Merhabalar.
Sizlere bayramda gittiğimiz Safranbolu'yu yazayım istedim. Gerçi yolculuk motorla olmadı ama, sanırım kimse buna birşey demez(Motorumu alınca, onunla olan gezilerimi de bir bir yazacağım.)
Pazar sabahı erkenden ailece düştük yollara.
Çıktık otobana, en rahat yol nede olsa
Bayramın birinci günü olmasına rağmen, yollar ciddi anlamda boştu. 5 saat kadar sonra Karabük ve hemen ardındanda Yeni Safranbolu'ya ulaştık. İlk önce Yeni Safranbolu'ya giriyorsunuz. Normal bir şehir görüntüsünde burası. Yani o tarihi evlerden eser yok. Önce şaşırdım tabi, ama öğrendim ki burası sonradan gelişen Yeni olanı imiş. Asıl tarih daha aşağılarda.
Zamanında yer ayarlamadığımız için geçte olsa internetten bulduğumuz evden bozma bir pansiyona yerleştik. Açıkçası pek hoşuma gitmedi. Siz siz olun bayram vakti çook önceden ayarlayın yerinizi
Fazlalık eşyaları bıraktığımız gibi başladık gezmeye.
Önce tüm tarihi Safranbolu'ya yukarıdan bakan Hıdırlık tepesi denilen yere çıktık. İşte oradan manzara :
Aile hıdırlık tepesinde
Çevreyi yukarıdan bir güzel inceledikten sonra tekrar yoldayız.
İstikamet Yörük köyü. Ama varmadan önce, yol üstünde, oranın meşhur Kuyu Kebabını tatmadan edemedik
Kebabtan önce sıcacık pide ile birlikte tereyağı ve petek bal geldi. ama fazla dayanmadı. Fotoğrafı çekerken bile dalmıştım bala
Burada tarihi Safranbolu evlerinin içini gezebiliyorsunuz. Bir konağı müze haline getirmişler. Tabii turla gelenlerle doluydu ve içeriye girmedik. Ama köy başlı başına bir tarih. Yol taşları bile eski
Sonra sisli ve puslu görüntüler arasında pansiyonun yolunu tuttuk.
Yol yorgunu ve pestil gibiydik. Biraz kestirdik ve kendimize geldik.
Sonra çıktık çarşıya
Çok güzel restore edilmiş. Her odaya bir ailenin soyadı verilmiş. Giriş kapıları minik minik. Sanki Hobbit evlerinin kapıları gibi.
Giriş kapısı (solda) :
Kapıda tam han kapısı mübarek. hatta kale kapısı gibi sağlam yapılmış.
Ve içerisi :
Çarşı içinde pek fazla anlatılacak birşey yok. Klasik yöreye has hediyelik eşyalar var. Minyatür Safranbolu evleri, Istanbul'da envai çeşit bulunan bilimum tahta işleri, incik boncuk falan.
Ama en hoş olanı ise, gözüne patlayan flaşı bile takmayan miskin bir pisicik
Sonra Yeni Safranbolu'ya geri döndük ve karnımızı doyurduk. Az biraz dolandıktan sonra pansiyona geri döndük. Ve sonrasında çokta rahat olmayan bir uykuya daldık.
Pazartesi sabahı erkenden uyandık. Güzel bir kahvaltıdan sonra tekrar yoldayız. Bu günkü rota, Bulak'taki Mencilis mağarası, kanyonlar ve İncekaya su kemeri.
Önce asfalt, sonrasında ise toprak bir yoldan mağaranın yakınlarına ulaştık. Yolda pek dar hani. Karşımıza bir araba çıksa, yanyana sığacak bir yer bulana kadar, geri geri bayağı bir yol gitmek gerek.
Mağaraya, hatta mağaranın girişine ulaşmak bile başlı başına bir spor
(Annem ve Babam)
(ve benn)
Zorlu bir basamaklar dizisinden sonra girişe geldik. Tahtadan bir oturma dinlenme yeri var. Kondüsyonsuz olanlar mecburen dinlenmede :
Mağarada fotoğraf çekmek yasak, girişte makinaları topluyorlar. Sanırım içerideki doğal oluşumlara zararı varmış. Ama ben anlatayım içeriyi.
"Muhteşem" kelimesi tam uygun düşer buraya. 32 milyon yıl öncesine kadar bu bölgede deniz varmış. Basbayağı deniz. mağara falan hak getire. İşte tam 32 milyon yıl önce sen tut deniz çekil git buradan (şaka bir yana tabii bir anda olmamıştır bu olay bilemiyorum tam) Neyse Deniz çekilirken aslında kireç taşı olan yerler erimiş ve mağara oluşmuş. Ve günümüze kadar depremlerinde yardımı ile bu günkü haline gelmiş. Yağmur ve kaynak sularının sızması ile oluşan sarkıtlar ve dikitler müthiş. Minicik sarkıtlar bile benden çook daha yaşlı. El değdiği zaman oluşumu duruyormuş bunların. Birde kalsit oluşumlarının görüntüsü çok etkileyici. Kadifenin üzerine işlenmiş binlerce hatta milyonlarca minik yıldız vardı sanki. 400 mt. kadar gidilmesine izin var mağaranın. (klostrofobisi olanlara pek tavsiye etmem) aslında uzunluğu 2700mt. kadarmış.
Ve şaşkın halde dışarı çıkıyoruz. İçerisi yaz, kış 12-14C derece arası imiş. dışarısı sıcak bile geldi
Kanyonların arasında önce İncekaya köyüne vardık. Yine çok hoş küçük sevimli bir köy. Havalar soğuduğu için sobalar yanmış ve köyü hafiften duman almış.
Ve işte yine doğanın muhteşem yapıları. Bunları inşa eden güce hayran kalmamak mümkün mü?
Kanyonun kenarından kıvrıldığımızda yolda bitti birden. Ve karşımızda Su kemeri.
Buda kemerin ne kadar yukarıda ve zor şartlarda yapıldığının resmi
Ne yazıkki burada da zamanımız doldu ve Caanım Istanbul'umuzun yolunu tuttuk. O kadar doğa ve oksijenden sonra pek hoş gelmesede, insan evine ayak basınca mutlu oluyor azizim. Bayramın ikinci günü olması dolayısıyla yine açık ver boş olan yollar çok hoşumuza gitti.
Eh işte böyle. Bir dahaki gezimde buluşmak üzere sağlıcakla kalınız.
ve safranbolu gerçekten çok güzel eline sağlık..
Aah ah olsa keşkede bende montajla silsem. GErçi o zaman silmezdim ama neyse. 
