killingroad
20 Nisan 2023, 11:35
bu sefer video da var :)
tldr;
Mandello şaşırtıcı şekilde "köpek" moduna uygun, oldschool karakter ile teknolojinin güzel harmanlandığı bir motor olmuş. Peki ya aradığımı verebildi mi?
Perşembe akşamından motor yıkandı paklandı ve Cuma sabah 07:00 feribotuna doğru hareket ederek başladık maceraya. Kafamda çokça soru vardı ve bir yandan da beni ürkütüyordu bu soruların cevapları. RS'i her kullandığımda oluşan "ben bunu satamam ki" hissinden sıyrılabilecek bir motor olmuş muydu acaba? Bir süredir artık seyahat yapmayı çok özlediğim için uzun yola gelecek bir motor vardı kafamda, bunu da aslında RS'i satmadan yanına bir motor alarak yapmak istiyordum ama 2023 modeli için 500bin TL'yi bulan fiyat etiketiyle Mandello bu şekilde bir motor adayı değildi, anca RS'i satıp girebilirdim bu topa, o yüzden bu motoru çok beğenmek de çok tehlikeliydi :)
Feribotta kahveyle ayıldıktan sonra yavaş yavaş yola adapte olma modundaydım ve çok sevdiğim Yalova-Bursa yolu da bunun için biçilmiş kaftandı, derken daha Yalova'dan çıkmadan kahvaltı yapacağımızı öğrendim. Bu yolculukta da kadro sağlamdı, Mandello'nun yanında ekip şu şekildeydi: Biri Rally Edition diğeri Travel Pack iki tane Aprilia Caponord 1200, bir KTM 1290 SDR, bir KTM 1290 ADV, Suzuki GSXS 1000F, eski kasa, canım benim. ve bir de Tracver'dan çok her şeye dönüşmüş bir Tracer 900. Ön arka hyper-pro kitlerinden Brembo Stylema frenlerine kadar a'dan z'ye elden geçmiş bir kanı bozuk deli manyak makina.
https://i.ibb.co/vmnqM6f/IMG-7422-copy.jpg (https://ibb.co/vmnqM6f). https://i.ibb.co/sWpt7cC/IMG-7420-copy.jpg (https://ibb.co/sWpt7cC)
Karın doyurma faslı bittikten sonra bildiğim sevdiğim etapla yola başlamak güzel. Önceki gün İstanbul trafiğinde biraz dolaştığımız Mandello'nun trafikteki rahatlığı dikkatimi çektikten sonra açık yoldaki performansı konusunda beklentilerim de yükselmişti ve kısa süre sonra bunların da boş beklentiler olmadığını anlamıştım. Motor gerçekten dinamik sürülmek istendiğinde gayet güzel cevaplar veriyor, elektronik Öhlins'ler işini gayet güzel yapıyordu. Bu hisler ile birlikte Bursa'dan itibaren beklenen İzmir yönüne değil, Eskişehir Kütahya yoluna doğru kıvrılmamızın aslında bir güzel yanı daha vardı, o da Bursa-İnegöl-Bilecik yolu. Yine yüksek tempolu güzel virajlar, güzel asfalt ve muhteşem doğa manzarası ile km'ler bir bir giderken yavaş yavaş bir yorgunluk belirtisi kafamda soru işaretlerini başlatmıştı. Neden bu kadar yoruluyordum ve özellikle boynum ve sağ kolum ağrımaya başlamıştı? Arkadaşım sırt çantamı çıakrtmamı söyledikçe ben de nedense dursun bakalım dedim ama bu süratli seyahatlerde pek olacak iş de değil bu çanta işi, onu da kabul etmek istemesem de biliyorum aslında.
