara, sağdan soldan meraklı yanıma önüme zıplayan çocuklara, önüme çıkacaka potansiyel inek, tosun, at, köpek gibi unsurlaru düşünürken yaklaşık patetes büyüklüğündeki bir taşı göremem…. O an hoooppp hoopppp neyse toparladım.. Yola devam.. Iğrdır yoluna bir kendimiz atsak kurtaracağız.. Bu arada sınıra gitmek isteriz ama yolun 40 km boyunca bundan beter olduğunu öğrenince vaz geçeriz..
30 dakikalık uğraş sonucu Iğdır yoluna çıkarız… Ama ne yol…
İlk 10 km de motorum 3 defa esaslı çukura oturur… Hoplama,zıplama, kıpraşma, titreşme.. Artık ön camın çatlağı daha da büyüdü… İyice görnür olmuştu…
Allahım yol ince tozlu bir çakıl malzemeli bi’şeydir.. Kum, toz toprak, sıcak, yük, motorumun ısısı derken perişanımdır…
Neyse Yol açıldı gibi derken..
Bir kamyon yada tır geçer.. Ama ne geçiş.. Hızları 100 km dir.. Sanki asfaltta biz onları geçeriz ya, onlarda bizlerden şimdi intikam alır gibi… Kalkan toz, pislik, burun deliklerimizden göz aralarımıza, kask içinden saçımıza, mont arasından atletimize, ayak bileklerimizden terli çoraplarımıza, kulak içlerimize kadar girer..
Yapacak fazla bişey yoktur.. Toz bulutu içinde arkadan bizi görmeyen bir tırın yada kamyonun arkadan vurmaması için sürekli korna basıp, dörtlü flaşörümü yakıyorum.. Ama heyhatttt… Bir kamyonu toz bulut içinde farketmemle 20 cm ötemden saatte 100 km lik bir hız ile geçmesi an meselesi oluyor…
Allahım sen bizlere yardım et.. Bizlere bişey çarpmasın derken bu işkence 70 km devam etti.. Evet 70 km…
Güya Iğdır yolu Ağrı Dağı manzaralı imişte, etrafından dolanıyormuşuz.. Yemin ederim.. 70 km Ağrı dağının eteğini dolanmamıza rağmen dağ ortadan toz toprak içinde 5km lik dağ kayboldu…
Bu arada bir Ağrı köyü…
Nihayet Iğdır…
Iğdır’da Ermenilerin katlettikleri Türkler için kurulan abideyiz ziyaret ederiz.. Yanındakide Nuhun Gemisidir..
Bu arada çam deviririm.. İşçi başı sandığım kişi buranın inşaat mühendisi Nedim beydir..
Bu arada Iğdır Bayındırlık İl Müdürüde bizleri görünce merak eder yanımıza gelir az da olsa sohbet ederiz…
Iğdır dan ayrılır Kars Tuzlucaya doğru devam ederiz.. Aslında burada dilucu bölgeside ziyaret edilmesi gereken yerler arasındadır lakin vaktimiz dardır..
Kars Tuzluca…
Sağdaki dağlar ermenlerin dağlarıdır.. Askeri kontrol noktasına geliriz.. İleride sınıra 100 m kadar yakın mesafede Ermeni köyleri olacağını askerler tembihler… Orada Ermeni askerlerinde bulunabileceği söylenir. Ama arada dere vardır.. Yani burada sınır geçiliyormu tam anlamadım…
Evet karşıda ağaçlar arasında görünen köy Ermeni köyü… Yürüyerek 10 dakika.. Ama arada dere var.. Birde mayında olabilir… Birde ermenilerin asker kuleleri var ama asker yok gibi geldi bana…
İşte karşısı Ermeni köyü ve önlerinde askeri gözetleme kuleleri var.. Bizim Iğdır-Kars yoluda diplerinde.. Yani ermeni askerinin kafası atsa yoldaki araçları rahatlıkla vurabilir.. Ama kimse oralı bile değil…
Buda köyeden daha hallice Ermeni kasabası…
Bu kasabadan sonra Digor üzerinden gittikçe yükselir yaklaşık 1700-1800 m lere tekrar
çıkarız.. Hava değişmiştir.. Geniş platolar yemyeşildir.. Hayatımda böyle yeşil düzlükler görmemiştim..
