admin
03 Haziran 2014, 17:38
Havalar güzelleşti, baharın ortası ve yaza çeyrek kala güzelim Antalya hareketleniyor. Motosiklet kaynaklı daha fazla egzoz, lastik ve fren sesleri duyar olduk… Ne güzel, ne güzel…
Senenin on iki ay yürek ferahlatan bir iklime sahip olan Antalya’mız, şimdilerde yurtiçi ve yurtdışı turist akınıyla daha bir cıvıl cıvıl görünüyor. Geçen hafta Tünektepe’nin arkasından Gökdere köyüne gidip, biyolojimi yeniledim. Çevreyi daha iyi algılamak ve saygı göstergesi olarak da motosiklet yerine bisikleti tercih ettim. 2-3 kişilik bisiklet sevdalıları, aynı stabilize yolu kullanan endurocu arkadaşlara rastladım. Demek ki, iki tekere gönül vermek böyle bir akıl ortaklığı… Motorlu motorsuz iki teker coşkusu yollara çıkmış gidiyor.
Bu kısa ama çok zevkli gezimden müthiş keyif aldım. Yanımda hem motosiklet, hem de bisiklet yol arkadaşım Kabasakal Barış da vardı. Sakin ve huzurlu pedallamalarla çevrenin, havanın tadına vardık. Birbirimizle kapışmadan, yarışmadan günü tamamladık.
Altı seneyi aşan dostluğumuzun temelinde motosiklet var. Bu altı senelik mazimizin hiçbir gününde; “hangimiz daha hızlıyız, hangimizin motoru daha güçlü?” derdine düşmeden binlerce kilometre, yüzlerce yer dolaştık. Bu kadar ortamın hiçbir noktasında; ne bir lastik yaktık, ne de bir yarışma heyecanına girdik. Çünkü kim geçerse geçsin, kim kazanırsa kazansın, bu yarışın sonunda ne bir kupa ne de bir madalya vardı.
Daha fazla lastik, fren ve egzoz seslerine dikkat çekmemin sebebi de bu aslında… Bu kadar kıyamet koparıp, sonunda ödül olarak, meskûn mahallerdeki insanlardan veya trafikteki diğer araç sürücülerinden sitem işitmenin anlamı var mı? Sitemlerden vazgeçtik, akıp giden trafikte tehlike yatmanın kime ne faydası var?
Sosyal medya paylaşımlarında kilometre saatinin önüne kamera koyup, 200-300 kilometreleri yapmak, diğer araçların arasında kamikaze gibi dolanmak ne gibi bir getiri sağlıyor? Madalya mı istiyorsunuz, kupa mı istiyorsunuz önce federasyona bağlı bir motosiklet kulübünden lisans sahibi olup, kendi kimliğinizi bulun. Sonra da çalışmalara başlayın, başarı kendiliğinden gelecek zaten.
Bugün dünya şampiyonlarının ilk gaz açmalarına baktığınız zaman, disiplin ve çalışmanın azmini görürsünüz. Gerek bizim sporcularda, gerek yabancı sporcularda birbirleriyle yarışan değil, dayanışma içinde olan kişiler görürsünüz.
Caddelerde, sokaklarda yarışmak; ödülü kaza ve sakatlık olan, hatta Allah korusun ölümle biten bir çılgınlıktır. Her gaz açtığınızda ailenizin akşama sizi beklediğini düşünün, sizden başka trafikte bulunan diğer yaya ve sürücülerin de birer aileleri olduğunu unutmayın.
Yolunuz, farınız ve şansınız açık, aklınız ve kaskınız da başınızda olsun!
http://imageshack.com/a/img836/1874/zukg.jpg
Motosikletli Yaşam - Alpaslan Apak - Motorcuların HULK abisi..
Kaynak: Milliyet Akdeniz
Senenin on iki ay yürek ferahlatan bir iklime sahip olan Antalya’mız, şimdilerde yurtiçi ve yurtdışı turist akınıyla daha bir cıvıl cıvıl görünüyor. Geçen hafta Tünektepe’nin arkasından Gökdere köyüne gidip, biyolojimi yeniledim. Çevreyi daha iyi algılamak ve saygı göstergesi olarak da motosiklet yerine bisikleti tercih ettim. 2-3 kişilik bisiklet sevdalıları, aynı stabilize yolu kullanan endurocu arkadaşlara rastladım. Demek ki, iki tekere gönül vermek böyle bir akıl ortaklığı… Motorlu motorsuz iki teker coşkusu yollara çıkmış gidiyor.
Bu kısa ama çok zevkli gezimden müthiş keyif aldım. Yanımda hem motosiklet, hem de bisiklet yol arkadaşım Kabasakal Barış da vardı. Sakin ve huzurlu pedallamalarla çevrenin, havanın tadına vardık. Birbirimizle kapışmadan, yarışmadan günü tamamladık.
Altı seneyi aşan dostluğumuzun temelinde motosiklet var. Bu altı senelik mazimizin hiçbir gününde; “hangimiz daha hızlıyız, hangimizin motoru daha güçlü?” derdine düşmeden binlerce kilometre, yüzlerce yer dolaştık. Bu kadar ortamın hiçbir noktasında; ne bir lastik yaktık, ne de bir yarışma heyecanına girdik. Çünkü kim geçerse geçsin, kim kazanırsa kazansın, bu yarışın sonunda ne bir kupa ne de bir madalya vardı.
Daha fazla lastik, fren ve egzoz seslerine dikkat çekmemin sebebi de bu aslında… Bu kadar kıyamet koparıp, sonunda ödül olarak, meskûn mahallerdeki insanlardan veya trafikteki diğer araç sürücülerinden sitem işitmenin anlamı var mı? Sitemlerden vazgeçtik, akıp giden trafikte tehlike yatmanın kime ne faydası var?
Sosyal medya paylaşımlarında kilometre saatinin önüne kamera koyup, 200-300 kilometreleri yapmak, diğer araçların arasında kamikaze gibi dolanmak ne gibi bir getiri sağlıyor? Madalya mı istiyorsunuz, kupa mı istiyorsunuz önce federasyona bağlı bir motosiklet kulübünden lisans sahibi olup, kendi kimliğinizi bulun. Sonra da çalışmalara başlayın, başarı kendiliğinden gelecek zaten.
Bugün dünya şampiyonlarının ilk gaz açmalarına baktığınız zaman, disiplin ve çalışmanın azmini görürsünüz. Gerek bizim sporcularda, gerek yabancı sporcularda birbirleriyle yarışan değil, dayanışma içinde olan kişiler görürsünüz.
Caddelerde, sokaklarda yarışmak; ödülü kaza ve sakatlık olan, hatta Allah korusun ölümle biten bir çılgınlıktır. Her gaz açtığınızda ailenizin akşama sizi beklediğini düşünün, sizden başka trafikte bulunan diğer yaya ve sürücülerin de birer aileleri olduğunu unutmayın.
Yolunuz, farınız ve şansınız açık, aklınız ve kaskınız da başınızda olsun!
http://imageshack.com/a/img836/1874/zukg.jpg
Motosikletli Yaşam - Alpaslan Apak - Motorcuların HULK abisi..
Kaynak: Milliyet Akdeniz