Neyse ki bu ekibin kaybolmadan bir yere gitmişliği yok. Ne yolu bilen önde gider, ne navigasyon açılır, ne de kimse interkomla konuşur ve mutlaka her gezide kaybolan biri ya da birileri olurdu, gelenek bozulmadı. Bozüyük dolaylarına gelmişken bir mola ile birlikte kayıpları da bulup getirme işlemleri tamamlandı :)
https://i.ibb.co/H4NYN8Z/IMG-7425-copy.jpg (https://ibb.co/H4NYN8Z) https://i.ibb.co/4dwsnSK/IMG-7434-copy.jpg (https://ibb.co/4dwsnSK) https://i.ibb.co/9tzbnYW/IMG-7429-copy.jpg (https://ibb.co/9tzbnYW)
Buradan sonra yolun bir kısmında benim için daha büyük bir süpriz yaşandı. Yola bir süre önce Rally, sonra Travel Pack olan Caponord ile devam ettim ve, şaka gibi. O ağırlıktaki bir motorun, özellikle koca telli jantlarıyla Rally Caponord'un bu kadar kıvrak, bu kadar dengeli ve köpek sürüşüne de uygun olması gerçekten çok ilginç. ve devasa camın arkasında 180'e kadar ne olduğunu anlamadan gidebilmek, hakkaten herkesin neden sonunda bir Adventure motosiklete bineceğinin de en güzel açıklamasıydı. Neyse, demedim öyle bişey... :)
Kütahya Uşak Denizli hattındaki inanılmaz sıkıcı 3000km'lik düzlüklerden sonra nihayet Denizli'de bir ana mola verdik ve ben de tekrar Mandello'ya bu sefer çantasız olarak döndüm. O kadar adventure motorun olduğu yerde niye bagajımı kendim taşıyayım ki =) Bu arada her molada hepimiz durup durup tekrar inceliyoruz ve her ne kadar motorun diğer özellikleri görünüşünün arkasında kaybolmasın istesem de, gerçekten sürekli mükemmel tasarımında kaybolup gidiyor insan. Şiir gibi motorun duruşu ve hangi açıdan bakarsak bak bu güzellik bozulmuyor.
Denizli'den sonra işin en keyifli olduğu kısımların geldiğinden habersiz, "neyse ki çok yemedim, uykum da geldi, sakat omuzla niye yola çıktım, bu kadar süratli seyahat etmesek mi yorulmamak kaçınılmaz" falan filan diye kaskın içinde zırıldamaya başlamıştım ki.. Denizli inişi başladı. Denizli Muğla yolu, kimi yerde düşen asfalt kalitesi ve süprizli yol çalışmalarını bir kenara bırakacak olursa, gerçekten uzun km olarak Türkiye'deki en güzel yollar arasında diyebilirim. Beni yola yapıştır Ohlinny diye elektroniklerin ayarını yaptıktan sonra gerçekten ne verseniz oluyor, ne yapsanız çalışıyor. Üç basamaklı ve yüzler basamağı bir asal sayı olan süratlerde dahi motor zamk gibi çizgisine yapışıp yola devam edebiliyor, yanında konforlu bir sürüş pozisyonu ve nispeten oldukça başarılı bir rüzgar koruması da sağlıyor. Sonunda Muğla'ya vardığımızda ne omzumda ağrı kalmış ne de mızmızlanan bir ben. Düzlükleri yüzünden bu rotayı çok sevmesem de, güzellikleri de ayrı güzel. Güneye inecek arkadaşlara eğer kullanmadılarsa bu güzergahı da bir kullanmalarını öneririm.
ve Dünya'nın en güzel şehri, Muğla. Yazın ulaştığı hava sıcaklıkları hiç bana göre olmasa da, doğası, insanı ve her yanından fışkıran gazlamalık yollarıyla Muğla'ya her geldiğimde ağzım kulaklarımda. Sakar'dan Çetibeli'ne Marmaris inişinden Datça yoluna, Muğla gerçekten bir cennet. Sabit hızda düzlük sürüşünün ham dombili vücuduma yaptığı işkenceden gazlayarak kurtulmanın verdiği o rahatlama hissi ile artık dinlenme zamanı geldi.
https://i.ibb.co/4RL8q0t/IMG-7489-copy.jpg (https://ibb.co/4RL8q0t) https://i.ibb.co/JxMDZrB/IMG-7486-copy.jpg (https://ibb.co/JxMDZrB) https://i.ibb.co/VjCxhhg/IMG-7469-copy.jpg (https://ibb.co/VjCxhhg) https://i.ibb.co/fX05V5Z/IMG-7473-copy.jpg (https://ibb.co/fX05V5Z)
İkinci günde Okluk koyu yolunda reisimize tahsis edilen enfes asfaltın yanı sıra Gökova Marmaris arasını da bol bol arşınlayarak Mandello'nun her koşuldaki hissiyatını pekiştire pekiştire devam etme zamanıydı. Böyle anlatmaya devam edersem vbulletin'in post sınırına yaklaşabilir iş, o yüzden artık özetleme zamanı.