Her yer Atlar ile doludur..
Eminim atların toprak üzerinde çıkardıkları ayak sesleri kadar hayatta etkileyici bi’şey olamaz…
Atlar bence insanı rehabilite eden canlılar.. Bir ara motorlarımız durdurduk.. Anne atı ve tayı 15 dakika izlediğimizde yemin ederim büyülenmiş gibiydik..
Kafalarımıza reset atılmış gibi.. Düzlüklerde koşan onlarca yılkı atları ve tayları, allahım…
İleride görülen tepelerdeki at sürüleridir.. Her yerde At vardır.. Karsın girişi bizleri büyülemiştir..
Nihayet Kars’a ulaştık…
Kars şehir yapısı çok kullanışlıdır.. Ruslardan kalma ızgara plan yapısı vardır…
Eski bir Rus evi…
Buda eski bir Kars geleneksel Türk Mimarisine örnek…
Kars Öğretmenevi mükemmeldir. Hemen yerleşiriz.. Ve acıkmışızdır.. Niyetimiz kurutulmuş kaz eti yemektir…
Kars Kaz Evine gideriz.. Ve çok doğru bir tercih yaptığımız anlarız… Hemen çeçil peyniri, kars kaşarı, ve de kete gelir.. Tadları ağızlarımızda dağılır…
Bu da geleneksel Piti yemeği.. Kemikli Dana eti ile nohut.. Arkadaşlar buradaki danalar tosunlar ot yemiyorlar.. Dağlada heryerde çiçek vardı.. Bir tepe bir dağ komple çiçek ve kekik.. Bu danalar ot yerine çiçek ve kekik yiyorlar.. Etlere kekik ekmeye gerek yok doğal olarak kekikliler.. O sebeble değil Piti, normal pişirsen bile et tek kelime ile mükemmel oluyor…
Eşim Piti yemeğine ve Kaz etine bayıldı… Kaz eti, et, kete, piti, peynir,kaşar yemenizi şiddetle tavsiye ediyorum…
Kaz evinin değerli sahibesi Nuran Hanım’a bu mükemmel geleneksel tadlarından dolayı çok teşekkür eder, tüm arkadaşlarıma şiddetle tavsiye ederim… Kaz eti yerseniz, kuzu etine bakmazsınız bile yemin ederim.. Lokum gibiydiler.. Bir de pilav üstü geldi.. Offffff…….
fotoları tam anlamıyla göremiyorum neden acaba...çoğunun %20/%40 ı çıkıyor ve bitti diyor yükleme sol altta...e napıcam ben şimdi...nedne kırık geliyor linkler...
Doğrusu bende anlayamadım.. Resimleri göstermek için gerekli olan yardımcı programlar var.. Flash Player falan gibi.. Onları güncellemek gerekebilir..mete_han adlı üyeden alıntı
Yorum yazan tüm diğer arkadaşlarıma teşekkür ederim.. Yarın yeryüzündeki cennet olan tabir ettiğim Kars-Göle-Ardahan-Çıldır Gölü parkurunu yazmaya gayret edeceğim...
tamamen göz yanılması. orda bize yukarı eğimli görülen yol aslında aşağı eğimli. ama çevrenin coğrafyası nedeniyle bunu algılayamıyoruz. su terazisi ile durum ortaya cıkıyor. televizyona filan da çıkmıştı bu
evet olabilir ..
---------- Mesaj ekleme zamanı: 16:50 ---------- İlk mesajı ekleme zamanı 16:36 ----------
ümmet abinin gezilerindem sonra hiç bir geziyi böyle meraklı takip etmedim abi, eline ayağına GS ve V strom'a sağlık..
resimler mükemmel + yorumlar çok güzel Allah kaza bela vermesin..
6.GÜN KARS-ARDAHAN 200 KM
Kars Öğretmenevini müteakip sabah ilk işimiz Kars şehrini dolaşmaktır.. Kars tam bir yeşil düzlükleri, yılkı atları, beygirleri ile tipik bir Türk kenti.. Sanki Türklerin 1000 yıl önceki halleri gibidir…Şehrin ortasında bulunan at heykeli sanırım bunu simgeliyordu…
Uploaded with ImageShack.us
Kars Kalesi…
Şehir son derece muntazam planlıdır.. Am bu şehir planı Türklere ait değil.. Alt yapısı tamamen Rus planıdır….
