Sizlerin de bildiği gibi bir zamanlar ülkemizi bir aile yönetiyordu.
Biz de anamız da avradımız da o ailenin malıydık.
Yönetim ailede olunca tabii doğal olarak erk de babadan oğula geçiyordu.
Fakat doğacak çocuğun zeka seviyesinin garantisi olmadığından, tarihimizde bir çok aptal, deli ve şapşal yöneticilerle karşılaştık.(Gerçi demokrasi geldi de değişti mi? orası tartışılır.)
Neyse o devirlerde bir padişahın şapşal mı şapşal bir oğlu olmuş.
Üstelik veliaht.
Yani geleceğin padişahı.
Ama aptal,
densiz,
olur olmaz laf eden tam bir beyinsiz.
Padişah çoktan umudu kesmiş ama yapacak bişey yok.
Hangi kuyuya saldırsa kız çıkıyor.
Eldeki tek erkek evlat bu.
Neyse uzatmayayım.
Bir gün farklı ülkelerden onlarca lider padişaha konuk geliyorlar.
Akşam onurlarına yemek verilecek.
Padişah oğlunun densizliklerini bildiğinden vezirini çağırıyor ve diyor ki;
"Şehzadeden sen sorumlusun. Eğer bu akşam bir densizlik ederse başın gider ona göre."
Vezir ne yapsın!!!
Keresteden adam olur ama şehzadeden olmaz.
Allah büyük deyip, akşamı bekliyor.
Neyse akşam olup tüm misafirler ziyafet sofrasında yerlerini alıyorlar.
Tabii şehzade ve onun yüzünden başını kaybetmek tehlikesiyle karşı karşıya olan vezir de orada.
Yemeğin ortasında konuklar şehzadeden bir konuşma yapmasını rica ediyorlar.
Şehzade dediğim gibi salak.
Üzerine bir de heyecan eklenince şu lafı ediveriyor.
"Bir ok attım kebap oldu."
Herkes şaşkın şakın bakınırken, oğlunun yeteneklerini bilen padişah vezire bir bakış fırlatıyor.
Başının gitmek üzere olduğunu anlayan vezir can havliyle fırlayıp şu açıklamayı yapıyor.
"Devletlimiz uzun konuşmayı sevmez. Geçen gün bir av partisinde çalıların arasındaki bir tavşana ok attı. Tavşandan önce bir kayaya çarpan ok kıvılcım çıkararak etraftaki otları yaktı.Sonrada tavşana saplandı.
Ateşin ortasında kalan tavşan kebap oldu ve afiyetle yedik."
Konuklar takdir duygusuyla çılgınca alkışladıkları şehzadeden bir hikmet daha istiyorlar.
Coşan şehzade bu sefer şu kelamı ediyor.
"Bir ok attım, göl oldu."
Tabii vezir hemen fırlıyor.
"Devletli efendimiz av partisinden dönerken bir ırmağın önünü büyükçe bir kayanın kestiğini gördüler.
Bir ok fırlatıp kayayı parçaladılar ve etraf göl oldu."
Konuklar büyülenmiş bir şekilde tekrar şehzadeyi alkış yağmuruna tutuyorlar.
Ama şehzade coşmuş bi kere.
Tutabilene aşk olsun.
Hemen yeni lafını yumurtluyor.
"Bir ok attım aşure oldu."
Vezir yavaşça kalkıp padişahın yanına gidiyor.
Eğilip şunları söylüyor.
"Valla ilk ikisine bişey buldum ama bu benim boyumu aşar. Buyrun başım. Ferman padişahımındır. Fakat Allah aşkına şu serseriye sorun. Attığı ok nasıl aşure olmuş?
Bilmeden gitmeyeyim öbür tarafa"
Ps: Yukarıdaki hikaye yıllar öncesinden hafızamda kalmış. Birden aklıma geliverdi. Yanlış yazmış olabilirim. Aklımda kaldığı kadarıyla buna benzer bişeydi. Sürç_ü Lisan mı neyse ondan ettiysek affola.....
VaScO1925 adlı üyeden alıntı
copyright © 1999-2012 sourtimes entertainment
.Bizde hayıflanıyoruz.