Mandello bir roadster aslında, roadster motosiklet de ne demekse.
Ama insani sınırların aşılmadığı turlarda da uzun km'ler boyunca gitmek mümkün. Sadece standart olan camıyla 150kmh'den sonra rüzgar biraz insana vurmaya başlıyor, 173 boyunda olmama rağmen. Ama o süratlerde seyahat etmenin manasızlığı üzerine de saatlerce konuşabilir olsa da, tercih eden büyük bi kitle de var olduğu için bahsetmemek olmaz. Beni en çok şaşırtan kısmı ise performans sürüşlerinde son derece kabiliyetli bir motosiklet olması, bunda S modelinde gelen Öhlins EC 2.0 amortisörlerin de katkısı büyük. Bununla birlikte, resmi bir kaynakta göremedim ama motoru kullanan bir çok kişinin ortak fikri Aprilia ile ama know-how transferi, ama mühendislik hizmeti alınması bir şekilde bir ilişki ile bu motosikletin geliştirilmiş olduğu. Peki o halde sportif sürüşe de uygunsa, RS'in bir anlamı kalıyor mu?
Evet. Sakar'dan inerken ama özellikle Okluk yolu gibi biraz daha hızın düştüğü, arka arkaya dönüşlerin arttığı yerlerde Mandello'nun esas işinin bu olmadığını anlıyorsunuz. "Aha dönmedi, aha durmadı" dedirtmedi, ama bir kere RS'in yapabildiklerinin tadını alınca her şeyi bununla kıyaslamaya başlıyor insan ve işte orada ağırlık, sürüş pozisyonu gibi farklar ortaya çıkıyor. Mandello'yu aldıysanız it gibi gidebilirsin özellikle açık yollarda, ama biraz dönüşler agresifleşip yavaşladığı zaman da "mühendis sürüşü"ne geçip, beklentiyi de o ölçüde belirlediğiniz zaman keyfe keyif katmaya devam ediyor. Sadece hatırlamakta fayda var, bu bir supersport değil.
Olumsuz ne söyleyebilirim?
Vites kolunu motor durduğu yerde denediğimde "ayağım sığmaz buraya, bu nasıl iş" diye çok boklamıştım, ama sürerken bir kere dahi "ayağım araya girmiyor" demedim. Garip.
Quickshifter'ı doğrudan Aprilia'dan almışlar diye düşünüyorum. Sportif sürüşte güzel, ama gaz nötr seviyelerinde yükseltmek istenildiğinde, beklenenden ve bence olması gerekenden de fazla tepebiliyor. Düşürürken bir sıkıntı yok. Bunu ateşleme kesme zamanlamaları ile elektronik bir güncelleme sayesinde çözebileceklerini düşünüyorum, ama devasa bir problem de değil.
Ön cam yükseklik kontrolü ve lastik basınç bilgisi, özellikle bu ikisinin normal menülerin arasında olması beni hoşuma gitmedi. Lastik basıncına bakmak için menude ileri ileri gitmek pek hoş değil, benim gibi buna takıntılı biriyseniz üstelik. Ayrıca modern Piaggio menülerinin tamamı tek yönlü, yani A trip B trip diğer ayarlar vs diye ileri giderken geri dönmek isterseniz tüm seçenekleri tekrar geçerek gelmeniz gerekiyor. At deve değil, bir tuşa tık tık tık basarak gidiyor ama meslek hastalığı diyelim, ben böyle UX ile sürmem bir ürünü piyasaya =)
Sele biraz sert tarafta kalıyor. Mutlaka bir konfor sele opsiyonu koymuştur Guzzi aksesuarlara, uzun yol sevdası varsa faydası olacaktır.
Standart cam da yine biraz kısa gelebilir, yüksek süratle yol almak seviliyorsa.