Kars kaşarı almak içim dükkan gezeriz.. En nihayet bu eski Kars kaşarlarından bir tekerlek babamlara bir tekerlekte kayınpederlere kargolatırım.. Kargo bedeli MNG kargo ile sadece 6 TL dir…
Daha sonra meşhur Ani harabelerine gitmek için gaz açarız.. Ani kurucusu Ermeniler dir.. İlk defa prenslik olabilen Ermeniler daha sonra Bizans hakimiyetine boyun eğer… Daha sonra Anadolu Selçukluları Alparslan ile Anadolu ya girince Bizans batıya doğru çekilir..
1000 yıl önce İpek yolu üzerinde bulunan kent nüfusu 100.000 imiş…
Ermeniler harabeleri yıkmak için sınırdan sadece 50 m uzağa dinamitle çalışan taş ocağı yaparlar… Patlatmanın şok ses dalgaları bir çok harabeyi yıkmıştır… Özgür de bunu gösterir..
Ani harabelerinden sonra ata topraklarım olan Göle/Ardahan’a doğru gaz açarız… Orada Temindar dedem, babası Mirze Dede onun babası Turan dedemin mezarları vardır.. Hatta Şöhret babaannemin annesi olan Nefise Hatun’un mezarıda Göle dedir…
Göle’ye giderken Kars’tan sonra 200 m daha yukarı tırmanırız.. Manzara harikuladedir.. 2000 m de yer alan Aygır Gölü ansızın belirir.. Aygır gölünde sazan balıklarının çok yağlı olduklarını, mangalda harika piştiklerini duymuştum.. Lakin vakit hiç yoktur…
Göle’ye birkaç km kala yüzlerce at sürüleri platolarda koşmaktadır..
Göle girişi cennetten bir parça gibidir.. Bu erkek aygır dişi beyaz ata kur yapmaktadır.. Sert hareketler ile suyu dövüp kişnerken bizlerde durup epey seyrettik..
Bir başka düzlük… Ve Türklerin kardeşi atlar…
1950 m deyiz.. Yanımızda buz gibi akan şırıl şırıl cam gibi bir su..
Dağlar kadife fosforlu bir çimen üzerine beyaz, sarı kırmızı papatyalar, gelincikler, sümbüler ile dolu.. Çam ormanı tüm bu resmin hemen ardında ve fosforlu bir yeşil… Bu renk eriyen kar sularının hayvan gübrelerini alıp tüm platoya yayması ile oluşmaktadır.. İnanın bana resimle bu olayı izah etmek çok güç.. Yaşamak gerek..
Dağ taş çiçek.. Durduk.. İnanamadık.. Antalya’da bahçelerimizde, parklarımızda, evlerimizde, balkonlarımızda yetiştirmeye çalıştığımız her tür ticari çiçek burada.. Önümüzde, renk, renk ve o kadar canlılardı ki… Eşim basamadı.. Kıyamadı.. Özgür Işılay’a güldü.. “Bak bunları ben tek tek yetiştirdim diye”
Göle tabelasına birkaç yüz metre gene durduk.. Artık bizlerde kızışmış aygırlar gibiydik.. Atlar gibi yerimizde duramıyor… Coşmuştuk… Bahar mevsimi, atlar, tosunlar, çiçekler, kuşlar, şahinler, dereler derken.. Özgür iyice kopar… Bunların hepsi ama hepsi benim diye bağırır… Resimdeki atlar ot değil, bizlerin üzerine basamadığı beyaz ve sarı papatyaları yemektedir..
Ve Ata topraklarım… GÖLE…. Bu tabela için tam 2000 km…
Göle’de fotorafçılık yapan Hatem Halamın oğlu Yücel ağabeyi bulurum..Gelişimizden tamamen habersizdiler.. Beni görünce şok, eşimi görünce şok, motosiklet ile geldiğimizi görünce 3.şoku yaşadılar…
Oğlu Mutlu ben en son gördüğümde 9 yaşında idi.. Şimdi 20 lik delikanlı olmuş…
Yücel abinin Cağ kebabı ısmalayışını müteakip doğru Hatem halamın yanına el öpmeye…
Daha sonra Çay içer tatlı yeriz…
Burdur’lu Hanımım Kars’a pek memnundur geldiğine.. Değmeyin benim keyfime der… Antalyada 1 porsiyon döner yemeyen eşim 2000 m de 4 porsiyon cağ kebabı yer… Ve bir türlü doymaz..
