100 km ile bariyere çarpmak

**Otoburkaplan** · 05 Eylül 2011, 12:58

Dikkatli olduğunu düşünürsün, kendine güvenirsin. Kaza yapanlar, affedersiniz mal gibi, kullanıyordur da ondan başlarına geliyor dersin. Pozisyonlamam, yol stratejim, tekniğim ortalamanın zaten üzerinde dersin. Sonra dümdüz yolda 90-100 ile giderken arabaların 30-40 ile döndüğü 275 derecelik bir viraj karşına çıkar. Sen nasıl olduysa o virajın o kadar sert olduğu son dakikaya kadar fark etmezsin. Kafanda işin veya eşin vardır ve o anda tabelalar, çıkışını görmediğin viraj, vs.. gibi bir kaç hayati detayı yakalayamazsın. Ve artık çok geçtir.

"Sert virajmış" derken o çok değerli bir saniyede yapabileceğin en sert freni yapma şansın da elinden kaçıp gider ve geriye artık sadece motoru yatırmak kalır. Peg ilk değmeye başladığında irkilirsin ama kaybedecek birşeyin olmadığı için yatırmaya devam edersin. Biraz daha, biraz daha... Asfalt kokusunu almaya başlarsın. Motor, bu kadar da yatıyormuş, vay be deyip saçma sapan bir kahramanlık hissi duyarsın. Biraz daha yatırınca artık arka tekerlek hafif hafif kaymaya başlar. Orada durursun, artık yapabileceğin birşey kalmamıştır. Motor yavaş yavaş bariyere yaklaşırken tam bir edilgenlik içinde neler olabileceğini düşünürsün. Bariyere çarpma ile ilgili kaza haberleri aklına gelir. Kol, bacak, kafa kopması, ikiye bölünme, bel kırılması ve kalıcı felç, vs.. gibi bir açık menüye bakarken pek de iyimser olmak mümkün değildir. Ve en son çarpmadan hemen önce motoru yatırmak, siper alma etkisi yapar diye düşünerek motoru yatırırsın. Sonra sert ve kısa bir ses duyulur. Yaşamana veya ölmene karar veren bir yargıcın tokmak sesinin daha metal versiyonu gibi.

Motor bariyerin alt bantını açarak içeri girip devam edecekken şans eseri ön teker dikmelerden birisine denk gelerek motorun ve senin daha içeri girmeni durdurur. Motor bariyere saplanırken sen darbenin etkisiyle virajın içine fırlarsın. Sonraki saniyede tek parça mıyım diye kendini kontrol edersin. Tek parça olduğuna sevinip ayağa kalktığında kollarının kanadığını görürsün. Yazlık tekstil montun erimesi için sadece 5m yetmiştir. Sıcak olduğu için bilek vescolarını açmış olmasan belki yaranın boyutu daha küçük olacaktır. Ayağında da hafif bir ayrı vardır. 1 ton kuvvetle deforme olan çelik burunlu bota rağmen nasıl olur diye bakarken çelik burnun dahi içeri doğru deforme olduğunu görürsün. O an spor ayakkabılarını giymediğine şükredersin. Ama Versys seni kurtarmak için kendini feda etmiştir. Patlayan amortisörler, eğilen jantlar, patlayan lastikler darbenin büyük bir kısmını süspanse ederek bel hasarını veya iç kanamayı önlemiştir. Şasenin kalın bölümünün dahi geldiği hali görünce bisikletten düşmüş gibi ayağa kalkmanın bir mucize olduğunu anlarsın.

Kazadan hemen sonra bir daha tövbe dersin. Ama motorunu hurda fiyatına sattıktan bir süre kendini internetteki ilanlara bakarken bulursun.

The iron is harder than the bone and the asphalt has teeth to eat the flesh. The motorcycle died (RIP), but I am still alive and in one piece. God bless the sacrifices done...

**Deryali** · 05 Eylül 2011, 13:05

Hocam çok geçmiş olsun. Tüm anı yaşattın bize.
Motor için üzülme, Allah seni sevdiklerine bağışlamış.

**Ramazan Can** · 05 Eylül 2011, 13:05

gerçekler acıdır.....

**Felon** · 05 Eylül 2011, 13:12

Yazı ve anlatım müthiş okurken sizinle kazayı yaşadım diyebilirim.Benimde kendime hakim olamadığım konulardan birisidir bilmediğim yolda hızlı gitmek.Geçmiş olsun umarım en kısa zamanda tekrar 2teker üzerinde olmanız dileğimle

**Uğur** · 05 Eylül 2011, 13:15

Çok geçmiş olsun,Allah tekrarını yaşatmasın..