Subjektif bir şey bu çokça, ama ben Pirelli Angel GTII'leri sevmedim. Tur lastiklerini genel olarak pek sevmediğimden ötürü bunu ciddiye alıp almamak size kalmış elbette, ama fazla ısındığındaki davranışı pek hoşuma gitmedi. Eğer Mandello alırsam, ilk lastik değişiminde ibre M9RR'a dönecektir.
Aklıma gelen her şeyi yazarsam post yine çığırından çıkacak, burada bir nokta koyma zamanı geldi.
Dönüşte ise daha da alışmış, daha da terbiyesiz bir sürüşle bu güzel deneyimi tamamlamış olduk. Ortalama tüketimi konuya yazmıştım :)
Mandello V100 gerçekten çok güzel bir motor olmuş. Sesi ve gidişiyle motor ünitesi gayet başarılı. Hem güvenlik sağlayan hem de keyif veren güzel bir elektronik paketi var. RS'i satmaya beni ikna edemedi, ama eğer kenarda bir fazladan 500'lük olsa direkt gidip alırım diyebiliyorum rahatlıkla. =) Dönüş günündeki denemelerden sonra da emin oldum ki, beni en çok yoran şey sabit hızda düzlükte gitmek. Tempo arttığı anda bu yorgunluklardan eser kalmıyor. Öyle ki dönüş gönü 500-600km geldikten sonra Bozüyük Yalova arasında saçma sapan bir tempoyla ekibi sürükleyen ben oldum ve gram yorgunluk yoktu üzerimde. Belki de ağzım kulaklarımı da aştığı içindir =)
İkinci günden itibaren yapabildiğim bölük pörçük çekimlerle biraz daha uzun bir detaylı inceleme ve menülerin kullanımı videosu da yapacağım, ama onun montajı biraz zaman alacak. O yüzden kısa bir şehir içi turunda da özet olarak izlenimlerimi aktardım. Merak ettiğiniz şeyler varsa da bilgim dahilinde yanıtlamaya çalışırım.
https://www.youtube.com/watch?v=74cqn_AjxWE
tldr;
Mandello şaşırtıcı şekilde "köpek" moduna uygun, oldschool karakter ile teknolojinin güzel harmanlandığı bir motor olmuş. Peki ya aradığımı verebildi mi?
Perşembe akşamından motor yıkandı paklandı ve Cuma sabah 07:00 feribotuna doğru hareket ederek başladık maceraya. Kafamda çokça soru vardı ve bir yandan da beni ürkütüyordu bu soruların cevapları. RS'i her kullandığımda oluşan "ben bunu satamam ki" hissinden sıyrılabilecek bir motor olmuş muydu acaba? Bir süredir artık seyahat yapmayı çok özlediğim için uzun yola gelecek bir motor vardı kafamda, bunu da aslında RS'i satmadan yanına bir motor alarak yapmak istiyordum ama 2023 modeli için 500bin TL'yi bulan fiyat etiketiyle Mandello bu şekilde bir motor adayı değildi, anca RS'i satıp girebilirdim bu topa, o yüzden bu motoru çok beğenmek de çok tehlikeliydi :)
Feribotta kahveyle ayıldıktan sonra yavaş yavaş yola adapte olma modundaydım ve çok sevdiğim Yalova-Bursa yolu da bunun için biçilmiş kaftandı, derken daha Yalova'dan çıkmadan kahvaltı yapacağımızı öğrendim. Bu yolculukta da kadro sağlamdı, Mandello'nun yanında ekip şu şekildeydi: Biri Rally Edition diğeri Travel Pack iki tane Aprilia Caponord 1200, bir KTM 1290 SDR, bir KTM 1290 ADV, Suzuki GSXS 1000F, eski kasa, canım benim. ve bir de Tracver'dan çok her şeye dönüşmüş bir Tracer 900. Ön arka hyper-pro kitlerinden Brembo Stylema frenlerine kadar a'dan z'ye elden geçmiş bir kanı bozuk deli manyak makina.