Şimdi dedelerimizin mezarlarını ziyaret etmeye… Dedelerimin bulunduğu köyün adı Dereyolu köyü.. Eski adı.. Salut.. Salut Ermenilerden kalma onların boşaltıkları bir köymüş.. 1100’lü yıllarda Anadoluya girişte Türkler zapt eder ve yerleşir.. Yerleşme o günden bu güne kadardır.. Yiğit, Selçuk,Refik, Temindar, Mirze, Turan olarak 6 kuşak kayıtlı ama Turan dedenin babası Gürcistan tarafında Ahıska bölgesi ve Ahıska şehrinde imiş.. Birgün orayada gidip 7 kuşak mezarını bulacağım… Kısmet…
Bu arada Işılay’ın arkasında duran ilçe Göle…
Ve atalarımın mezarları… İlk mezar dedemin mezarı.. Temindar Kaya… Bu arada ruhlarına fatiha okuren duygulu anlar yaşarım…
Dedemin Babası Mirze Bey dedemin mezarı…
Bu arada Turan dedemin oğlu Şah İsmail dedemin mezarı….
Şöhret babaannemin annesinin mezarı Nefise Hatun… Bu arada Şöhret babaannemin mezarı Ankaradadır..
Uzaktan Ata köyümüz…
Ayrılık vaktidir.. İstikamet dünyanın en yüksek göllerinden birisi Çıldır Gölüdür…
Artık vedalaşıp Çıldır’a doğru gaz açarız…
Manzara harikulade….
Özgür yine tam gaz….
Posof, Damal, Kars, Çıldır yol ayrımı..
Kazlar… ve Danalar….
ÇILDIR….
Çıldır Gölü Huzur doldur…
Sessizdir, dingindir..
Sanki görmüş geçirmiş 70 yaşında bir insan izlenimini uyandırdı bizlerde, baba gibi, ağabey gibi karşılar bizleri.. Bizlerde ona doğru yürürüz sanki…
Kışın bu gölün donduğuna inanmak çok zor….
Yine bir başka güzellik karşısında Özgür’de Işılay’da donmuştur.. Bakakalmışlar…Konuşulmaz bu güzel karşısında.. Sessizlik sanki bozulmaması gereken bi’şeydir.. Dalarız, derinlere kimbilir belkide Çıldır Gölünün en derin yerine..
Akşam Ardahan Öğretmenevine gideriz.. Güzeldir… Hala bölgenin huzuru üzerimizdedir.. Yakalamamız gereken bir gün yada başka bir telaşe yoktur.. Tatlı bir huzurlu yorgunluk ile uykuya geçeriz..
Özgür yorgun olduğunu söyler, akşam yemeğe gelmez..
Bizlerde Bingöl Restaurantı tercih ederiz… Sabah Ardahan-Sarp-Giresun hattı var.. Sabah ola hayr ola…
mete abi bu resimlerin yarısının görünmesi benim dükkandaki pc'dede oluyor,ama evdekinde olmuyor
Çok güzel vallahi,süpersiniz yaa...Bu gezi yazısı biterse çok üzülücem
Yol masraflarını karşılayalım,bizde vakit yok gezicek kadar,siz hazır antremanlıyken tura devam edin
Devamını sabırsızlıkla bekliyoruz
Hey gidi Anadolumun bonkör toprakları.
Bak senin kucağında demir atlarıyla dolaşan delikanlılar neler anlatıyor.
Sen ki onların atalarını, atlarının nallarından bile tanırsın.
Dedelerine verdiğin cömertliği onlardan esirgeme.
Allah olsun yol dostunuz .
Korusun sizi musibet ve kem gözden.
Şu an bu konu içerisinde 1 kullanıcı var. (0 üye ve 1 misafir)
BORA KARAKAŞ (BEN)