**bY_aLp** · 05 Eylül 2011, 13:21

anı yaşadım çok kötü bir durum geçmiş olsun

**erman_erkan** · 05 Eylül 2011, 13:27

hocam ne yaptın sen ya yazıyı okurken bildiğin kaza yaptım bende çok gecmiş olsun

**eroldayı** · 05 Eylül 2011, 13:37

geçmiş olsun kendi kendini mahkeme etme olayını atlatılırsa sorun yoktur,nedense motosiklet kazalarında ençok zararıda insanoğlu görüyor

**syn022** · 05 Eylül 2011, 13:44

Çok geçmiş olsun. O anı bizede yaşattın. Şuan direksiyonundan dolayı yatıramadığım motoru satmayı düşünüyorum. Motoru düşünmeyin. Kendinize tekrar güvendiğinizde yerine gelicektir. Tekrar geçmiş olsun.

**İbrahim Büyükcevher** · 05 Eylül 2011, 13:45

geçmiş olsun

**cbr1100 xx** · 05 Eylül 2011, 13:50

Teşekkürler kardeşim o anı ve sonrasını anlattığın için.Allah yar ve yardımcın olsun...

**Ahmet N.** · 05 Eylül 2011, 13:54

çok geçmiş olsun,kalıcı bir sakatlık,yara,kırık olmaması büyük şans.benimde canıma değmeseydide malımın hepsini alıp götürseydi diye çok düşündüğüm olur...

**excavatus** · 05 Eylül 2011, 13:55

Hocam çok geçmiş olsun.
İyisindir umarım şimdi...
Versys'e yazık olmamış. O seni korurken ölmüş... Öyle diyebilirsin...
Senin hatanın faturasını ödemiş... Varsa fotoğrafları, evde ona güzel bir köşe yap.
Baktıkça onun sayesinde hayatta olduğunu hatırlarsın...

Geçmiş olsun tekrardan...

**~~qsTah~~** · 05 Eylül 2011, 14:00

ilk başlarda ybryle barıyere patlamıştım, ne yaşadıysam yazmışsın

ben bariyerin obür tarafını aşıp çam ağacı sayesnde durabilmiş ve brkac kırıkla atlatmıştım..
sonra tövbe, sonra....

**Otoburkaplan** · 05 Eylül 2011, 14:11

Teşekkürler arkadaşlar, kimse o duruma düşmez inşallah. Ben belki faydası olur diye yazdım. Özellikle botsuz binmemek lazım, ben ne kadar kritik olduğunu bizzat gördüm. Kıyafet konusunda da kesinlikle paraya acımamak lazım. Hepimizin bildiği alt-orta seviye tekstil montlar şekli iyi de olsa kaza da hiçbir işe yaramıyor. Ya deri ya da iyi kalite tekstil kesinlikle gerekli..

**hello_moto** · 05 Eylül 2011, 14:33

Çok geçmiş olsun.

"Yazlık Tekstil Mont" derken biraz daha detay verebilir misin ? Marka- model... en azından referans alınır.

**safakk** · 05 Eylül 2011, 14:50

çok geçmiş olsun bir daha motosiklete başlayacağınız zaman çok iyi düşünün bir daha aynı hataya düşermiyim diye. Sonuçta 2.kez benzer bir kaza yapıldığında ilki kadar şanslı olunmuyor.

**Lucas** · 05 Eylül 2011, 15:19

Gecmis olsun, anladigim kadariyla kafan bulanikti, yani anlattigina gore isini ve esini, dertlerini, maasini vs. vs. gibi seyleri dusunuyordun. Yani konsantrasyonun neredeyse hic yolda degildi.
Ayni seyi bende arac kullanirken yasiyorum. Dusuncelere dalip gidiyorum, bir bakmisim ulasmam gereken yere gelmisim. Yol nasil gecti, nasil tamamladim o yolu farkina bile varmiyorum.
Kisaca bu da onemli bir detay gozden kacmasin istedim. Birgun bende patlaticam biryerlere diye korkar oldum, istem disi oluyor sonradan farkediyor insan yola kendini veremedigini. Konunun bu detayina dikkat cekmek istedim, zira vardir benim gibi cok insan.