https://i.ibb.co/vmnqM6f/IMG-7422-copy.jpg (https://ibb.co/vmnqM6f). https://i.ibb.co/sWpt7cC/IMG-7420-copy.jpg (https://ibb.co/sWpt7cC)
Karın doyurma faslı bittikten sonra bildiğim sevdiğim etapla yola başlamak güzel. Önceki gün İstanbul trafiğinde biraz dolaştığımız Mandello'nun trafikteki rahatlığı dikkatimi çektikten sonra açık yoldaki performansı konusunda beklentilerim de yükselmişti ve kısa süre sonra bunların da boş beklentiler olmadığını anlamıştım. Motor gerçekten dinamik sürülmek istendiğinde gayet güzel cevaplar veriyor, elektronik Öhlins'ler işini gayet güzel yapıyordu. Bu hisler ile birlikte Bursa'dan itibaren beklenen İzmir yönüne değil, Eskişehir Kütahya yoluna doğru kıvrılmamızın aslında bir güzel yanı daha vardı, o da Bursa-İnegöl-Bilecik yolu. Yine yüksek tempolu güzel virajlar, güzel asfalt ve muhteşem doğa manzarası ile km'ler bir bir giderken yavaş yavaş bir yorgunluk belirtisi kafamda soru işaretlerini başlatmıştı. Neden bu kadar yoruluyordum ve özellikle boynum ve sağ kolum ağrımaya başlamıştı? Arkadaşım sırt çantamı çıakrtmamı söyledikçe ben de nedense dursun bakalım dedim ama bu süratli seyahatlerde pek olacak iş de değil bu çanta işi, onu da kabul etmek istemesem de biliyorum aslında.
Neyse ki bu ekibin kaybolmadan bir yere gitmişliği yok. Ne yolu bilen önde gider, ne navigasyon açılır, ne de kimse interkomla konuşur ve mutlaka her gezide kaybolan biri ya da birileri olurdu, gelenek bozulmadı. Bozüyük dolaylarına gelmişken bir mola ile birlikte kayıpları da bulup getirme işlemleri tamamlandı :)
https://i.ibb.co/H4NYN8Z/IMG-7425-copy.jpg (https://ibb.co/H4NYN8Z) https://i.ibb.co/4dwsnSK/IMG-7434-copy.jpg (https://ibb.co/4dwsnSK) https://i.ibb.co/9tzbnYW/IMG-7429-copy.jpg (https://ibb.co/9tzbnYW)
Buradan sonra yolun bir kısmında benim için daha büyük bir süpriz yaşandı. Yola bir süre önce Rally, sonra Travel Pack olan Caponord ile devam ettim ve, şaka gibi. O ağırlıktaki bir motorun, özellikle koca telli jantlarıyla Rally Caponord'un bu kadar kıvrak, bu kadar dengeli ve köpek sürüşüne de uygun olması gerçekten çok ilginç. ve devasa camın arkasında 180'e kadar ne olduğunu anlamadan gidebilmek, hakkaten herkesin neden sonunda bir Adventure motosiklete bineceğinin de en güzel açıklamasıydı. Neyse, demedim öyle bişey... :)
Kütahya Uşak Denizli hattındaki inanılmaz sıkıcı 3000km'lik düzlüklerden sonra nihayet Denizli'de bir ana mola verdik ve ben de tekrar Mandello'ya bu sefer çantasız olarak döndüm. O kadar adventure motorun olduğu yerde niye bagajımı kendim taşıyayım ki =) Bu arada her molada hepimiz durup durup tekrar inceliyoruz ve her ne kadar motorun diğer özellikleri görünüşünün arkasında kaybolmasın istesem de, gerçekten sürekli mükemmel tasarımında kaybolup gidiyor insan. Şiir gibi motorun duruşu ve hangi açıdan bakarsak bak bu güzellik bozulmuyor.
Denizli'den sonra işin en keyifli olduğu kısımların geldiğinden habersiz, "neyse ki çok yemedim, uykum da geldi, sakat omuzla niye yola çıktım, bu kadar süratli seyahat etmesek mi yorulmamak kaçınılmaz" falan filan diye kaskın içinde zırıldamaya başlamıştım ki.. Denizli inişi başladı. Denizli Muğla yolu, kimi yerde düşen asfalt kalitesi ve süprizli yol çalışmalarını bir kenara bırakacak olursa, gerçekten uzun km olarak Türkiye'deki en güzel yollar arasında diyebilirim. Beni yola yapıştır Ohlinny diye elektroniklerin ayarını yaptıktan sonra gerçekten ne verseniz oluyor, ne yapsanız çalışıyor. Üç basamaklı ve yüzler basamağı bir asal sayı olan süratlerde dahi motor zamk gibi çizgisine yapışıp yola devam edebiliyor, yanında konforlu bir sürüş pozisyonu ve nispeten oldukça başarılı bir rüzgar koruması da sağlıyor. Sonunda Muğla'ya vardığımızda ne omzumda ağrı kalmış ne de mızmızlanan bir ben. Düzlükleri yüzünden bu rotayı çok sevmesem de, güzellikleri de ayrı güzel. Güneye inecek arkadaşlara eğer kullanmadılarsa bu güzergahı da bir kullanmalarını öneririm.
ve Dünya'nın en güzel şehri, Muğla. Yazın ulaştığı hava sıcaklıkları hiç bana göre olmasa da, doğası, insanı ve her yanından fışkıran gazlamalık yollarıyla Muğla'ya her geldiğimde ağzım kulaklarımda. Sakar'dan Çetibeli'ne Marmaris inişinden Datça yoluna, Muğla gerçekten bir cennet. Sabit hızda düzlük sürüşünün ham dombili vücuduma yaptığı işkenceden gazlayarak kurtulmanın verdiği o rahatlama hissi ile artık dinlenme zamanı geldi.
https://i.ibb.co/4RL8q0t/IMG-7489-copy.jpg (https://ibb.co/4RL8q0t) https://i.ibb.co/JxMDZrB/IMG-7486-copy.jpg (https://ibb.co/JxMDZrB) https://i.ibb.co/VjCxhhg/IMG-7469-copy.jpg (https://ibb.co/VjCxhhg) https://i.ibb.co/fX05V5Z/IMG-7473-copy.jpg (https://ibb.co/fX05V5Z)
İkinci günde Okluk koyu yolunda reisimize tahsis edilen enfes asfaltın yanı sıra Gökova Marmaris arasını da bol bol arşınlayarak Mandello'nun her koşuldaki hissiyatını pekiştire pekiştire devam etme zamanıydı. Böyle anlatmaya devam edersem vbulletin'in post sınırına yaklaşabilir iş, o yüzden artık özetleme zamanı.
Mandello bir roadster aslında, roadster motosiklet de ne demekse.
Ama insani sınırların aşılmadığı turlarda da uzun km'ler boyunca gitmek mümkün. Sadece standart olan camıyla 150kmh'den sonra rüzgar biraz insana vurmaya başlıyor, 173 boyunda olmama rağmen. Ama o süratlerde seyahat etmenin manasızlığı üzerine de saatlerce konuşabilir olsa da, tercih eden büyük bi kitle de var olduğu için bahsetmemek olmaz. Beni en çok şaşırtan kısmı ise performans sürüşlerinde son derece kabiliyetli bir motosiklet olması, bunda S modelinde gelen Öhlins EC 2.0 amortisörlerin de katkısı büyük. Bununla birlikte, resmi bir kaynakta göremedim ama motoru kullanan bir çok kişinin ortak fikri Aprilia ile ama know-how transferi, ama mühendislik hizmeti alınması bir şekilde bir ilişki ile bu motosikletin geliştirilmiş olduğu. Peki o halde sportif sürüşe de uygunsa, RS'in bir anlamı kalıyor mu?
Evet. Sakar'dan inerken ama özellikle Okluk yolu gibi biraz daha hızın düştüğü, arka arkaya dönüşlerin arttığı yerlerde Mandello'nun esas işinin bu olmadığını anlıyorsunuz. "Aha dönmedi, aha durmadı" dedirtmedi, ama bir kere RS'in yapabildiklerinin tadını alınca her şeyi bununla kıyaslamaya başlıyor insan ve işte orada ağırlık, sürüş pozisyonu gibi farklar ortaya çıkıyor. Mandello'yu aldıysanız it gibi gidebilirsin özellikle açık yollarda, ama biraz dönüşler agresifleşip yavaşladığı zaman da "mühendis sürüşü"ne geçip, beklentiyi de o ölçüde belirlediğiniz zaman keyfe keyif katmaya devam ediyor. Sadece hatırlamakta fayda var, bu bir supersport değil.
Olumsuz ne söyleyebilirim?
Vites kolunu motor durduğu yerde denediğimde "ayağım sığmaz buraya, bu nasıl iş" diye çok boklamıştım, ama sürerken bir kere dahi "ayağım araya girmiyor" demedim. Garip.
Quickshifter'ı doğrudan Aprilia'dan almışlar diye düşünüyorum. Sportif sürüşte güzel, ama gaz nötr seviyelerinde yükseltmek istenildiğinde, beklenenden ve bence olması gerekenden de fazla tepebiliyor. Düşürürken bir sıkıntı yok. Bunu ateşleme kesme zamanlamaları ile elektronik bir güncelleme sayesinde çözebileceklerini düşünüyorum, ama devasa bir problem de değil.
Ön cam yükseklik kontrolü ve lastik basınç bilgisi, özellikle bu ikisinin normal menülerin arasında olması beni hoşuma gitmedi. Lastik basıncına bakmak için menude ileri ileri gitmek pek hoş değil, benim gibi buna takıntılı biriyseniz üstelik. Ayrıca modern Piaggio menülerinin tamamı tek yönlü, yani A trip B trip diğer ayarlar vs diye ileri giderken geri dönmek isterseniz tüm seçenekleri tekrar geçerek gelmeniz gerekiyor. At deve değil, bir tuşa tık tık tık basarak gidiyor ama meslek hastalığı diyelim, ben böyle UX ile sürmem bir ürünü piyasaya =)
Sele biraz sert tarafta kalıyor. Mutlaka bir konfor sele opsiyonu koymuştur Guzzi aksesuarlara, uzun yol sevdası varsa faydası olacaktır.
Standart cam da yine biraz kısa gelebilir, yüksek süratle yol almak seviliyorsa.
Subjektif bir şey bu çokça, ama ben Pirelli Angel GTII'leri sevmedim. Tur lastiklerini genel olarak pek sevmediğimden ötürü bunu ciddiye alıp almamak size kalmış elbette, ama fazla ısındığındaki davranışı pek hoşuma gitmedi. Eğer Mandello alırsam, ilk lastik değişiminde ibre M9RR'a dönecektir.
Aklıma gelen her şeyi yazarsam post yine çığırından çıkacak, burada bir nokta koyma zamanı geldi.
Dönüşte ise daha da alışmış, daha da terbiyesiz bir sürüşle bu güzel deneyimi tamamlamış olduk. Ortalama tüketimi konuya yazmıştım :)
Mandello V100 gerçekten çok güzel bir motor olmuş. Sesi ve gidişiyle motor ünitesi gayet başarılı. Hem güvenlik sağlayan hem de keyif veren güzel bir elektronik paketi var. RS'i satmaya beni ikna edemedi, ama eğer kenarda bir fazladan 500'lük olsa direkt gidip alırım diyebiliyorum rahatlıkla. =) Dönüş günündeki denemelerden sonra da emin oldum ki, beni en çok yoran şey sabit hızda düzlükte gitmek. Tempo arttığı anda bu yorgunluklardan eser kalmıyor. Öyle ki dönüş gönü 500-600km geldikten sonra Bozüyük Yalova arasında saçma sapan bir tempoyla ekibi sürükleyen ben oldum ve gram yorgunluk yoktu üzerimde. Belki de ağzım kulaklarımı da aştığı içindir =)
İkinci günden itibaren yapabildiğim bölük pörçük çekimlerle biraz daha uzun bir detaylı inceleme ve menülerin kullanımı videosu da yapacağım, ama onun montajı biraz zaman alacak. O yüzden kısa bir şehir içi turunda da özet olarak izlenimlerimi aktardım. Merak ettiğiniz şeyler varsa da bilgim dahilinde yanıtlamaya çalışırım.
https://www.youtube.com/watch?v=74cqn_AjxWE